Περπατώντας στην Αθήνα, στο κέντρο της, θα δουν τα μάτια σου πολλά μαγαζιά, τόσο ώστε θα νιώσεις χαοτικά με τις επιλογές. Ανάμεσα τους θα έβρισκες πριν μερικούς μήνες το καλύτερο μεξικάνικο του κέντρου και ένα από τα καλύτερα της Αττικής εν συνόλω.
Ο λόγος για το Loco του Αθηναγόρα Κωστάκου που είχε ανοίξει στο φινάλε του 2021 στην Καλαμιώτου, σε συνεργασία με τον Λευτέρη Γεωργόπουλο, την ομάδα του Kuko’s the bar και head chef τον Πάνο Τσίκα (Noema, Σελήνη) και είχε γίνει το απόλυτο talk of the town.
Οι λόγοι ήταν πολλοί. Η ιδιαίτερη διακόσμησή του Loco, όπου αν μπορούσες να βλέπεις την κουζίνα και την μπάρα ταυτόχρονα, το μικρό δωματιάκι για μεγάλες παρέες, όπου συνήθως γίνονταν καλέσματα γενεθλίων, οι ευφάνταστες ταμπέλες που είχε στους τοίχους, τα έξυπνα σλόγκαν στα t-shirt των σερβιτόρων. Κι οι σερβιτόροι ήταν πάντοτε παιχνιδιάρικοι με τον πελάτη στο όριο, χωρίς να το υπερβαίνουν. Ήξεραν μέχρι που να πάνε και ποια είναι η στιγμή για να αφήσουν τον πελάτη να απολαύσει τα πιάτα και τα ποτά μόνος του.
Ο Αθηναγόρας Κωστάκος μας είπε ότι ο χώρος πουλήθηκε, το μαγαζί ίσως να μην έχει πεθάνει ολοκληρωτικά, αλλά και πάλι θα είναι δύσκολο για τον ίδιο να ασχοληθεί με μια πιθανή επιστροφή του, από τη στιγμή που οι δουλειές του είναι όλες στο εξωτερικό, με εξαίρεση τη Μύκονο και τον Σκορπιό.
Σήμερα για παράδειγμα βρίσκεται στο Κανκούν στο Μεξικό, για το opening του νέου του εστιατορίου.
Ένα μεξικάνικο εστιατόριο που θα θυμάμαι για καιρό
Επομένως, το Loco μοιάζει να ολοκλήρωσε πολύ γρήγορα και, μάλλον, πρόωρα την πορεία του στα δρώμενα της αθηναϊκής εστίασης και διασκέδασης, παρόλο που πιστεύω ότι τα πάντα δεν γίνονται μεν για κάποιο λόγο, αλλά οι καταστάσεις που τα ακολουθούν και ο τρόπος που τα διαχειριζόμαστε, τα κάνουν να φαίνονται έτσι, ότι δηλαδή γίνονται για κάποιο λόγο. Λογικοποιούνται με την μετέπειτα διαχείρισή τους.
Η αλήθεια είναι πως το σημείο ίσως να μην ήταν τελικά το σωστό για ένα μεξικάνικο εστιατόριο όπως το Loco. Ήταν ένα premium μεξικάνικο εστιατόριο, παρά το ότι δεν είχε εξωφρενικές τιμές. Όμως, στην Καλαμιώτου κυκλοφορεί περισσότερο ο 20αρης, ο φοιτητής και τα γύρω μαγαζιά αυτόν τον κόσμο διαμοιράζουν, οπότε ήταν όντως ένα δύσκολο εγχείρημα αυτό το μεξικάνικο να αντέξει περισσότερο. Σε ένα Ψυχικό ή μια Κηφισιά ή ακόμα και στη Γλυφάδα, πιθανότατα να υπήρχε ακόμα.
Είναι, πάντως, πάντοτε αξιοθαύμαστο το πώς εγγράφουν μέσα σου μαγαζιά που δεν είναι δικά σου και απλά έχεις πάει σε αυτά 3-4 φορές. Πώς τα κρατάς μέσα σου ως ορόσημα μιας δικής σου εποχής και, παρόλο που το 2024 οι επιλογές σε όλα είναι άπειρες, τα τοποθετείς ψηλά στη λίστα σου, στη μνήμη σου και δυσκολεύεσαι για λίγο να πας παρακάτω.
