Περιεχόμενα
Έχουμε συνδυάσει την έξοδο σε μπαρ με άφθονη κατανάλωση σε αλκοόλ και όμως, η νέα τάση επιτάσσει διασκέδαση χωρίς αλκοόλ… Γίνεται; Ναι γίνεται!
Στο μενού θα βρείτε κλασικά κοκτέιλ riff στους πιο απίθανους συνδυασμούς: το «nada colada» με την τροπική του γεύση θυμίζει μία γλυκόπιοτη piña colada, αλλά με μια φωτογενή έγχυση σιροπιού blue curacao, χωρίς αλκοόλ.
Το Burnet lush συνδυάζει χλωροφύλλη, άλμη σπαραγγιών, χυμό λεμονιού και βότανα, φέρνοντας την… άνοιξη στη διάθεσή σας.
Στο Sans Bar στο Όστιν του Τέξας, ένα non alcohol μπαρ, τα κοκτέιλ δεν είναι ο πρωταγωνιστής. Οι πελάτες είναι.
«Τα ποτά είναι καταπληκτικά, αλλά το σημαντικότερο όταν είσαι σε ένα μπαρ, είναι να είσαι σε ένα μέρος όπου οι άνθρωποι συναντιούνται» λέει ο Μάρσαλ, ιδιοκτήτης του μαγαζιού στο CNN.
Ο Μάρσαλ είναι μέλος μιας μικρής κατηγορίας ιδιοκτητών sober μπαρ που θέλουν να ανατρέψουν την ιδέα ότι τα μπαρ είναι αποκλειστικά χώροι όπου σερβίρεται αλκοόλ.
Αυτός και άλλοι επιχειρηματίες sober μπαρ πιστεύουν ότι τα μπαρ πρέπει να είναι κόμβοι της κοινότητας, όπου μπορείτε να διασκεδάσετε χωρίς να πιείτε οινοπνευματώδη ποτά.
Και καθώς η αγορά μη αλκοολούχων ποτών αυξάνεται σταθερά, το ίδιο συμβαίνει και με τα sober μπαρ. Λειτουργούν στη Νέα Υόρκη και στο Λος Άντζελες, στο Ορλάντο και στο Σακραμέντο, στην Ατλάντα και στην Ομάχα. Και αυξάνουν σταθερά την πελατεία τους, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που εξακολουθούν να πίνουν αλλά εξερευνούν τη νηφαλιότητα και των ανθρώπων που βρίσκονται σε ανάρρωση από τη χρήση ουσιών, επαναπροσδιορίζοντας τι μπορεί να είναι ένα μπαρ.
«Όσο κι αν είναι ένα μπαρ, προσπαθώ να το αντιμετωπίζω σαν μια αίθουσα διδασκαλίας, όπου μαθαίνουμε πώς να κοινωνικοποιούμαστε χωρίς αλκοόλ», δηλώνει ο Μάρσαλ.
Τα sober μπαρ είναι κοινωνικοί κόμβοι χωρίς αλκοόλ
Ένα sober μπαρ συνήθως μοιάζει με οποιοδήποτε άλλο μπαρ. Μπορεί να είναι αριστοκρατικό και μινιμαλιστικό ή έντονα ζωντανό. Μπορεί να υπάρχει μία μεγάλη μπάρα και η κάβα παρατεταγμένη πίσω από το μπαρ, αλλά αυτά τα μπουκάλια είναι μηδενικής περιεκτικότητας σε αλκοόλ.
Τα sober μπαρ σερβίρουν μπύρες και κρασιά που είναι μη αλκοολούχα (αν και μερικές φορές μπορεί να περιέχουν έως και 0,5% ABV, ή αλκοόλ κατ’ όγκο, το όριο της Υπηρεσίας Τροφίμων και Φαρμάκων για να εξακολουθεί ένα ποτό να θεωρείται μη αλκοολούχο). Και επίσης σερβίρονται κοκτέιλ με όλα τα παρελκόμενα, αλλά χωρίς καθόλου αλκοόλ.
Πολλά νηφάλια sober σερβίρουν επίσης καφέ ή ποτά που παρασκευάζονται με CBD ή kava, μια ψυχοδραστική ρίζα που, όταν καταναλώνεται, μπορεί να προκαλέσει κάποια ήπια ηρεμιστικά αποτελέσματα.
Ο Μάρσαλ, ωστόσο, αρνείται να σερβίρει καφέ στο Sans Bar, το οποίο είναι ανοιχτό μόνο τις Παρασκευές από τις 6 μ.μ. έως τα μεσάνυχτα.
«Μια καφετέρια είναι ένα μέρος για να συναντάς φίλους», είπε. «Ένα μπαρ είναι ένα μέρος όπου μπορείς να γνωρίσεις αγνώστους».
Αυτή η κοινωνική αρχή είναι που έπεισε την Άμπι Έχμαν, η οποία είχε ήδη ένα μπαρ στο East Village της Νέας Υόρκης, να ανοίξει ένα sober στέκι απέναντι.
Τα μπαρ ήταν πάντα, πρώτα και κύρια, χώροι συγκέντρωσης. Το πρώτο μπαρ της Έχμαν, το Lucky, μετατράπηκε γρήγορα σε ένα αγαπημένο στέκι της γειτονιάς, με θαμώνες που άρχισαν να έρχονται όχι μόνο για να πιούν, αλλά και για να απολαύσουν εβδομαδιαίες βραδιές παιχνιδιών, ζωντανή μουσική και την παρέα του άλλου.
Η Έχμαν παρότι η ίδια πίνει αλκοόλ, «αισθάνθηκε πολύ έντονα ότι οι άνθρωποι που δεν πίνουν αλκοόλ αξίζουν ένα μέρος για να κοινωνικοποιηθούν που να είναι άνετο και φιλόξενο». Το δικό τους Lucky.
Έτσι, το 2022, η Έχμαν άνοιξε το Hekate, ένα «καφέ και σαλόνι ελιξιρίων», το οποίο σερβίρει τόσο mocktails που μπορούν να γίνουν instagrammable όσο και περιστασιακά κουτιά Pabst Blue Ribbon σε ένα αμυδρά φωτισμένο δωμάτιο. Το Hekate δεν περιέχει καθόλου αλκοόλ (το ίδιο και το PBR).
Δεν είναι πάντα εύκολο να πείσεις τους ανθρώπους να ανοιχτούν ο ένας στον άλλο χωρίς το «κοινωνικό λιπαντικό» του αλκοόλ, εξηγεί η Έχμαν. Έτσι έφτιαξε ένα μπαρ που διευκολύνει την οικειότητα –τα περισσότερα καθίσματα βρίσκονται στο μπαρ και οι πελάτες ενθαρρύνονται να συνεργαστούν με τους μπάρμαν για να φτιάξουν ένα εξατομικευμένο ποτό που θα μπορούσε να μπει στο εποχιακό μενού.
«Για μένα, το ιδανικό μπαρ είναι μακρύ και στενό, ώστε να πρέπει να περνάς δίπλα από όλους για να πας στην τουαλέτα», επισημαίνει η Έχμαν. «Η κίνηση των πεζών επιτρέπει περισσότερη ανάμειξη».
Στο Hekate εξυπηρετεί όλα τα είδη πελατών, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι νηφάλιοι. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι νηφάλιοι για την ώρα -έχει φιλοξενήσει εκεί αρκετές βρεφικές γιορτές- ή νηφάλιοι για θρησκευτικούς λόγους.
Ο «νηφάλιος Οκτώβριος» και ο «στεγνός Ιανουάριος» είναι μήνες με πολλή δουλειά, φυσικά, αλλά πολλοί από αυτούς τους προσωρινά νηφάλιους ανθρώπους συνεχίζουν να έρχονται όλο το χρόνο.
Οι άνθρωποι πίνουν λιγότερο καθώς τα μη αλκοολούχα ποτά γίνονται όλο και πιο δημοφιλή
Τα sober μπαρ βρίσκουν τα πατήματά τους εν μέρει λόγω του αυξανόμενου κινήματος εκείνων που προτιμούν να μην πίνουν αλκοόλ.
Οι άνθρωποι συνειδητοποιούν όλο και περισσότερο τις βλαβερές συνέπειες που μπορεί να έχει η κατανάλωση αλκοόλ στην ψυχική και σωματική τους υγεία. Ακόμη και αν δεν παλεύουν με τη χρήση ουσιών, μπορεί να αρχίσουν να περιορίζουν την κατανάλωση αλκοόλ ή να αλλάζουν τον τρόπο που κοινωνικοποιούνται, γινόμενοι νηφάλιοι, τονίζει η συγγραφέας Ρούμπι Γουόρινγκτον, η οποία επινόησε τον όρο το 2016.
«Οι άνθρωποι έχουν συνειδητοποιήσει ότι δεν χρειάζεται να έχεις “πρόβλημα με το αλκοόλ” για να είναι το αλκοόλ πρόβλημα γι’ αυτούς», λέει στο CNN η Γουόρινγκτον, η οποία έγραψε επίσης ένα βιβλίο με τίτλο «Sober Curious».
Δεν πίνουν όλοι οι Αμερικανοί λιγότερο, αλλά το αλκοόλ γίνεται όλο και λιγότερο δημοφιλές στους νέους, γύρω από τους οποίους πολλοί ιδιοκτήτες μπαρ χτίζουν τις επιχειρήσεις τους.
Σε δημοσκόπηση της Gallup που δημοσιεύθηκε τον περασμένο Αύγουστο, το 62% των ενηλίκων κάτω των 35 ετών δήλωσε ότι πίνει αλκοόλ, μειωμένο όμως κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με 20 χρόνια νωρίτερα.
Μια άλλη έρευνα της Gallup από τον περασμένο Αύγουστο διαπίστωσε ότι μεταξύ των ανθρώπων που επιλέγουν να μην πίνουν, σχεδόν το ένα τέταρτο από αυτούς δήλωσε ότι δεν είχε πραγματικά κάποιο λόγο -απλώς δεν ήθελε.
Άλλοι λόγοι για την αποφυγή του αλκοόλ ήταν, μεταξύ άλλων, η αντιπάθεια, η πεποίθηση ότι μπορεί να βλάψει την υγεία τους και ο φόβος για τις συνέπειες της κατανάλωσης. «Το αλκοόλ έχει σίγουρα, και είχε, μια στιγμή τσιγάρου τουλάχιστον από το 2016», εξηγεί ο Μάρσαλ.
«Πλησιάζουμε σε μια δεκαετία που οι άνθρωποι αξιολογούν πραγματικά τη θέση του αλκοόλ στη ζωή τους. Και απλώς δεν είναι πλέον αποδεκτό ότι οι άνθρωποι καταναλώνουν ένα σωρό αλκοόλ για να περάσουν καλά».
Για πολλούς ανθρώπους που επιθυμούν να είναι νηφάλιοι, το να σκέφτονται πιο κριτικά για το ποτό τους σημαίνει ότι δίνουν μια ευκαιρία στα μη αλκοολούχα κοκτέιλ και ποτά.
Πολλοί από τους ανθρώπους που αναζητούν εναλλακτικές λύσεις για το αλκοόλ είναι περισσότερο Sober Curious, παρά αυστηρά νηφάλιοι. Το 2022, η Nielsen IQ ανέφερε ότι το 82% των ανθρώπων που αγοράζουν μη αλκοολούχα ποτά εξακολουθούν να αγοράζουν ποτά που περιέχουν αλκοόλ.
«Πρόκειται περισσότερο για ένα κίνημα υγείας, παρά για ένα κίνημα νηφαλιότητας», λέει ο Μάρσαλ. «Και αυτό είναι το πραγματικά συναρπαστικό. Νομίζω ότι (το ποτό) έχει γίνει ζήτημα δημόσιας υγείας».
Και ο κλάδος των υπηρεσιών το αντιλαμβάνεται. Ακόμη και πριν από πέντε χρόνια, ήταν σπάνιο για τα εστιατόρια ή τα μπαρ να αφιερώνουν ένα τμήμα του μενού τους σε μη αλκοολούχα κοκτέιλ, εξηγεί ο Ίαν Μπλέσινγκ, πρώην σομελιέ στο βραβευμένο με αστέρι Michelin εστιατόριο The French Laundry της Napa Valley.
Τότε, όπως είπε, «τα περισσότερα μη αλκοολούχα κοκτέιλ ήταν απλώς μείγματα από χυμό φρούτων, σόδα και σιρόπι». Οι πελάτες που δεν είναι εξοικειωμένοι με τις μη αλκοολούχες καινοτομίες, μπορεί ακόμα να ανατριχιάζουν όταν ακούνε τη λέξη «mocktail», θυμίζοντας τα αρρωστημένα ζαχαρούχα Shirley Temples του παρελθόντος.
Αυτή η αντίληψη όμως αλλάζει, λέει, χάρη στην αυξανόμενη διαθεσιμότητα -και ζήτηση- μη αλκοολούχων ποτών, βοτανικών, bitters και άλλων βασικών συστατικών.
(Ο Μπλέσινγκ και η σύζυγός του, επίσης πρώην sommelier, έχουν κυκλοφορήσει τη δική τους σειρά από bitters χωρίς αλκοόλ, All the Bitter, που διατίθενται στην αγορά σε πελάτες νηφάλιους ή μη). Ακόμη και τα μπαρ με αλκοόλ επενδύουν σε καλοφτιαγμένα mocktails.
«Αυτή είναι η καλύτερη εποχή στην ιστορία για να είναι κανείς νηφάλιος, επειδή υπάρχουν τόσες πολλές επιλογές», δηλώνει η Έχμαν.
Όταν άνοιξε το Hekate, λέει, φοβόταν ότι θα έπρεπε να φτιάχνει μόνη της όλα τα συστατικά των ποτών, αλλά τώρα παίρνει δωρεάν δείγματα νέων προϊόντων κάθε εβδομάδα.
«Υπάρχουν πάνω από εκατό (μη αλκοολούχες) μπύρες μόνο που είναι τόσο νόστιμες που δεν αισθάνεσαι ότι στερείς τίποτα από τον εαυτό σου», εξηγεί.
Παρόλα αυτά, μπορεί να χρειαστεί κάποια πειθώ για να δοκιμάσουν οι άνθρωποι ένα μη αλκοολούχο ποτό, ακόμη και σε ένα μπαρ όπου δεν σερβίρονται οινοπνευματώδη ποτά.
Ο Μι-Για Μάτα του Dry Spokes στην Ομάχα εξηγεί ότι πρέπει ακόμη να προσπαθήσει να διαψεύσει ότι «η αξία αυτού που βρίσκεται στο ποτήρι ορίζεται από την περιεκτικότητά του σε αλκοόλ».
Ο Μάτα και η σύζυγός της και συνιδιοκτήτρια, Λι Ράιτ, αφιερώνουν χρόνο σε κάθε πελάτη εξηγώντας το φάσμα των μη αλκοολούχων επιλογών και ότι δεν έχουν όλες τη γεύση χυμού ή σόδας. Αφήνουν μάλιστα τους πελάτες να δοκιμάσουν τα αλκοολούχα ποτά χωρίς αλκοόλ σκέτα, αν αμφιβάλλουν.
Απλώς μην αποκαλείτε τα ποτά του Dry Spokes «mocktails»: «Δεν θέλουμε να κοροϊδέψουμε ένα κοκτέιλ», εξηγεί ο Μάτα. Τα παρασκευάσματα των Μάτα και Ράιτ είναι τόσο εύγευστα για να σταθούν μόνα τους.
Οι νηφάλιοι πελάτες του μπαρ δεν είναι πάντα νηφάλιοι
Ο Μάρσαλ, ο οποίος είναι νηφάλιος εδώ και 17 χρόνια και είναι επίσης σύμβουλος χρήσης ουσιών, έχτισε το Sans Bar για ανθρώπους που βρίσκονται σε ανάρρωση. Αλλά οι περισσότεροι από τους πελάτες του είναι Sober Curious, όχι άνθρωποι που έχουν παλέψει με τη χρήση αλκοόλ, λέει.
«Πολλοί άνθρωποι που βρίσκονται σε ανάρρωση εξακολουθούν να έχουν μεγάλη ανησυχία σχετικά με το να βρίσκονται σε χώρους όπου υπάρχουν μη αλκοολούχα ποτά και μπύρα», επισημαίνει ο Μάρσαλ.
«Οι άνθρωποι λένε, “Θεέ μου, εδώ πραγματικά αισθάνομαι σαν να βρίσκομαι σε μπαρ”. Ναι, είσαι, αλλά μπορούμε να επαναπροσδιορίσουμε το τι σημαίνει “μπαρ”».
Ο Γουόρινγκτον αναλύει γιατί τα νηφάλια μπαρ μπορεί να είναι μια «εξαιρετική εναλλακτική λύση» για τους νηφάλιους ανθρώπους, ωστόσο η προσπάθεια αποδέσμευσης από την «κουλτούρα του ποτού» μπορεί να οδηγήσει τους νηφάλιους και τους Sober Curious μακριά από τα μπαρ συνολικά.
Έτσι, ο Μάρσαλ έχει γεμίσει το μπαρ του με οικείες δραστηριότητες και εκδηλώσεις που, ελπίζουμε, να είναι ακόμη πιο διασκεδαστικές με ένα ποτό άνευ αλκοόλ στο χέρι.
Σε οποιαδήποτε Παρασκευή στο Sans Bar, οι θαμώνες μπορεί να πέσουν πάνω σε καραόκε ή σε μια βραδιά trivia ή σε ένα πάνελ ομιλητών σχετικά με το πώς να βγαίνουν ραντεβού ή να αλλάζουν τις συνήθειές τους ώστε να ταιριάζουν στη νηφαλιότητά τους.
Οι εκδηλώσεις του Dry Spokes ενθαρρύνουν επίσης την κοινωνική διασκέδαση, με συναντήσεις queer, κωμωδίες και drag shows, εκδηλώσεις χειροτεχνίας και λέσχες βιβλίου -γιατί, παρόλο που τα ποτά είναι εύγευστα, τα απολαμβάνεις καλύτερα με μία παρέα ομοϊδεατών.
«Οι άνθρωποι αισθάνονται ευγνώμονες που μπορούν ακόμα να αισθάνονται ενήλικες χωρίς τις αρνητικές πλευρές που μπορεί να φέρει ένα αλκοολούχο μπαρ», δηλώνει ο Μάτα.
Τα Sober μπαρ εξακολουθούν να είναι ρίσκο
Το άνοιγμα οποιασδήποτε επιχείρησης είναι ένα ρίσκο, αλλά τα Sober μπαρ αντιμετωπίζουν σημαντικές προκλήσεις για να παραμείνουν ανοιχτά, δηλώνει ο Μάρσαλ, ο οποίος συμβουλεύει τους μελλοντικούς ιδιοκτήτες Sober μπαρ.
Τα μη αλκοολούχα ποτά μπορεί να είναι ακριβά. Υπάρχει ακόμη σύγχυση, ακόμη και μεταξύ των νηφάλιων ανθρώπων, σχετικά με τα είδη των ποτών και των εμπειριών που μπορεί να προσφέρει ένα μπαρ που δεν σερβίρει αλκοόλ.
Ορισμένοι πελάτες μπορεί να μην καταλαβαίνουν γιατί οι τιμές ενός κοκτέιλ χωρίς αλκοόλ είναι ανάλογες με το αντίστοιχο αλκοολούχο. «Δεν πρόκειται πάντως για μια επιχείρηση που βγάζει τόνους χρημάτων», δηλώνει η Έχμαν.
«Το περιθώριο κέρδους δεν είναι μεγάλο», λέει. «Αισθάνομαι όμως ότι είναι μια κοινωνική ανάγκη».
Η νέα μόδα είναι τα coffee house της Υεμένης
Μία διαφορετική πρόταση διασκέδασης έρχεται από την… Υεμένη, όπου το πιο δημοφιλές σημείο αργά το βράδυ της Παρασκευής σε έναν θύλακα του West Village του Μανχάταν, δεν είναι ένα μοντέρνο μπαρ ή ένα εστιατόριο βραβευμένο με αστέρι Michelin, αλλά μια αλυσίδα Yemeni coffee house που σερβίρει αυστηρά καφέ, τσάι και γλυκά.
Ένα βήμα στο Qahwah House στην Carmine Street προσφέρει μια πλούσια μυρωδιά κάρδαμου, αραβική μουσική και πλήθος κόσμου τόσο στα τραπέζια όσο και στην ουρά για να παραγγείλει.
Η ενέργεια ξεχειλίζει στο πεζοδρόμιο, όπου κάποιοι αρχίζουν να χορεύουν έναν λεβαντίνικο λαϊκό χορό, γνωστό ως dabke. Πρόκειται για μία σκηνή μείξης ανατολικών πολιτισμών, όπου τα αραβικά, τα φαρσί και τα ουρντού γεμίζουν τον αέρα, και ορισμένοι πελάτες φορούν παραδοσιακές ενδυμασίες.
Το Qahwah House είναι μόνο μία από τις αλυσίδες καφέ της Υεμένης που ξεκίνησαν από την αραβοκρατούμενη περιοχή του Ντιτρόιτ και αναπτύσσονται με ταχείς ρυθμούς σε όλη τη χώρα, συχνά εκεί όπου υπάρχουν σημαντικοί πληθυσμοί της Μέσης Ανατολής και των μουσουλμάνων.
Δεκαεννέα σημεία του Qahwah House είναι ανοιχτά σε επτά πολιτείες, ενώ περισσότερα βρίσκονται υπό κατασκευή και αναμένεται να ανοίξουν φέτος.
Μια άλλη αλυσίδα, η Haraz, άνοιξε αυτό το μήνα στην ακριβή γειτονιά SoHo στο Μανχάταν, ενώ τουλάχιστον έξι ακόμη στην περιοχή προγραμματίζονται μέσα στα επόμενα δύο χρόνια.
Στην Times Square θα εγκατασταθούν άλλες δύο αλυσίδες, η MOKAFÉ και η Qamaria Yemeni Coffee Co.
Η ταχεία επέκταση αυτών των καταστημάτων υπογραμμίζει τη ζήτηση για κοινωνικά σημεία αργά το βράδυ, όχι μόνο για νέους μουσουλμάνους και κατοίκους της Μέσης Ανατολής, αλλά και για νεότερους ανθρώπους που αναζητούν έναν εναλλακτικό χώρο όπου μπορούν να κάνουν παρέα χωρίς αλκοόλ ή να χρειάζεται να φωνάζουν εξαιτίας της δυνατής μουσικής.
Ο τρόπος ζωής χωρίς αλκοόλ αυξάνεται ακόμη και για όσους δεν ανήκουν στη μουσουλμανική κοινότητα. Έτσι, για πολλούς νέους στις αστικές περιοχές, ειδικά για εκείνους που προέρχονται από κοινότητες μεταναστών και αναζητούν έναν τρόπο να συνδεθούν με τον πολιτισμό τους, είναι μια εξαιρετική επιλογή.
Οι νεότεροι άνθρωποι, ιδίως τα παιδιά των μεταναστών που ακροβατούν μεταξύ δύο διαφορετικών πολιτισμών, «απολαμβάνουν το γεγονός ότι καταναλώνουν κάτι που είναι πραγματικά κάπως παραδοσιακό, αλλά σε αυτό το πολύ νέο, μοντέρνο, σύγχρονο πλαίσιο», εξηγεί η Σάλι Χάουελ, καθηγήτρια αραβοαμερικανικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Michigan-Dearborn.
Πώς «γεννήθηκαν οι καφετέριες της Υεμένης;
Στη Μέση Ανατολή, ο καφές δεν είναι ένα ρόφημα που χρησιμοποιείται για να ξυπνήσει κανείς, αλλά μια κοινωνική διάδραση. Ενώ οι κόκκοι καφέ προέρχονται από την Αιθιοπία, οι πρώτες ενδείξεις καλλιέργειας εμφανίστηκαν στην Υεμένη μέσω του εμπορίου στην Ερυθρά Θάλασσα.
Η πρακτική αυτή έφτασε μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα σε όλο τον κόσμο, όταν το πρώτο κύμα μεταναστών από τη Μέση Ανατολή ήρθε στο Ντιτρόιτ για να εργαστεί στην αυτοκινητοβιομηχανία ή στις ναυπηγικές εγκαταστάσεις, εξηγεί η Χάουελ.
Οι περισσότεροι μετανάστες ήταν άνδρες που μετανάστευσαν μόνοι τους, οπότε ένας από τους πρώτους θεσμούς που δημιούργησαν ήταν τα καφενεία όπου συγκεντρώνονταν για να κοινωνικοποιηθούν, να μοιραστούν νέα για την πατρίδα τους και ακόμη και να γράψουν γράμματα στην πατρίδα. Πολλά από τα αρχικά τζαμιά στην περιοχή ιδρύθηκαν αρχικά στις πίσω πλευρές των καφενείων.
Οι άνδρες από την Υεμένη που εργάζονταν στη ναυτιλία στις Μεγάλες Λίμνες «δούλευαν για μήνες κάθε φορά και μετά έπαιρναν μερικές εβδομάδες άδεια και μετά δούλευαν ξανά», με αποτέλεσμα να μην μπορούν να επισκεφθούν τις οικογένειές τους στην Υεμένη, λέει η Χάουελ. «Τα καφενεία στην περιοχή του Ντιτρόιτ ήταν ένας πραγματικά σημαντικός θεσμός».
Ένα νέο κεφάλαιο για τον καφέ της Υεμένης
Οι σύγχρονες αλυσίδες σχεδιάζονται από μια νέα δημογραφική ομάδα -τους απογόνους αυτών των μεταναστών που φέρνουν την κουλτούρα του καφέ της Υεμένης στο αμερικανικό mainstream.
Τα πρώτα Qahwah Houses στο Dearborn ήταν ευάερα και πολυτελή, ένα οικείο περιβάλλον για τους θαμώνες των καθιερωμένων αλυσίδων καφέ. Έφεραν όμως μαζί τους και την κουλτούρα της Υεμένης, με κόκκους καφέ που εισήχθησαν από ντόπιους αγρότες, αντικείμενα από την περιοχή και το οικογενειακό δέντρο του ιδρυτή στον τοίχο.
Κατά τη διάρκεια της ημέρας, τα καφενεία της Υεμένης λειτουργούν σε πολλά σημεία της γειτονιάς. Οι θαμώνες συναντιούνται εκεί, οι φοιτητές μελετούν και άλλοι πετάγονται για ένα γρήγορο φλιτζάνι καφέ.
Αλλά τη νύχτα, χρησιμεύουν ως de facto σαλόνια, ειδικά για τους νέους μουσουλμάνους που δεν πηγαίνουν σε κλαμπ και μπαρ. Από τη Νέα Υόρκη μέχρι το Ντάλας, ειδικά τις βραδινές ώρες του Ραμαζανιού, το πλήθος ξεχειλίζει στο δρόμο και συχνά πρέπει να φωνάξεις για να ακουστείς μέσα. Ορισμένοι νεαροί μουσουλμάνοι πηγαίνουν στα καφενεία με την ελπίδα να βρουν σύντροφο ζωής.
Με πληροφορίες από CNN
