Κάποτε περάσαμε μια περίοδο που όλοι έδιναν στα σουβλατζίδικα ονόματα με λογοπαίγνια σχετικά με τον γύρο και τη λέξη «σουβλάκι» (βλ. Γύρομπανκ). Εδώ και 2-3 χρόνια, έχουμε περάσει σε μιαν άλλη εποχή για το σουβλάκι, με τα ονόματα να έχουν μια μονολεκτική και ξεκάθαρη κατεύθυνση ή να είναι πιο έθνικ, ψαρωτικές επιλογές. Και το τρομερό είναι πως αυτές οι επιλογές έχουν μια κοινή φιλοσοφία: το σουβλάκι όπως παλιά, παραδοσιακό, αυθεντικό, πίσω στις ρίζες του.
Κάπως έτσι, όταν άνοιξε το σουβλατζίδικο Νικαράγουα στον Πειραιά, το μυαλό δε μπορούσε παρά να έχει ήδη ψηθεί πως θα δοκιμάσει, στην χειρότερη των περιπτώσεων ένα καλό τυλιχτό, στην καλύτερη ένα από τα καλύτερα που έχει δοκιμάσει.
Το 2ο σενάριο βέβαια είναι πάντα μια ψευδαίσθηση, διότι όταν μιλάμε για την Αθήνα, που έχει 500 σουβλατζίδικα (παίζει και να μην πρόκειται για αριθμό καθ’ υπερβολήν, αλλά για πραγματικότητα), τότε αρκεί να έχεις δοκιμάσει από 30-40 για να έχεις βρει 10-15 πάρα πολύ καλά. Που είναι πολλά.
Η Νικαράγουα ανήκει σε αυτά, παρόλο που δεν έχει προλάβει να αντέξει στον χρόνο, εφόσον άνοιξε τον περασμένο Μάρτιο, προς τα τέλη του μήνα, επί της ουσίας. Συζητήθηκε τότε, αλλά κάτι ο ερχομός του καλοκαιριού, κάτι που τα βλέμματα όλων στρέφονταν εκτός Αθήνας, δεν πρόλαβε να πάρει τη δόξα που δικαιολογεί το σουβλάκι της.
Σουβλάκι αυθεντικό, back to roots, πειραιώτικο
Ο καιρός φέρνει πάντα σε όλους αυτό που τους πρέπει, και η Νικαράγουα είναι βέβαιο πως από δω και πέρα θα προσελκύει ωσάν άλλη Σειρήνα, πλήθος κόσμου εκτός Πειραιά για να τη δοκιμάσουν. Αν δηλαδή πηγαίνεις σε μαγαζί στον Πειραιά για ποτό, τότε ένα πέρασμα από την Οδυσσέα Ανδρούτσου, στο 149, θα γίνεται, καθαρά και μόνο από περιέργεια. Άλλωστε, ο Πειραιάς είναι από μόνος του εχέγγυο, διότι εδώ παίζει να έχει τη μεγαλύτερη συσσώρευση σε σουβλάκια…παλαιάς κοπής!
Θα λες στην παρέα σου «πάμε Νικαράγουα» και θα σκαλώνουν, θα ψαρώνουν. Κι όταν δοκιμάζετε, θα σε αποθεώνουν. Γιατί εδώ το σουβλάκι είναι ο ορισμός του old school, που είναι και μια τάση πλέον, με το τυλιχτό να έχει καλαμάκι χοιρινό ή κοτόπουλο, μπιφτέκι κι ένα «λουκουμένιο» σουτζούκι αρμένικο. Όχι πατάτες, όχι σάλτσες. Το μαγαζί σου δίνει τη δυνατότητα να βάλεις τζατζίκι, αλλά…don’t do it Φαίδων. Επειδή εδώ κάνουν χειροποίητο τζατζίκι, πάρε αν θες ένα μπολάκι on the side, απλά να το δοκιμάσεις.
Αλλά στο τυλιχτό σου άσε τα λίγα υλικά να συνδέσουν τις ιδιότητες τους: κρέας, ντομάτα, κρεμμύδι, μπαχαρικά και δαγκάνεις!
Μέτρα λίγα 24ωρα και θα δεις πως η Νικαράγουα και το σουβλάκι της θα είναι ένα talk of the town.
