Περιεχόμενα
Μιλάει άραγε η νοσταλγία και θολώνει την αντικειμενικότητα της κρίσης; Ή όντως έχουν δίκιο όσοι διαμαρτύρονται και παραπονιούνται πως «δεν τα φτιάχνουν όπως παλιά»; Γούστα είναι αυτά, θύμησες, βιώματα και συναισθήματα. Πολλοί πάντως λένε πως τα σουβλατζίδικα του σήμερα ουδεμία σχέση έχουν στο τι σερβίρουν με αυτά του χθες.
Τότε δηλαδή που δεν υπήρχαν γκουρμεδιές, μήτε ένας κατάλογος με δεκάδες υποπαραλλαγές και επιλογές. Τότε που τα πράγματα ήταν πολύ πιο απλά. Βασισμένα αποκλειστικά στην πρώτη ύλη και στο χέρι του «μάστορα», του ψήστη. Με μπιφτέκι ή κρέας (χοιρινό καλαμάκι και μετέπειτα γύρος), με λίγα υλικά (ντομάτα, κρεμμύδι, τζατζίκι, άντε και μαϊντανός). Delivery δεν έπαιζε ούτε κατά διάνοια, έπρεπε να «κουβαληθείς» εσύ για να γευτείς την ευτυχία. Εννοείται βέβαια πως δεν το ένιωθες ως κόπο. Άξιζε κάθε βήμα, και ύστερα κάθε μπουκιά.
Η αλήθεια είναι πως ορισμένα σουβλατζίδικα που άντεξαν στο χώρο και στο χρόνο, αυτό ακριβώς μας υπενθυμίζουν. Πως ο… παλιός ήταν αλλιώς. Πάμε λοιπόν για ένα ταξίδι στα σουβλατζίδικα που έγραψαν ιστορία στην πρωτεύουσα. Και συνεχίζουν να γράφουν, με όπλο την παράδοση, τη γνώση και τη μαστοριά και όχι τα post στο Instagram… Έξτρα μπόνους, η ειδική αναφορά σε 1 που δεν υπάρχει πια. Κρίμα και άδικο. Μιλάμε για ένα από τα θρυλικότερα ever σουβλατζίδικα που είδε η πρωτεύουσα…
5 σουβλατζίδικα στην Αθήνα που συνεχίζουν σαν άλλοτε+1 που όσοι έφαγαν δεν ξέχασαν ποτέ
Παρνασσός
Είναι… έγκλημα που δεν υπάρχει πια. Γιατί εδώ ήταν ο ναός της γεύσης, το best of της καρδιάς αναρίθμητων Αθηναίων. Από τα σουβλατζίδικα που σημάδεψαν μια ολόκληρη εποχή. Ειδικά στα 80’s ήταν κάτι σαν θεσμός.
Βρισκόταν στο κέντρο της Αθήνας, Ακαδημίας και Ιποκρατους, στο ισόγειο της Πανεπιστημιακής Λέσχης. Ο γύρος του ήταν ένα γευστικό αριστούργημα, που δεν αντέγραψε ποτέ κανείς. Μα γίνεται να αντιγράψει κανείς την τελειότητα;
Έκλεισε κάπου ανάμεσα στο 2000 με 2001. Ένα τέλος εποχής που δημιούργησε στρατιές απογοητευμένων σουβλακόφιλων. Ζει στις αναμνήσεις ναι, αλλά πόσο μα πόσο καλύτερα θα ήταν αν το ΄χαμε ακόμα στην παρέα μας…
Λευτέρης ο Πολίτης
Το διαχρονικά αγαπημένο σουβλατζίδικο των Αθηναίων. Με ένα σουβλάκι μικρό στο μάτι, μεγάλο σε όλα του τα άλλα! Από το 1951 στις επάλξεις, το έχουν εξυμνήσει πάρα πολλοί, θεωρείται «τοτέμ» του είδους.
Αν εξαιρέσεις την παλιά πικάντικη σάλτσα ντομάτας, όλα τα άλλα είναι ίδια, σαν άλλοτε. Δεν υπάρχουν γύροι μήτε κοτόπουλα. Μοσχαρίσιο μπιφτέκι και πολίτικο σουτζούκι, μόνο. Ντομάτα, κρεμμύδι και κόκκινο πιπέρι μπαίνουν μετά για να δημιουργήσουν το υπέρτατο «ποίημα». Σε 3 μπουκιές το έχεις τελειώσει. Μετά πιάνεις αμέσως το άλλο. Και το… παράλλο.
Σατωβριάνδου 20, Ομόνοια – Ρόμβης 18, Σύνταγμα
Το Αιγυπτιακόν
Το πιο παλαιό κεμπαμπτζίδικο στην πρωτεύουσα. Ο κόσμος λατρεύει τα καλούδια του, πολλοί πάνε στη Νίκαια αποκλειστικά και μόνο για να το επισκεφθούν.
Με το που πλησιάζεις η μυρωδιά σου έσπασε τη μύτη και δεν μπορείς να αντισταθείς, πας σαν υπνωτισμένος, καρφί για την παραγγελία. Εδώ, λένε, πως οφείλουμε το ότι σήμερα τρώμε τυλιχτό με πίτα. Μόνο και μόνο γι’ αυτό αξίζει το «προσκύνημα»…
Πέτρου Ράλλη 168, Νίκαια
Διόνυσος
Στην πλατεία Αγίου Γεωργίου στην Κυψέλη δίπλα στην πρώτη «Δωδώνη» που άνοιξε ποτέ. Σε ένα ρετρό κτήριο ένα ρετρό σουβλατζίδικο – εμ, πώς να γίνει αλλιώς;
Από το 1969 λειτουργεί η επιχείρηση, με άξονες πάντα την ποιότητα και τη φιλοξενία. Ήταν άλλοτε στέκι, καλλιτεχνών και πολιτικών. Για τον γύρο του έχουν… καεί καρδιές. Φημισμένο και το κοντοσούβλι του.
Ιθάκης 12, Κυψέλη
Καυτερός
Το Χαλάνδρι έχει τη φήμη της «σουβλακομάνας» ως περιοχή. Σίγουρα είχε από παλιά εξαιρετικά σουβλατζίδικα, που έκαναν κόσμο να τρέχει προς τα εκεί από διάφορα μέρη της Αττικής. Και δεν ήταν τότε πως ήταν απλό πράγμα να πας από τη μία άκρη στην άλλη. Έπρεπε να το θέλεις πολύ.
Old school είναι ο «Καυτερός» στην περιοχή Σίδερα. Όνομα και πράμα. Πρέπει να το αγαπάς το πικάντικο, να το σηκώνει το στομάχι σου. Να έχεις… ανατολίτικο DNA. Αλλιώς ρισκάρεις. Αλλά η νοστιμιά, νοστιμιά. Να τα λέμε αυτά. Σε ντεκόρ από τα 70’s, σερβίρεται κάτι το απίστευτα εθιστικό – αυτή η θεϊκή κόκκινη σάλτσα είναι το μυστικό…
Αγρινίου 5, Χαλάνδρι
Τα Ολύμπια
Μένουμε Χαλάνδρι για ένα από τα σουβλατζίδικα που τιμούν την κληρονομιά τους, που συνεχίζουν να υπερασπίζονται την παράδοση. Πιο παλιά, ξ λέξη «γύρος» ήταν άγνωστη στο εν λόγω μαγαζί, για μην πούμε πως σε κοιτούσαν αν έκανες το λάθος και τους ζητούσες πατάτες και τζατζίκι μέσα στο σουβλάκι.
Αλάδωτη πίτα στα κάρβουνα, κρέας, ντομάτα και κρεμμύδι. Δεν θέλει κόπο. Θέλει τρόπο. Και ο Μπότσας (όπως είναι επίσης γνωστά Τα Ολύμπια) ξέρει ακριβώς τι και πώς.
Κολοκοτρώνη 19, Χαλάνδρι
