Περιεχόμενα
Στην καρδιά της Αθήνας, με την πόλη να ξεδιπλώνεται μπροστά σου από τον λόφο του Λυκαβηττού, το La Suite Lounge του St. George Lycabettus Lifestyle Hotel αποδεικνύει ότι η υψηλή γαστρονομία δεν είναι απλώς θέμα τεχνικής, αλλά και αφηγηματικής δύναμης. Ο executive chef Στέφανος Παπανικολάου επιμελείται ένα μενού που αποτελεί μια σύγχρονη, σχεδόν κινηματογραφική, αποτύπωση της ελληνικής γεύσης.
Αντί για απλή αναβίωση της παράδοσης, εδώ συναντάμε μια remastered εκδοχή της. Το μαγειρικό αφήγημα του σεφ Παπανικολάου δεν αναπαράγει απλώς τις γνώριμες νότες της τοπικής κουζίνας, αλλά τις μετατρέπει σε haute cuisine εμπειρίες με σεβασμό και φινέτσα. Από το χειροποίητο κριθαράκι Ταΰγετου που υποκαθιστά το ρύζι, μέχρι το μπλε ελληνικό καβούρι που αναβαθμίζει τη θαλασσινή κουζίνα, κάθε πιάτο ισορροπεί ανάμεσα στη γαστρονομική παράδοση και την avant-garde προσέγγιση.
Το νέο μενού του La Suite Lounge στο St. George Lycabettus
Οι γεύσεις-υπογραφή του νέου μενού στο La Suite Lounge στο St. George Lycabettus, αναδεικνύουν την ελληνική παράδοση μέσα από μια σύγχρονη, refined προσέγγιση. Η βελούδινη ψαρόσουπα με σαφράν, μπλε καβούρι και ρίζα μάραθου ισορροπεί ανάμεσα στην παράδοση και τη γαστρονομική καινοτομία.
Το φιλέτο γλώσσας σε ψημένη σάλτσα λεμονιού, τηγανητή κάππαρη και textures εμπνευσμένα από την κλασική «α λα πολίτα» αποτελεί μια λεπτεπίλεπτη σύνθεση που αναδεικνύει την απλότητα μέσα από τη φινέτσα. Τέλος, το ψητό αρνάκι με πετιμέζι, καπνιστή μελιτζάνα, τουρσί σταφίδας με κύμινο και μαύρο σκόρδο προσφέρει μια βαθιά, umami εμπειρία που τιμά τις ρίζες της ελληνικής κουζίνας, δίνοντάς τους μια πιο σύγχρονη διάσταση.
Το αποτέλεσμα; Ένα μενού που συνδυάζει την παράδοση με μια σύγχρονη οπτική, αποδεικνύοντας ότι η ελληνική κουζίνα έχει πάντα κάτι νέο να αφηγηθεί.
Η προσωπική μου εμπειρία στο La Suite Lounge του St. George Lycabettus: Γεύσεις που ξυπνούν μνήμες
Η πρώτη μπουκιά του μαριναρισμένου λαβρακιού με ζωμό ούζου ήταν σαν μια υπόσχεση. Φρέσκια, ντελικάτη, με το ούζο να αφήνει μια διακριτική γλυκιά επίγευση που έδινε χαρακτήρα στο πιάτο. Μια υπενθύμιση του ελληνικού καλοκαιριού, ακόμα και μέσα στην καρδιά της πόλης.
Η καβουρόσουπα με γύρισε πίσω στα παιδικά μου χρόνια, σε εκείνες τις στιγμές που η γεύση ήταν τόσο έντονη που έμοιαζε με ολόκληρη ανάμνηση. Είχε τη σωστή ισορροπία μεταξύ της γλυκύτητας του καβουριού και της ελαφριάς, αλλά γεμάτης σώμα, υφής.
Η γλώσσα με ψημένο λεμόνι ήταν απλώς αριστουργηματική. Η σάλτσα από ψητό λεμόνι έδενε ιδανικά με τη λεπτή γεύση του ψαριού, ενώ οι υφές από την «α λα πολίτα» εκδοχή της πρόσθεταν μια αναπάντεχη πολυπλοκότητα στο πιάτο.
Στο La Suite Lounge στο St. George Lycabettus, η γεύση δεν είναι απλώς συνοδευτικό της θέας. Στέκεται ισότιμα δίπλα της, δημιουργώντας μια εμπειρία που δεν καταναλώνεται απλώς, αλλά μένει μαζί σου.
Τώρα, αφήνω τον συνάδελφο Στέργιο Πουλερέ να περιγράψει τη δική του εμπειρία.
Αν είσαι vegan, θα απολαύσεις εστιατορικά πιάτα υψηλού επιπέδου
Η εμπειρία που περιγράφει πριν από αυτή την κεφαλίδα η συνάδελφος Κατρίν Ξενάκη, ήταν διαφορετική από τη δική μου. Όχι ως προς το τελικό αποτέλεσμα που είναι η απόλυτη απόλαυση, αλλά ως προς τη διαδρομή. Από διαφορετικό μονοπάτι πήγαμε, αλλά συναντηθήκαμε στο τέλος.
Το St. George Lycabettus διαθέτει μια φανταστική θέα, έχει ανακηρυχθεί ως η ωραιότερη της Ευρώπης, αλλά εμένα δε με νοιάζει τι λένε οι άλλοι. Με νοιάζει μόνο αυτή η αγαλλίαση που νιώθω μέσα μου κάθε φορά που βρίσκομαι στο La Suite Lounge, που βγαίνω στη βεράντα του και βλέπω την Αθήνα μου, αυτή την πόλη που θα έχει για πάντα την ψυχή μου να περιπλανιέται. Πίσω μου ο Λυκαβηττός, μπροστά η Ακρόπολη, αλλά και τα φώτα μιας πόλης που τούτη την εποχή, την Άνοιξη, είναι στα πιο όμορφά της.
Με τις ιδανικές θερμοκρασίες, με ένα όμορφο βραδινό αεράκι και με την προσδοκία του καλοκαιριού στην ψυχή, το να στέκομαι σε αυτό το σημείο και να αγναντεύω, είναι προνόμιο, με κάνει να νιώθω τυχερός που οι συγκυρίες της ζωής μου μου επέτρεψαν να το έχω αυτό το προνόμιο.
Κι αφού εισπνεύσω όλη τη θέα της Αθήνας με ένα ποτήρι κρασί στο χέρι, ξαναμπαίνω στο lounge για να δοκιμάσω τα πιάτα του σεφ Στέφανου Παπανικολάου. Ενός σεφ που μου έδειξε ότι δεν είχα λάθος που ήμουν ενοχλημένος με την εστιατορική σκηνή, όχι μόνο στην Ελλάδα, μα και στο εξωτερικό.
Εγώ ακολουθώ μια vegetarian διατροφή που ρέπει προς το vegan. Αν έβρισκα περισσότερους σεφ και μενού όπως στο St. George Lycabettus, ίσως να μην έρεπε, αλλά να ήταν φουλ vegan. Τα πιάτα που ήρθαν στο τραπέζι μου, ήταν μια επιβεβαίωση της αίσθησής μου πως σπάνια θα καταβάλλουν κάποιοι σεφ προσπάθεια να ικανοποιήσουν αυτή τη διατροφική επιλογή. Ο Στέφανος Παπανικολάου το έκανε.
Ενθουσιάστηκα με τη μπριζόλα κουνουπιδιού με πουρέ από μαύρο καρότο. Εξηγούσα σε έναν κρεατοφάγο σερβιτόρο πως αν τη φάει, δε θα καταλάβει καμία διαφορά σε σχέση με την κανονική μπριζόλα. Για μένα που όταν έκανα αυτή τη στροφή στη διατροφή μου, ήταν αναγκαίο να έχω ψευδαίσθηση για να μην επιστρέψω στο κρέας. Ένα τέτοιο πιάτο είναι καύσιμο για να συνεχίσει κάποιος στην επιλογή του να μην τρώει κρέας.
Πριν από αυτό, δοκίμασα ένα τίμιο vegan ραβιόλι και μια θεσπέσια σούπα γλυκοπατάτας, για να ακολουθήσει το περίφημο ριζότο παντζαριού με ξηρούς καρπούς και berries, για να πάρεις όλα τα θρεπτικά στοιχεία που χρειάζεσαι. Και για το φινάλε, σορμπέ με βανίλια Μαδαγασκάρης και μάνγκο. Είναι σπάνια συνθήκη για μένα να φεύγω καλυμμένος γευστικά και χορτασμένος από ένα εστιατόριο χωρίς να έχω μείνει μόνο σε ορεκτικά ή να έχω φάει μόνο ανθυγιεινά. Εδώ βρήκα την ιδανική συνθήκη και σε αυτό φαίνεται η ικανότητα του σεφ.
Μπριζόλα όλοι μπορούν να ψήσουν. Να ικανοποιήσεις όμως έναν vegan, απαιτεί εφευρετικότητα και φαντασία, απαιτεί κατάθεση όλης της εμπειρίας σου ως σεφ.
Γι’ αυτό λοιπόν, στο St. George Lycabettus θα συνεχίσω να αγναντεύω χορτάτος και όχι μόνο πίνοντας.
Πριν ολοκληρώσω, θέλω να κάνω ειδική μνεία και στο σέρβις που είναι εξαιρετικό και στο ψωμί που φτιάχνουν στο St. George Lycabettus και σου φέρνουν μαζί με κριτσίνια και λάδι υψηλής ποιότητας ως κουβέρ.
Η παραμικρή λεπτομέρεια αναβαθμίζει την αίσθηση στο St. George Lycabettus. Κι όταν έχεις σύμμαχο αυτή τη θέα ή το Dome στη βεράντα, τι παραπάνω να ζητήσεις από τη ζωή;
* Από την Κατρίν Ξενάκη & τον Στέργιο Πουλερέ
