Ήταν ένα Σάββατο του Μαρτίου. Ο καιρός ήταν μουντός, με το ελαφρύ ψιλόβροχο να πέφτει απαλό στα τζάμια του αυτοκινήτου. Σε λίγη ώρα βρισκόμουν σε ένα μέρος που για χρόνια περπατούσα, αλλά δεν είχα ιδέα πως κρύβει έναν γοτθικό πύργο και μια απέραντη ιστορία. Μόλις λίγα χιλιόμετρα μακριά από το κέντρο της Αθήνας, στο Ίλιον, και συγκεκριμένα στο γνωστό Πάρκο Τρίτση, βρίσκεται ο Πύργος Βασιλίσσης. Εκτείνεται σε μια έκταση περίπου 250 στρεμμάτων, με αμπέλια, οπωροφόρα δέντρα και φυσικά τον γοητευτικό Πύργο της Αμαλίας.
Καθώς περπατούσα προς την είσοδο, ένιωθα λες και επρόκειτο να κάνω ένα ταξίδι στον χρόνο. Φεύγοντας από εκεί, είχα ακριβώς αυτό το συναίσθημα. Στην περίπτωση που αναρωτιέσαι γιατί με έβγαλε ο δρόμος προς τον Πύργο Βασιλίσσης, να σε ενημερώσω πως κάθε Σαββατοκύριακο διοργανώνονται ξεναγήσεις στο κτήμα, οι οποίες διαρκούν περίπου δύο ώρες συνολικά. Στο τέλος, δε, μπορείς να ζήσεις την εμπειρία της γευσιγνωσίας, με κρασιά αποκλειστικά από το ίδιο το κτήμα. Αλλά, κρατήσου λίγο, για να στα πω αναλυτικά παρακάτω.
Η ιστορία του Πύργου Βασιλίσσης
Θα ξεκινήσω με την ιστορία του Πύργου, όπως περίπου μας την εξιστόρησε η Ισμήνη Βασιλείου, η ξεναγός. Μια ευγενική παρουσία να σημειώσω. Η έκταση αυτή αγοράστηκε το 1848 από τη βασίλισσα Αμαλία, η οποία μαζί με τον Εθνικό Κήπο, δημιουργούσε όμορφους χώρους πρασίνου στην Αθήνα. Η ίδια είχε προσλάβει ειδικούς αμπελουργούς από τα Μέγαρα ώστε να διαμορφωθεί ο αμπελώνας, έφερε πολλά οικόσιτα ζώα, ελαιόδεντρα, κυπαρίσσια και ένα είδος φοίνικα, τις ουασιγκτόνιες, που ο κορμός τους της θύμιζε τους ελληνικούς κίονες και το άνοιγμα, πάνω, το στέμμα.
Ο Πύργος της Βασιλίσσης είναι η βασιλική έπαυλη που κατασκευάστηκε στη θέση ενός παλιού πύργου. Το κτίσμα είναι γοτθικού ρυθμού κατ ‘απομίμηση του πύργου Ηochenschwangau στην Βαυαρία όπου γεννήθηκε ο Όθωνας. Τα δύο κτίρια παρά τη σημαντική τους διαφορά σε μέγεθος, έχουν πολλά κοινά στοιχεία. Οι ομοιότητες των δύο κτιρίων ξεκινούν από τα εξωτερικά γνωρίσματα (πολυγωνικοί πύργοι, επάλξεις, τοξωτά παράθυρα), συνεχίζονται στον πυλώνα της εισόδου και επεκτείνονται στο εσωτερικό του, στους χώρους, στα έπιπλα και τα μικροαντικείμενα.
Η έντονα κυανή ατμόσφαιρα των τοίχων και της οροφής με τη χρυσή γεωμετρική διακόσμηση, το ξύλινο πάτωμα από διαφορετικά είδη ξύλου στα πρότυπα της σχολής του Μονάχου, ο χρυσοποίκιλτος και έντονα χρωματικός σε μπλε και κόκκινες ζώνες διάκοσμος, τα μικροέπιπλα και τα φωτιστικά σε καθαρά γοτθικό ρυθμό, αναδεικνύουν τη βούληση της Αμαλίας να προβάλει μια ρομαντική διακοσμητική τάση.
Αποτελείται από δύο ορόφους, με μία περιστρεφόμενη σκάλα. Ο πρώτος όροφος ήταν ο χώρος όπου η Αμαλία καλούσε τις φίλες της. Μάλιστα, όπως μας είπε η Ισμήνη, η Αμαλία σαν άλλη αμαζόνα, έφτανε στον Πύργο από τα Ανάκτορα στο Σύνταγμα, σε μισή ώρα με το άλογο. Στο εσωτερικό του υπερισχύουν βασιλικά χρώματα, όπως το μπλε και το κόκκινο.
Επί γερμανικής κατοχής ο πύργος επιτάχθηκε και τα έπιπλα που υπήρχαν στις αίθουσες καταστράφηκαν. Τα έπιπλα που βρίσκονται σήμερα εκεί είναι ακριβή αντίγραφα των αυθεντικών, εκτός από τον πολυέλαιο, ο οποίος είναι από τα χρόνια της Αμαλίας. Στο εσωτερικό του επίσης δεν υπάρχει τουαλέτα ή κουζίνα, μιας και βρίσκονταν σε πλαϊνά κτίρια. Η ανέγερση του έγινε το 1851, με τα εγκαίνιά του να πραγματοποιούνται τρία χρόνια μετά, την ημέρα των γενεθλίων του Όθωνα. Έγινε μία μεγαλοπρεπής δεξίωση στη βασιλική τραπεζαρία, όπου παρακάθισαν ανάμεσα σε άλλους ο Πρωθυπουργός Μαυροκορδάτος, ο Πρέσβης της Βαυαρίας και άλλοι επίσημοι. Η είσοδος στο κτήμα είναι μνημειακή καθώς ορθώνεται με την μορφή κάστρου με επάλξεις και μικρότερους πύργους σε βαθμιδωτή διάταξη.
Γύρω από το κτήμα υπάρχουν έξι φυσικοί λόφοι και η Αμαλία έδωσε εντολή να φτιαχτεί άλλος ένας, έτσι ώστε να γίνουν επτά, μια και θεωρούσε το νούμερο αυτό σημαδιακό. Επτά θαύματα, επτά μέρες της εβδομάδας και ούτω καθεξής. Καθόλου προληπτική. Εκεί η Αμαλία έχτισε και έναν καινούριο πύργο, στον οποίο δεν έμεινε ποτέ.
Στο σήμερα, ιδιοκτήτης είναι ο Ιωάννης Σερπιέρης, ο 5oς απόγονος της οικογένειας του Ιταλού Ιωάννη Βαπτιστή Σερπιέρη που άρχισε να δραστηριοποιείται επαγγελματικά στην Ελλάδα το 1864. Με νόμο του μεσοπολέμου που απαγόρευε την μεγάλη ακίνητη περιουσία η Οικογένεια Σερπιέρη αναγκάστηκε να παραχωρήσει το μεγαλύτερο μέρος του Κτήματος στο Ελληνικό Δημόσιο και να κρατήσει μόνο 250 στρέμματα μέσα στα οποία βρίσκεται σήμερα και ο Πύργος Βασιλίσσης.
Ξενάγηση και γευσιγνωσία στον Πύργο Βασιλίσσης
Εκτός από τον επιβλητικό πύργο, ο οποίος πραγματικά κεντρίζει το βλέμμα με τις μοναδικές λεπτομέρειες του (σε εμένα προσωπικά αυτό συνέβη), το ενδιαφέρον μου τράβηξαν και τα άλογα που βρίσκονται εκεί. Την ημέρα εκείνη, ήμουν και τυχερή αφού ένα μωράκι βρισκόταν εκεί και κοιμόταν. Πρόκειται για άλογα που συμμετάσχουν σε αγώνες και οι ιδιοκτήτες τους τα αφήνουν εκεί. Η ενοικίαση των στάβλων δίνει τη δυνατότητα στα άλογα να φιλοξενούνται και να αθλούνται σε ένα ιδανικό περιβάλλον.
Φυσικά, η ξενάγηση ξεκινάει από το οινοποιείο. Το αγαπημένο μου κομμάτι. Η Ισμήνη, οινολόγος στο επάγγελμα εξηγεί πλήρως το πως γίνεται η παραγωγή των κρασιών, όπου να σημειώσω σε αυτό το σημείο, πως μόνο από εκεί μπορεί να τα αγοράσει κανείς. Με λύπη το γράφω. Εκεί λοιπόν παρασκευάζονται τα κρασιά Ίλιον, Επτάλοφος και Μαλαγουζιά. Ο αμπελώνας βρίσκεται περίπου στο ίδιο σημείο στο οποίο βρισκόταν ο αμπελώνας την εποχή της Βασίλισσας Αμαλίας. Οι ποικιλίες των σταφυλιών που φύονται είναι οινοποιήσιμες, ελληνικές και ευρωπαϊκές, λευκές και ερυθρές. Ανάμεσα στις ιστορικές ετικέτες του κτήματος συγκαταλέγονταν και τα κρασιά «Τουρ λα Ρεν» και «Σατώ λα Ρεν» τα οποία είχαν βραβευθεί σε μεγάλες εκθέσεις της Ελλάδας και του εξωτερικού.
Αξίζει να σημειωθεί πως στο κτήμα του Πύργου πέρα από τις ελιές και τις φιστικιές, υπάρχουν αμυγδαλιές, μουριές, πεύκα και κυπαρίσσια, ενώ καλλιεργούνται και αρωματικά φυτά τα οποία πωλούνται στο πωλητήριο του πύργου.
Έχοντας πάρει οξυγόνο και με τη σκέψη συνεχώς στο κεφάλι μου «ότι δεν μπορεί, βρίσκομαι κάπου αλλού και όχι στην Αθήνα», έφτασε η ώρα της γευσιγνωσίας. Έξι μπουκάλια ανοίγονται με την Ισμήνη να εξηγεί το χρώμα και τις μυρωδιές τους. Αυτά είναι: το Ίλιον, Επτάλοφος λευκός, Μαλαγουζιά 2021, Παλαιωμένη 2016, Ερυθρός Επτάλοφος 2016 και 2011. Φυσικά, υπάρχουν και τα κατάλληλα συνοδευτικά που ταιριάζουν στο κάθε κρασί ξεχωριστά, ώστε να καταλαβαίνεις κανείς καλύτερα τη γεύση τους.
Φεύγοντας από τον Πύργο Βασιλίσσης, ένα είναι το σίγουρο. Η ξενάγηση εκεί είναι μια μικρή εμπειρία που χάρηκα που την έζησα. Είναι ένα όμορφο ταξίδι γεμάτο γνώση. Νιώθεις λίγο σαν να ζουν σε έναν μικρόκοσμο εκεί. Ελιές, αμπελώνες, άλογα, πόνυ και όλα όσα βρίσκονται εκεί συμβάλλουν σε αυτό. Και μπράβο που το κρατάνε έτσι όμορφο και ζωντανό, με τον σεβασμό που του αξίζει. Εις το επανιδείν.
Πύργος Βασιλίσσης: Λεωφ. Δημοκρατίας 67, Ίλιον
(Με πληροφορίες και από http://www.pyrgosvasilissis.gr)