Αν σου έλεγε κάποιος «World X11», πόσο πιθανό είναι να σκεφτόσουν πως πρόκειται για μπεργκεράδικο; Εγώ το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα, είναι κάποιο vintage videogame τύπου Zelda. Και, μάλλον, δεν έπεσα και πολύ έξω. Όχι γιατί είμαι κανένας τρομερά αντιληπτικός τύπος, αλλά γιατί αυτοί που έφτιαξαν το νέο μπεργκεράδικο στο Παγκράτι, έφτιαξαν έναν χώρο που είναι όλος σαν κάποιο arcade game, ενώ θα μπορούσε άνετα να θυμίζει πίστα στο Squid Game.
Το γαλαζομπλέ και τα neon lights κυριαρχούν, στον τοίχο υπάρχει μια εγκατάσταση με μπλε μπάλες που νομίζεις ότι θα πατηθεί κάποιο κουμπί και θα αρχίζουν να πέφτουν στο έδαφος σαν τσουνάμι και θα σε καταπιούν ή μπορεί να σου έρχονται μνήμες από τις εποχές που ήσουν 10 χρονών και στον τελευταίο όροφο σε κάποια McDonald’s υπήρχαν αυτοί οι χώροι με τις μικρές μπάλες που βουτούσες και εξαφανιζόσουν. Γενικά, ο χαρακτηρισμός που του αρμόζει, είναι το retrofuturism. Ένα μπεργκεράδικο αμερικάνικης φιλοσοφίας με γιαπωνέζικη αισθητική. Έτσι μπορώ να το περιγράψω.
Αυτό όμως που κυριαρχεί, είναι ένα…ΑΤΜ. Ναι, καλά διαβάζεις. Ο λόγος που αυτό το μπεργκεράδικο είναι μοναδικό, είναι γιατί λειτουργεί σε μια λογική που συναντάται στο εξωτερικό, όπου υπάρχουν ειδικοί χώροι με ΑΤΜ για πολλά προϊόντα φαγητού.
Το World X11 λειτουργεί με μόλις 4 επιλογές σε μπέργκερ, η μία είναι vegetarian, έχει πατάτες, κόκα κόλα και τέλος. Πολύ αμερικάνικη λογική κατανάλωσης.
Πρόκειται για μια ιδέα που είχε ο Βασίλης Στεφανάκης, ο δημιουργός του Lost Athens, που θέλησε να παντρέψει το ανώτερο ποιοτικά μπέργκερ με την εξυπηρέτηση που συναντά κανείς στα πιο mass production & consumption μπεργκεράδικα.
Σε αυτό το μπεργκεράδικο κάνεις την παραγγέλια σου από το κινητό, πληρώνεις μόνο με κάρτα και μετά περιμένεις στην ουρά για να παραλάβεις το μπέργκερ σου από ένα χέρι που βγαίνει από έναν πάγκο.
Δεν είναι ακόμα ένα μπεργκεράδικο, αλλά…είναι ένα ακόμα μπεργκεράδικο
Σε μια Αθήνα βέβαια όπου οι επιλογές σε μπέργκερ είναι άπειρες και οι μισές εξ αυτών είναι στη χειρότερη καλές και στην καλύτερη εξαίρετες, το World X11 δεν είναι ότι έχει να προσφέρει κάτι το συνταρακτικά καινούργιο. Είναι απλώς ενδιαφέρον το κόνσεπτ του και το ότι δεν έχει, ουσιαστικά, συγκεκριμένο ωράριο, αλλά λειτουργεί μέχρι να τελειώσουν τα μπέργκερ. Μπορεί να πας δηλαδή 9 το βράδυ και να το δεις κλειστό. Ήδη η σελίδα του στο Instagram είναι ένα συνεχιζόμενο ραπόρτο για τα sold out.
Το εντυπωσιακό με την άφιξη του World X11 είναι ότι από τις πρώτες του μέρες – έχει ανοίξει στην Αρχελάου εδώ και 2-3 εβδομάδες, συναντά κανείς μεγάλη ουρά απ’ έξω. Για μια γειτονιά που δεν της λείπει το καλό μπέργκερ, αυτό δείχνει ότι πια έχουμε περάσει στη σφαίρα του «πάω σε κάτι καινούργιο απλά επειδή είναι καινούργιο».
Γιατί, όπως και να το κάνουμε, σε μια περιοχή που είχε ήδη το Κολιμπρί, το Raw Street, το Smashers, το Tarantino, το Better Burger και λίγο πιο δίπλα, στο Μετς, το Jaw Burger, πόσο ταβάνι τελειότητας να υπάρξει; Πόσο να ανέβει κι άλλο ο πήχης; Είναι ήδη ψηλά σε όλες τις περιπτώσεις, δεν υπάρχει παραπάνω. Και πού να βάζαμε και τις περιπτώσεις εστιατορίων ή coffee-bars ή μπραντσάδικων που έχουν στο μενού τους επιλογή μπέργκερ… Ή πού να βάζαμε τα Goody’s και τα Simply Burgers, καθαρά και μόνο για το ποσοτικό κομμάτι.
Στο Παγκράτι γενικά υπάρχει η τάση να εμφανίζεται κάτι που εντυπωσιάζει περισσότερο με το όνομα ή το κόνσεπτ της φιλοσοφίας και λιγότερο με το προϊόν, κατά βάση επειδή το προϊόν δεν υπάρχει περιθώριο να κάνει level up σε σχέση με τον ανταγωνισμό. Αυτό δεν αφορά το Wolrd X11, αλλά είναι ένα γενικότερο σχόλιο.
Στη γειτονιά της υπερβολικής αφθονίας, δεν χρειάζεσαι πολλές καν κάτι συγκεκριμένο σε επίπεδο μάρκετινγκ για να προσελκύσεις. Αρκεί να βρίσκεσαι δίπλα σε δημοφιλή μαγαζιά που γεμίζουν, για να προσελκύσεις τον κόσμο που ξεμένει απ’ έξω. Μόνο με αυτούς, θα έχεις μια επιχείρηση που τσουλάει καλά.
Για να επιστρέψω στο μπεργκεράδικο World X11, δεν ξέρω αν θα γίνει trademark για το Παγκράτι κι αν θα προπορεύεται στις επιλογές των κρεατοφάγων σε σχέση με τις υπάρχουσες επιλογές, σίγουρα πάντως έχει κάνει μια πολύ δυναμική αρχή και, ας είμαστε ειλικρινείς, το περιτύλιγμα παίζει πολύ μεγάλο ρόλο πια. Οι άνθρωποι δεν αγοράζουν απλώς μπέργκερ, σουβλάκι, πίτσα κτλ. Αγοράζουν την κουλτούρα του ιδιοκτήτη και των ανθρώπων που δουλεύουν το μαγαζί. Αγοράζουν μια εμπειρία. Ειδικά όταν πια όλα τα προϊόντα έχουν φτάσει σε τέτοιες τιμές, εννοείται πως πρέπει να υπάρχει και μια εμπειρία που ξεφεύγει από το στομάχι.
Το μπεργκεράδικο World X11 την καλύπτει στο έπακρο με τα χρώματα, με την ιεροτελεστία που προηγείται και την κονσεπτική του προσέγγιση. Και με τα arcade παιχνίδια που παίζεις όσο περιμένεις. Εννοείται πως λιγώνεις με το double smash burger που έχει αποκλειστικά στις 3 κρεατοφαγικές επιλογές, η μία μάλιστα με αφράτες φέτες toast και όχι potato bun, όπως στις υπόλοιπες. Έχει και αυτόν τον κάπως spooky χαρακτήρα που δεν βλέπεις ποτέ το πρόσωπο του ανθρώπου που σου δίνει την παραγγελία σου, αλλά ένα χέρι μόνο. Σαν ξεκίνημα ταινίας για το Χαλογουίν.
Αν είσαι πάντως Παγκρατιώτης, πλέον θα σκέφτεσαι όταν παραγγέλνεις «μπεργκεράδικο εδώ, μπεργκεράδικο εκεί, μπεργκεράδικο και παραπέρα»!
