Ναός του κρέατος. Νομίζεις ότι θα πας να φας ένα σουβλάκι και τέλος, αλλά κάθε φορά πέφτεις στην παγίδα, πιάνεσαι στη φάκα και καταλήγεις με την παρέα σου να έχετε παραγγείλει κοκορέτσι, κοντοσούβλι, παϊδάκια και να μην υπάρχει σταματημός. Αυτό το ψητοπωλείο στη Νέα Φιλαδέλφεια είναι το θρυλικότερο και δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, γιατί είναι νόμος πως στα προσφυγικά πάντα θα τρως καλά. Όλοι οι μάστορες του κρέατος και της σούβλας εκεί ζουν, πήραν την κατάλληλη εκπαίδευση από τους πατεράδες και τις μανάδες τους.
Και στο Ευριπίδης 1955, ένα γκριλάδικο-ψητοπωλείο-κρεατάδικο, αυτόν τον ναό τέλος πάντων, οι άνθρωποι είναι μάστορες. Γι’ αυτό και το να πας εκεί, ισοδυναμεί με το να κερδίσεις το τζόκερ, διότι εδώ και πολλά χρόνια το μαγαζί είναι γεμάτο σχεδόν κάθε μέρα. Μόνο αν τυχόν πας καμιά ξέμπαρκη Δευτέρα θα βρεις να κάτσεις. Τις υπόλοιπες μέρες μόνο να παραγγείλεις μπορείς, αλλά κι αυτό θέλει τύχη γιατί το κοκορέτσι και το κοντοσούβλι του φεύγουν ασταμάτητα. Να, μας έχει τύχει να παραγγείλουμε απόγευμα κατά τις 6 και ενώ 2 ώρες πριν το κοκορέτσι ήταν διαθέσιμο, να μην υπάρχει.
Η ποικιλία του πάντως είναι μεγάλη και φροντίζει να έχει μπόλικα πράγματα. Αν δε βρεις τα αστέρια του, δηλαδή κοκορέτσι και κοντοσούβλι, θα βρεις κλέφτικο, θα βρεις γουρουνοπούλα-λουκούμι, θα βρεις ένα εξοχικό βλάχικο που μετά το αναζητάς διαρκώς.
Είναι τόσο γευστικά αυτά, που φτάνεις να αδιαφορείς για τον γύρο του, για τα κεμπάπ του, για τα σουβλάκια του. Μπορεί μόνο καθώς θα φεύγεις, αφού έχεις φάει τον αγλέορα, να ζητήσεις ένα τυλιχτό για να φας πιο βράδυ στο σπίτι που θα σε πιάσει σίγουρα ένα στερητικό, μια λιγουρίτσα βρε αδερφέ.
Δεν έχουμε να γράψουμε περισσότερα. Σε αφήνουμε με βίντεο, να κολλήσεις πρόσωπο στην οθόνη και μετά να πάρεις τηλέφωνο για να κλείσεις τραπέζι, μήπως και σε εξυπηρετήσουν από την άλλη βδομάδα γιατί τα σαββατοκύριακα γίνεται χαμούλης.
