Το καλοκαίρι, εκεί που έχεις βγει από τη θάλασσα και κάνεις την ηλιοθεραπεία σου, έχει πάει 6 το απόγευμα, τι είναι αυτό που σκέφτεσαι; Μια ταβέρνα, ένας μεζές και μια κρύα μπίρα. Και θες αυτό που θα φας να μη σε βαρύνει, να σε χορτάσει και να το απολαύσεις. Γι’ αυτό παίζεις με την παρέα σου μπάλα με μεζέδες κατά βάση. Υπάρχει ένας μεζές που είναι ο ορισμός του καλοκαιριού, που δεν τον βρίσκεις εύκολα ή και καθόλου τον χειμώνα, αλλά στα νησιά και στα χωριά, αυτός ο μεζές αφθονεί.
Το καλοκαίρι είναι συννυφασμένο στην Ελλάδα με συγκεκριμένα φαγητά. Τηγανητές πατάτες ταβέρνας, γίγαντες, γεμιστά, κάποιο κρεατικό όπως παϊδάκια, μια χωριάτικη σαλάτα, ντάκος, τα κλασικά. Υπάρχει όμως ένα έδεσμα που όποιος το έκανε πρώτος, του αξίζουν συγχαρητήρια, όλα μας τα λεφτά, το σπίτι που μένουμε, το αμάξι μας, η δουλειά μας.
Οι γεμιστοί κολοκυθανθοί – που πρακτικά εντάσσονται στην κατηγορία «γεμιστά», είναι ο υπέρτατος μεζές.
Η πρώτη φορά που τους έφαγα, μέχρι τότε δεν ήξερα καν ότι υπάρχει αυτό, για να είμαι ειλικρινής, είναι το 2017. Ήμουν 25-26 ετών τότε, είχαμε πάει με μια παρέα στα Χανιά, ήταν η τρίτη μου φορά στα Χανιά, τρία σερί καλοκαίρια, κι όμως για πρώτη φορά ανακάλυπτα αυτή την υπέροχη ταβέρνα στη διαδρομή προς τα Φαλάσαρνα.
Ένας μεζές που σε καλύπτει πλήρως
Όπως γυρίζαμε από εκεί, μας είχαν πει για τη Γραμπούσα – μην μπερδευτείς με τη Γραμβούσα, το νησάκι δίπλα στον Μπάλο που πάνε μονοήμερες εκδρομές – που βρίσκεται για την ακρίβεια προς το άλλο άκρο της βορειοδυτικής πλευράς της Κρήτης. Όπως γυρίζεις δηλαδή από Φαλάσαρνα, προς την ΠΕΟ Κισσάμου και τον ΒΟΑΚ, πηγαίνεις στη διαδρομή προς την Καλυβιανή και εκεί συναντάς την ταβέρνα Γραμπούσα. Εκεί λοιπόν έφαγα πρώτη φορά κι επειδή τους κάνουν από ανθούς γλυκιάς κολοκύθας, ήταν ένα όνειρο. Είδα μάλιστα πως ακόμα τους έχουν στο μενού.
Τέλος πάντων, δεν είναι η Γραμπούσα το θέμα μας, αλλά οι κολοκυθανθοί. Για χρόνια από τώρα έψαχνα τους ανθούς για να τους μαγειρέψω σπίτι, αλλά τους έβρισκα πολύ δύσκολα. Μια φορά μόνο κατάφερα να βρω σε αυτά τα 7 χρόνια που έκανα διαρκή αναζήτηση. Μετά τα παράτησα και άρχισα να ψάχνω ταβέρνες που τα φτιάχνουν.
Είναι ένας μεζές που αν μαγειρευτεί καλά, όπως και τα ντολμαδάκια, και δεν είναι το ρύζι σκληρό, αλλά είναι πιο ριζότο μέσα στον ανθό, γλιστράει στο στόμα, τότε έχεις την υπέρτατη απόλαυση και ξεχνάς να πάρεις κυρίως. Αν τους βουτήξεις και σε ένα κρύο ντιπ, τζατζίκι ιδανικά ή, για πιο μύστες, τυροκαυτερή, τότε αντικρύζεις τον παράδεισο των γεύσεων.
Όπου έχω φάει κολοκυθανθούς, πάντα κοιτάζω γύρω μου αν υπάρχουν τραπέζια τουριστών και φροντίζω να παρεμβαίνω και να τους λέω να πάρουν οπωσδήποτε και θα με θυμηθούν. Οκ, μπορεί να είμαι τέρμα χωριατομπάρμπας, αλλά τα πολύ ωραία πρέπει να τα αποκαλύπτουμε και στους άλλους που δεν τα έχουν τόσο εύκολα όσο εμείς.
Αν κάποιος από σας που το διαβάσει, γνωρίζει μέρη στην Αθήνα που να έχουν γεμιστούς κολοκυθανθούς ας μας στείλει ένα μήνυμα γιατί φέτος δεν το βλέπουμε να τους τρώμε σε νησί.
