Θα είναι ένα αιώνιο δίλημμα. Μέχρι να έρθει ο αφανισμός της ανθρωπότητας, θα υπάρχουν άνθρωποι που θα το συζητούν και θα τσακώνονται. Είναι ο ανανάς για την πίτσα, ναι ή όχι; Αν και κατανοούμε απόλυτα τις ζυμώσεις ανάμεσα στις ουσίες που περιέχει ο ανανάς και τι γίνεται στο τυρί όταν λιώνει, στεκόμαστε με το όχι. Αν θες να τα συνδυάσεις, φάτα σκέτα. Δε χρειάζεται να τον βάλεις τον ανανά πάνω στη ζύμη, να κολλήσει στο τυρί και να αφυδατωθεί, αφήνοντας τα υγρά του στο ζυμάρι.
Γιατί αν φτάσουμε στο σημείο να αποδεχόμαστε τον ανανά ή τις αντζούγιες (άλλο έγκλημα από δω), πού θα σταματήσει όλο αυτό; Είναι πίτσα μετά; Σκέψου να έβαζες ανανά ή αντζούγια στο σουβλάκι ή το μπέργκερ; Δεν είναι μια άρνηση απέναντι στο καινούργιο, είναι ότι από ένα σημείο και μετά, αν δεν υπάρχει περιορισμός στα toppings, χάνει η πίτσα όλη την ουσία της.
Εννόειται πως υπάρχουν γεύσεις που αν τις συνδυάσεις, προσφέρουν ένα διαφορετικό αποτέλεσμα, αλλά εδώ θα κατανοήσουμε με τα χίλια τους Ιταλούς που δε δέχονται με τίποτα παρεμβάσεις στην κουζίνα τους, στις συνταγές τους και γίνονται λάβροι αν δουν μια οποιαδήποτε αλλαγή στο παραδοσιακό.
Εικάζουμε πως δε θα δουν με πολύ καλό μάτι το βίντεο που ανάρτησε ο Μάθιου Σάλι, σοσιαλμιντιακός σεφ, που έφτιαξε μια πίτσα στην οποία έβαλε μόνο τυρί και κομμένες ρόγες από σταφύλι, την έριξε στον φούρνο, την έβγαλε, προσέθεσε προσούτο και ρόκα από πάνω, ώστε οι γεύσεις να αναδειχθούν περισσότερο, και απόλαυσε αυτόν τον οργασμό γεύσεων, αυτόν τον συνδυασμό. Όπως μάλιστα εξηγεί σε απάντηση σε σχόλιο, δεν θα έδινε κάτι στη γεύση αν έβαζε σάλτσα τομάτας, γι’ αυτό και έμεινε μόνο σε τυρί και σταφύλι στο ψήσιμο.
Οκ, έχουμε φάει πολλές φορές σταφύλι με τυρί, το ακούμε ως κόνσεπτ, δε θεωρούμε όμως πως έπρεπε να μπει σταφύλι στην πίτσα. Ας τα έτρωγε ξεχωριστά. Από κάτι τέτοια viral αρχίζουν όλα και φτάνουμε να ζούμε σε εποχή όπου πιτσαρίες έχουν τέτοια πίτσα, με σταφύλι και μοτσαρέλα.
Είμαστε διχασμένοι με το αποτέλεσμα, όσο κι αν ο ίδιος το απολαμβάνει.
