Περιεχόμενα
Η πίτσα είναι, ίσως, το διασημότερο φαγητό στον κόσμο. Είναι μια καθαρόαιμη ιταλική ανακάλυψη από αιώνες πριν και ήταν κι αυτό ένα φαγητό που γεννήθηκε από τη φτώχεια. Οι Ναπολιτάνοι ισχυρίζονται ότι κατέχουν τα πρωτεία σε αυτό. Το ίδιο βέβαια κάνουν οι Ιταλοί εξ αρχαιοτάτων χρόνων.
Το ωραίο με την πίτσα είναι πως είναι και του αλωνιού και του σαλονιού. Μια ωραία πίτσα μπορείς να την φας σε ένα ακριβό εστιατόριο μαζί με κρασί, να τη σαβουρώσεις στα όρθια από ένα street food μαγαζί. Στη Νάπολη, σε κάθε δεύτερη γωνία βρίσκεις φουρνάκια έξω από μαγαζιά με φαγητό, που έχουν τις πίτσες που βγήκαν από τον φούρνο το πρωί.
Πέρα από τη νοστιμιά της, όταν είναι καλή (στην Ελλάδα δεν είναι και το πιο εύκολο), είναι πως η πίτσα καλύπτει όλα τα γούστα. Μπορεί να είσαι κρεατοφάγος, vegetarian, vegan, να είσαι των αλλαντικών, του ανανά, της αντζούγιας, να βάζεις ελιές ή καλαμπόκι και οτιδήποτε φανταστεί ο καθένας.
Βέβαια, εγώ είμαι της κλασικής σχολής: κανονική μοτσαρέλα (ακόμα καλύτερα να είναι bufala), ντομάτα και πάνω κάτι από προσούτο, σαλάμι, πεπερόνι, σουτζούκι, ρόκα, βασιλικό, 4 τυριά, γκοργκοντζόλα κτλ. Για να πω την αλήθεια, το 90% των πιτσών που παραγγέλνω, είναι με διπλό καυτερό πεπερόνι.
Είμαι αναφανδόν υπέρ της λεπτής πίτσας (δεν θέλω να μπουκώνομαι με παχιά ζύμη) και ξεροψημένη γύρω γύρω. Εννοείται πάντοτε σε ξυλόφουρνο. Την έχω καταφέρει να είναι έτσι πάνω σε κεραμικό στον φούρνο του σπιτιού μου.
Αφού σκάσαμε στο γραφείο ή έξω, να τρώμε μια βδομάδα πίτσες, σας προτείνω τα δέκα στέκια όπου θα φας την πίτσα όπως πάνω κάτω στην περιγράφω και θα είναι πολύ νόστιμη, πολύ αξιοπρεπής.
Malconi’s
Μια πιο εστιατορική επιλογή είναι το Malconi’s, λίγο πιο ακριβή από το συνηθισμένο, αλλά μου αρέσει πολύ και έχει μοναδικούς γευστικούς συνδυασμών. Η Truffle πίτσα του για παράδειγμα έχει κρέμα τυριού με τρούφα, καπνιστή μοτσαρέλα, μανιτάρια Portobello και φρέσκια τρούφα. Η Bianca, μια πολύ εντυπωσιακή πίτσα, έχει κρέμα παρμεζάνας, φρέσκια μοτσαρέλα, scarmoza, κατσικίσιο τυρί, jalapenos, bacon και λευκό κρεμμύδι.
Βρείτε περισσότερα εδώ.
Napul’e
Η Μάγκυ Ταμπακάκη είναι, θαρρώ, από τους 2-3 στην Αθήνα που μπορούν να κάνουν τόσο υπέροχες ζύμες στην πίτσα και να είναι ιδανικές στο πάχος τους σε κάθε σημείο. Το μενού έχει 6 επιλογές και δεν μπορώ να ξεχωρίσω μία από τις άλλες. Αν πρέπει να το κάνω, θα σου βάλω λίγο πιο μπροστά την Stracciata και την Vesuvio, αφού, είπαμε, μου αρέσουν πολύ οι πικάντικες.
Τσεκάρετε περισσότερα εδώ.
Lolo’s
Όταν πήγα πρώτη φορά να φάω στην Αντίπαρο, κάπου στα 00s, έμεινα κόκαλο από την πίτσα του. Όλες τις πίτσες του, για να ακριβολογώ. Θυμάμαι ότι σε 4 μέρες, είχαμε πάει 4 φορές στο παλιό μαγαζί. Είχα κολλήσει με αυτή την πίτσα, γιατί τότε την θεωρούσα την καλύτερη που είχα φάει στην Ελλάδα. Η πίτσα είναι περίεργο πράγμα.
Εδώ και αρκετό καιρό άνοιξε μαγαζί στο Χαλάνδρι και είμαι συχνός θαμώνας. Στο Lolo’s δεν ξέρω αν είναι το καλύτερο στέκι για πίτσα, αλλά σε μένα αρέσει και μάλιστα πολύ. Κι όταν λέμε πίτσα, εννοούμε pinsa*. Όχι ότι αλλάζει και τίποτα. Άλλωστε, τελευταία πολλά μαγαζιά έχουν υιοθετήσει την ορολογία για να κάνουν φιγούρα και να υποστηρίξουν την αυθεντικότητα της ιταλικής γεύσης. Σε λίγο, όπως το πάνε, δε θα βρίσκουμε πίτσα.
Στο Lolo’s είμαι κολλημένος με την Diavolina που είναι καυτερή, αλλά μου αρέσει και με Guanciale & Gorgonzola. Μου αρέσει όμως και η Bufalina, αλλά με έξτρα προσούτο από πάνω.
Cupola
Το συμπεριέλαβα και στα ιταλικά που έγραψα εδώ. Δε γίνεται να μη μπει, καθότι εκτός από την ιδανική ζύμη που έχει στην πίτσα του (λεπτή στο τρίγωνο, αφράτη στο στεφάνι), έχει και ωραία κρασιά και φυσικά έναν πολύ ωραίο, φινετσάτο χώρο. Από τις πίτσες με κόκκινη σάλτσα, εκτός της Μαργαρίτας, μου αρέσουν πολύ η Piccante και η Amatriciana και από τις λευκές η Tartufata.
Θα το βρείτε στο Παγκράτι, δείτε περισσότερα εδώ.
Tre Sorelle
Στην Πλατεία Προσκόπων, στην Αρχελάου στο Παγκράτι, σε ένα πεζοδρόμιο στενό, όπου τα τραπέζια σχεδόν καλύπτουν το πέρασμα και δημιουργείται ένα σημείο συνάντησης πολλών και ωραίων ανθρώπων, το Tre Sorelle είναι more than just a pizza place. Αλλά έχει μεγάλη ποικιλία σε πολύ νόστιμες και γευστικές πίτσες. Σας παραθέτω με σειρά προτεραιότητας τις δικές μου: Margarita Burrata, Diavola, Affumicata, Quattro Formaggi, Parma.
Αρχελάου 19, Παγκράτι, 2114072172
Flower
Είναι στην Πλατεία Μαβίλλη, είναι ένα μαγαζί για πίτσα, αλλά έχει ξεφύγει από αυτό το στεγανό και ο κόσμος θα κάτσει στην πλατεία για να πιει κρασί, ποτό ή μπύρα, χωρίς να πάρει απαραίτητα πίτσα. Είναι δηλαδή spot συνάντησης για διασκέδαση κλπ. Έχει υπέροχη πίτσα με λεπτή ζύμη, αυτή με το προσούτο είναι η σταθερή επιλογή μου, ενώ ως extra tip να σου πω ότι έχει μια από τις καλύτερες τυρόπιτσες της Αθήνας, κάτι που δεν το ξέρουν πολλοί. Κι εδώ έχει μια πολύ ωραία Tartufata. Θα ξεφύγω λίγο από τον κανόνα μου και θα σας πω να δοκιμάσετε και την deep dish του που είναι Detroit Style και όχι Chicago.
Δείτε περισσότερα εδώ.
Portofino
Η χαρά του αλλαντικού είναι αυτό το μαγαζί, αφού στις 20 επιλογές για πίτσα που έχει το μενού, μόλις οι 6 δεν έχουν κάποια μορφή αλλαντικού. Θα βρεις με σουτζούκι πολύ πικάντικη πίτσα, με παστουρμά, αλλά και με μοσχαρίσιο κιμά και φασόλια στη Mexican Style πίτσα του. Πολύ ωραία και η Κεφαλονίτικη με σαλάμι μπύρας, φέτα Κεφαλονιάς και μιξ τυριών.
Δείτε περισσότερα εδώ.
Mario & Luigi – The Eatalians
Τα παιδιά που το έχουν έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά στο μενού. Είναι από τις πιο αυθεντικές πιτσαρίες, πιτσορέστοραν θα το έλεγα, με άκρως ναπολιτάνικη αισθητική σε επίπεδο διακόσμησης. Πολλές οι επιλογές, οι πίτσες όλες σε ξυλόφουρνο, με ιδιαίτερους συνδυασμούς υλικών, ξεχωρίζω τις Anabella (έχει μεταξύ άλλων σάλτσα τσίλι μέλι), την Isabella (με κρέμα καπνιστής μελιτζάντας) και την Gloria (με κρέμα κίτρινης πιπεριάς και κατσικίσιο τυρί).
Τσεκάρετε περισσότερα εδώ.
Domino’s
Μπορεί να σας ξαφνιάζει ότι βρίσκεται στη λίστα μου ένα brand αλυσίδας, που συνήθως στις αλυσίδες βρίσκεις πιο fast track διαδικασίες, άρα λιγότερη δουλειά στις λεπτομέρειες, αλλά η Domino’s θεωρώ ότι έχει πολύ σωστό ζυμάρι στη λεπτή ζύμη. Την παχιά, όπως είπα, δεν την προτιμώ καθόλου. Diavola, Fiorentina και Meat Passion είναι οι τρεις αγαπημένες μου πίτσες. Και μου αρέσει που δεν έχει εξαλοσσύνες στις επιλογές των υλικών. Α, κι ό,τι μπορώ να φτιάξω μια πίτσα μισή-μισή.
