Περιεχόμενα
- Ξαφνικά με έπιασε φόβος με την ηλικία μου. Άρχισα να φοβάμαι ότι μεγαλώνω επικίνδυνα. Όλα πήγαιναν καλά μέχρι που έσκασαν οι περιπτώσεις του Μικρούτσικου πρώτα και του Γιώργου Λιάνη ακολούθως. Για τον Αντρέα έγραψα στο μπλογκ της προηγούμενης εβδομάδας. Τον Γιώργο Λιάνη τον ξέρω πολλά χρόνια. Και τον εκτιμώ. Είναι ένας άνθρωπος που έχει γράψει ιστορία και στις εφημερίδες και στην πολιτική. Είναι ένας άνθρωπος επίσης που είναι γνωστός με την άψογη στάση του στις αρκετές γυναίκες της ζωής του. Δεν μπορώ να καταλάβω τι τον βάρεσε με τη Βουγιουκλάκη. Το πόσο τον ξέρω, δε λέγεται. Ούτε φιγούρα κάνει. Εμένα με έπιασε ο φόβος μη τυχόν και περνώντας τα χρόνια, είναι κάποιο σύνδρομο της ηλικίας. Και ξαμοληθώ σε λίγο καιρό και αρχίσω να εκθέτω με γεγονότα και ανέκδοτες ιστορίες όσες γυναίκες γνώρισα. Το είδα σαν εφιάλτη στον ύπνο μου και ξύπνησα κάθιδρος. Λες να γίνουμε ρόμπα;
- Ήταν τρανς η μακελάρισσα του Νάσβιλ και ξεσηκώθηκε όλη η αντίδραση της Αμερικής, ακροδεξιοί και rednecks και οπαδοί της οπλοκατοχής, να πουν ότι έφταιγαν οι ορμόνες που έπαιρνε. Μπροστάρης -το μήλο πέφτει κάτω απ’ τη μηλιά – ο 40αρης γιος του Ντόναλντ Τραμπ, ο Τζούνιορ. Διαφωνώ και διαφωνεί και η επιστήμη και η εγκληματολογία, και η ίδια η λογική, με αυτούς που λένε ότι μόνο οι άντρες σκοτώνουν. Εννοείται ότι κυρίως οι άντρες σκοτώνουν! Αυτοί κάνουν τους παλικαράδες, αυτοί κουβαλάνε όπλα, αυτοί λύνουν λογαριασμούς διά της βίας. Αλλά ο οποιοσδήποτε άνθρωπος, ανεξαρτήτως χρώματος, φύλου, σεξουαλικής επιλογής, μπορεί να γίνει δολοφόνος και ειδικά στις ΗΠΑ, όπου η πρόσβαση στα όπλα είναι όπως η πρόσβαση για τσίχλες στο περίπτερο. Όλοι οι μακελάρηδες μέχρι σήμερα στις ΗΠΑ (Ουβάλντε/Τέξας, Sandy Hook/Κονέκτικατ) ήταν άντρες ή έφηβοι και αρκετοί ακροδεξιάς ιδεολογίας, ομοφοβικοί (49 πέθαναν στο γκέι κλαμπ στο Ορλάντο το 2016).
- Τι βλέπουν τα μάτια μου μερικά βράδια που κωλοβαράω μπροστά στην τηλεόραση…Παραδέχομαι την ανωμαλία μου να χαζεύω κάποια βράδια για λίγο το Survivor. Είναι σαν ανθρωπολογικό πείραμα. Λες να είμαστε κι εμείς έτσι; Ή μάλλον έτσι είμαστε; Από πού βγήκε ο Μαρτίκας; Τι του έλεγε ο μπαμπάς του όταν ήταν μικρός; Πώς την αντέχει τόση παπαρολογία; Πώς κλαίνε οι άνθρωποι έτσι με ένα μήνυμα, στην τηλεόραση, από το μπαμπά ή τη γιαγιά. Για μήνες δε βλέπω τα παιδιά μου που είναι στο εξωτερικό. Καμιά φορά κάνουμε και βδομάδες να μιλήσουμε, αλλά όταν μιλάμε, δεν τα μπήγουμε. Γελάμε. Πώς άνθρωποι 30-40-50 χρονών, ουρλιάζουν για ένα πιάτο ρύζι κι έναν μπακλαβά; Είναι ο Τάκης Καραγκούνιας κανονικός άνθρωπος ή είναι τρολ; Αυτός είναι κάτι ανάμεσα σε Yosemite Sam από τα Looney Tunes και Ιζνογκούντ που είναι μόνιμα ζοχαδιασμένοι και αρπαγμένοι. Μη σου τύχει ποτέ σε παρέα Μαρτίκας και Καραγκούνιας μαζί. Και Μπάρτζης, εδώ που τα λέμε. Α πα πα πα πα…
- Πάλι κουβέντα για τον Φράχτη στον Έβρο και πάλι ο Συριζαίος Παπαδημούλης είπε να τον κατεβάσουν. Περιέργως, αισθανόμενοι την συντριπτική πλειοψηφία της κοινής γνώμης, δε βγήκαν άλλοι σύντροφοι να τον υποστηρίξουν. Δηλαδή να τον κατεβάσουμε και μπάτε σκύλοι αλέστε..! Δε θα είναι μόνο ότι θα ξαναζήσουμε πολύ χειρότερες στιγμές απ’ ό,τι στο παρελθόν (κι οι μετανάστες ακόμα χειρότερες). Είναι ότι θα αφήσουμε τον Ερντογάν ή τον διάδοχό του, να μας προβοκάρει και να εκβιάζει όποτε γουστάρει, οδηγώντας εκατομμύρια πρόσφυγες (πάνω από 5 εκατομμύρια λένε οι στατιστικές) να περάσουν με το ζόρι τα σύνορα. Σωστά, λέει ο Μητσοτάκης, κατά τη γνώμη μου, να κλείσουν εντελώς τα σύνορα με φράχτη. Πρέπει να βρεθεί τρόπος να περνάνε άνθρωποι στην Ευρώπη για να βρουν άσυλο, επειδή είναι διωγμένοι και υποφέρουν, αλλά όχι με μορφή ανεξέλεγκτων κυμάτων. Και προφανώς και η θάλασσα έχει σύνορα. Όπως και λαθροδιακινητές, που πνίγουν κόσμο.
- Με χάλασε η Γκουίνεθ Πάλτροου (που κάνει διάφορα weird, όπως π.χ. θεραπεία όζοντος από τον πρωκτό ή κερί με άρωμα αιδοίου) όχι γιατί αρνήθηκε να πληρώσει την αποζημίωση που ζητούσε ο 76χρονος και τελικά το δικαστήριο την δικαίωσε, αλλά γι’ αυτά που είπε. Ενώ έχει γίνει σύγκρουση με έναν παππού, κατά λάθος προφανώς, πήγε να περάσει από την πίσω πόρτα και σεξιστικό υπονοούμενο! Μόνο το #MeToo δεν επικαλέστηκε! Είπε ότι όταν έπεσαν κάτω, άκουσε περίεργα βογκητά από τον 76χρονο και πίστεψε ότι ήταν σεξουαλικού περιεχομένου! Δηλαδή με το μυαλό της, ένας παππούς που πάει λάου λάου στην πλαγιά και πέφτει πάνω σε μια γυναίκα καθώς κάνει σκι και σπάει κανά δυο πλευρά, το πρώτο που του έρχεται στο μυαλό, είναι το σεξ και το λαχείο που του έτυχε.
- Αγαπάω σαν παιδί μου την ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού. Με συγκινεί. Όχι γιατί είμαι Ολυμπιακός. Στην ηλικία μου, δεν μου λέει τα ίδια. Ούτε γιατί κερδίζει κι είναι πρώτη στην Ευρώπη. Ούτε με χαλάει όταν χάνει. Συγκινούμαι που βλέπω μια υπέροχη παρέα παιδιών που ενώ, από τη μία μεριά παίζουν πειθαρχημένο και οργανωμένο μπάσκετ που τους το δίδαξε ένας άνθρωπος, ο Μπαρτζώκας, από την άλλη, μπαίνοντας στο παρκέ, το διασκεδάζουν όχι μόνο όπως το έχουμε δει στο NBA, αλλά όπως το απολαμβάναμε παιδιά στην αλάνα ή το γηπεδάκι της γειτονιάς. Μας έκαναν να χειροκροτάμε τα καλάθια λιγότερο από τις γρήγορες πάσες και τις ασίστ. Σφαλιαρώνονται, τρολάρονται, παίζουν video games και βρίζονται, χαίρονται με τα καλάθια των άλλων, δε γκρινιάζουν αν αλλάξει ο χρόνος τους, το ζουν σα μια κλασική αγοροπαρέα. Και επειδή είναι επαγγελματίες, έχουμε ξεχάσει ότι πρόκειται για νέα παιδιά στην ουσία.
ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ: ΤΟ ΤΑΪΛΑΝΔΕΖΙΚΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ
Για μένα το Tuk Tuk είναι το καλύτερο ταϊλανδέζικο εστιατόριο στην Αθήνα. Απ’ αυτά που ξέρω, βέβαια. Μου λένε ότι υπάρχει κι άλλο ένα στον Πειραιά, πιο κοντά σε street food, το Rouan Thai, που αξιόπιστοι σε αυτά τα θέματα φίλοι, μου λένε τα καλύτερα. Εγώ ό,τι ξέρω γράφω. Έχω πάει 3-4 φορές Ταϊλάνδη και μια φορά παρακολούθησα και μαθήματα μαγειρικής σε ένα ξενοδοχείο. Κάνω 4-5 πιάτα και τα κάνω αυθεντικά. Και, περιέργως, αρέσουν πολύ. Διαβάζω καμιά φορά κάποιους να αποθεώνουν το street food στην Μπανγκόκ. Μην τολμήσετε να φάτε street food, αν πάτε. Το λέω γιατί η εμπειρία μου είναι αξέχαστη και επώδυνη. Πήγαινα 3 μέρες στην τουαλέτα και έβγαζα «νουντλς». Ίσως να φταίει, βέβαια, πως μαζί με τα τηγανητά, έφαγα και πρασινάδα και σαλάτα. Μου έδωσε ένας γιατρός ένα φάρμακο τουμποφλό και ηρέμησα. 5 χρόνια μετά, υπήρχε ακόμα ο ιός και τον εξολόθρευσα.
Η δυστυχία είναι ότι το Tuk Tuk σταμάτησε να κάνει ντελίβερι. Γιατί δεν προλαβαίνει. Έτσι, αναγκάζομαι να περνάω και να κάνω take away. Το εστιατόριο-ταβέρνα δεν έχει κρατήσεις κι όποιος πρόλαβε, τον Κύριο είδε. Εντάξει, περιμένεις λίγο απ’ έξω και κάθεσαι. Ευγενέστατοι μέσα.
Από ορεκτικά συνιστώ τα dumplings γαρίδας στον ατμό, τα chicken wings, τα καλαμάκια κοτόπουλου μαριναρισμένο σε σος satay και τη σαλάτα με glass noodles, χοιρινό, γαρίδες, κορίανδρο και τσίλι. Στα κυρίως προτείνω τα pad thai noodles, το kaeng panang curry με κοτόπουλο, το phat grapao muu με ρύζι, χοιρινό κιμά, αρωματικά βότανα και λαχανικά και, τέλος, το thai boxing chicken, ένα υπέροχο, spicy, ψητό κοτόπουλο, μαριναρισμένο με σάλτσα σόγιας και αρωματικά βότανα. Αλλά περί ορέξες κολοκυθόπιτα. Διαλέγετε ό,τι θέλετε. Ας πούμε cripsy duck ή σαλάτα μάνγκο. Ή ακόμα καλύτερα τις τηγανητές γαρίδες, παναρισμένες με γιαπωνέζικη ψίχα.
ΜΠΑΡ: ΣΤΟ 42 BARSTRONOMY
Πρόκειται για έναν πολύ ωραίο χώρο στην αρχή της Κολοκοτρώνη, στη στοά μέσα, απέναντι από το Tekila. Το 42 είναι ένα upper class bar, όχι ως προς τα λεφτά που θα δώσεις, αλλά ως προς την ατμόσφαιρα, το ντύσιμο, τη διάθεση. Σου το βγάζει να ντυθείς λίγο πιο επίσημα. Όχι κοστουμάτος, αλλά θα το βάλεις το σακάκι σου. Το semi-formal είναι το ιδανικό. Έχει μια μεγάλη νησίδα στη μέση για τις πιο μεγάλες παρέες και κλασικά stands με πολύ ωραίους, βελούδινους καναπέδες. Διαθέτει και έναν πιο πριβέ χώρο, το Butler’s Lounge, που είναι της λογικής της αμερικάνικης λέσχης. Ο κόσμος στο 42 είναι από 35 και πάνω, αλλά δεν ξεπερνάει τα 50-55. Δεν έχει μεγάλο κατάλογο σε cocktails, αλλά αυτά που έχει είναι πολύ καλά. Εγώ προτιμώ ένα από τα κρασιά του μαζί με γαρίδες tempura και ένα πλατό τυριών-αλλαντικών. Η μουσική του κινείται σε 80s-90s τραγούδια με πιο σύγχρονο twist, δηλαδή διασκευές που έχουν και το μπιτάτο και το funky στοιχείο.
ΣΥΝΤΑΓΗ: CARBONARA THE REAL ONE (γιατί έχουμε πήξει στη μούφα)
Απαγορεύεται: Το σκόρδο, ο μαϊντανός, το κρεμμύδι, η κρέμα γάλακτος, το γάλα, η πανσέτα και το μπέικον.
Όποιος βάλει κρέμα γάλακτος πρέπει να συλληφθεί για καταστροφή πολιτισμικής κληρονομιάς.
Υλικά (για 4 άτομα)
500-600γρ. spaghetti No 6
250γρ. γκουαντσιάλε σε κυβάκια ή λωρίδες κοντές
4 αυγά (ένα αυγό ανά πιάτο)
150 γρ. Πεκορίνο Ρομάνο τριμμένο
Φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι
Εκτέλεση
1. Σε ένα μπολ χτυπάτε τους κρόκους με τα 100 γρ. του τριμμένου πεκορίνο και μετά ρίχνετε το πιπέρι.
2. Τηγανίζετε σε μεσαία φωτιά το γκουαντσιάλε χωρίς λάδι, σιγά σιγά, μέχρι να γίνει ξεροψημμένο. Το αφαιρείτε και αφήνετε το λίπος που έβγαλε, μες στο τηγάνι.
3. Βράζετε την pasta σε 1.5 λίτρο νερό με 20γρ. αλάτι για 8-9 λεπτά (al dente) και στραγγίζετε.
4. Βάζετε την pasta στο τηγάνι με το λίπος και ανακατεύετε. Μπορείτε να ρίξετε και μια κούπα από το νερό των βρασμένων ζυμαρικών. Κλείνετε τη φωτιά.
5. Αφού πια δεν καίει πολύ το τηγάνι (για να μη γίνει το αυγό ομελέτα), ρίχνετε το μείγμα αυγών με το πεκορίνο και ανακατεύετε.
6. Στο σερβίρισμα προσθέτετε από πάνω κι άλλο πεκορίνο και πιπέρι.
TAINIA: JOJO RABBIT
Ο Τάικα Γουαϊτίτι είναι από τους πιο αστείους τύπους στο Χόλιγουντ και το έδειξε στο Thor: Ragnarok. Κάποιες φορές, όπως στο 4ο Thor, ξεφεύγει και πάει στο ακραία καμμένο χιούμορ. Με κάποιο τρόπο στο Jojo Rabbit του βγήκε απόλυτα. Εκεί όπου προβάλλει τη ναζιστική Γερμανία μέσα από τα μάτια ενός αγοριού που έχει στο μυαλό του τη φιγούρα του Χίτλερ να συζητάνε και να τον καθοδηγεί. Μέχρι που ανακαλύπτει κρυμμένη στο σπίτι του μια Εβραία, την οποία έχει φέρει η μαμά του, η οποία τελικά δεν είναι υπέρ του Ράιχ, όπως δήλωνε στις δημόσιες τοποθετήσεις της, αλλά συμμετέχει στην αντίσταση. Θα το βρεις στο Disney+.
ΣΕΙΡΑ: POKER FACE
Δεν είχα ιδέα ποια ήταν η Νατάσα Λιόν μέχρι που είδα το Russian Doll στο Netflix πριν 1-2 χρόνια. Τυχαία έπεσε το μάτι μου πριν κάποιες εβδομάδες στις σειρές της Cosmote TV, όπου είδα το πρόσωπό της και σκέφτηκα ότι πρέπει να δω τι είναι αυτή η νέα σειρά, το Poker Face. Και μετά κόλλησα. Πολύ ευφυές σενάριο, η Λιόν είναι υπέροχη στην ερμηνεία της, έχοντας κι αυτή την χαρακτηριστική προφορά. Υποδύεται μια γυναίκα που ξέρει πάντα πότε κάποιος λέει ψέματα και μετά από ένα περιστατικό σε ένα καζίνο που εργάζεται ως καθαρίστρια, βρίσκεται κυνηγημένη. Γυρίζει από πόλη σε πόλη και μπλέκεται σε εγκλήματα. Και τη στιγμή που οι πραγματικοί ένοχοι πάνε να τη γλυτώσουν, εμφανίζεται και ξεσκεπάζει την αλήθεια.
ΜΟΥΣΙΚΗ
Μετά το αφιέρωμα στον Μάιλς Ντέιβις και την R’n’B της περασμένης εβδομάδας (είχαμε και ένα ντίσκο), γι’ αυτό το ΣΚ είπα να διαλέξω γυναίκες τραγουδίστριες. Πέρα από ένα ρομαντικό, κουλ κομμάτι, σε όλα τα άλλα ακούω γυναικείες φωνές με έναν ωραίο «τσαμπουκά», μια ένταση. Κάποιες βέβαια, όπως η Cher και η Mary J. Blige, είναι και φωνάρες. Και η Μάιλι, για να πούμε την αλήθεια. Έχω αλλάξει άποψη γι’ αυτήν τελευταία.
STYLE TIP: TRUE CLASSIC
Ήρθε η άνοιξη και τα λουλούδια ανθίζουν. Μαζί με αυτά και τα t-shirts. Τα καλύτερα που έχω αγοράσει τα τελευταία χρόνια, τα βρήκα τυχαία σε διαφήμιση στο Instagram. Με έναν περίεργο τρόπο, κάνουν το σώμα σου να φαίνεται ωραιότερο. Και τα μπράτσα σου. Είτε έχετε κοιλίτσα είτε κορμάρα, αυτό σας ομορφαίνει. Αξίζει και για πρώτο ραντεβού. Τα ερωτευτήκαμε οικογενειακώς. Οι άντρες. Πρόκειται για τα True Classic Tees.
