Περιεχόμενα
Οι λόγοι της παντοδυναμίας Μητσοτάκη
Δεν έπαιξε τυχαία με… χαμηλά την μπάλα ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Αν και ο Αμερικανός επικοινωνιολόγος Σταν Γκρίνμπεργκ τον διαβεβαίωνε περί ποσοστό πλησίον του 43%, αυτό χάθηκε (και μειώθηκε εν συγκρίσει με τον Μάιο) για προφανής λόγους: από πεντακομματική η Βουλή έγινε οκτακομματική και η αποχή έσπασε κάθε ιστορικό ρεκόρ.
Αναλογιστείτε πως η ΝΔ στις 21 του Μάη είχε 40,79% με 2.407.750 ψήφους και στις 25 Ιουνίου έπεσε στο 40,55% με 2.111.876, ήτοι σχεδόν 300 χιλιάδες λιγότερους. Εξ ου και ο Μητσοτάκης και οι συνεργάτες του είχαν κόψει τότε κάθε κουβέντα περί 180 βουλευτών και συνταγματικής αναθεώρησης.
Από την άλλη, στην Πειραιώς χειρίστηκαν άψογα το αποτέλεσμα του Μαΐου, δεν επαναπαύτηκαν, δεκάδες βουλευτές… όργωσαν την επικράτεια και τα νησιά και το μόνο κακό, αποτυχημένο αν θέλετε, project ήταν η εκ νέου απώλεια της Ροδόπης, παρά τα όσα λέχθηκαν.
Πόσο άψογα; Με μια ιδανική προεκλογική καμπάνια, με μια εξονυχιστική ανάλυση του αποτελέσματος του Μαΐου, με τη μεγάλη οργανωτική κινητοποίηση του κόμματος με τον ευκρινή πολιτικό λόγο που άρθρωσε ως κόμμα προεκλογικά. Τόσο απλά, τόσο νικηφόρα.
Για τα ονόματα της νέας κυβέρνησης η στήλη είχε αναφερθεί προ ημερών. Με 100% επιβεβαιώσεις, όπως με τη Σοφία Ζαχαράκη που η πιάτσα «έστελνε» στη θέση της κυβερνητικής εκπροσώπου – δεν ήταν δυνατόν να «κάψει» ο Μητσοτάκης ένα από τα πιο δυνατά του χαρτιά. Κατά τα λοιπά, η σύνθεση της νέας κυβέρνησης, λίγες ώρες προτού ανακοινωθεί, είναι (πάνω κάτω) αυτή…
Το τέλος του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όχι του Τσίπρα
Δεν χρειάζονται πολλές αναλύσεις καθώς ουσιαστικά αυτό είπε ο πρόεδρος χθες. Ελάχιστοι το κατάλαβαν και οι εσωκομματικοί δελφίνοι (και… δελφίνες) σκέφτονται ήδη τις εσωκομματικές. Προφανώς όμως λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο Αλέξη.
«Να ανανεώσουμε τολμηρά το στελεχικό μας δυναμικό από την κορυφή μέχρι τη βάση» είπε ο Αλέξης Τσίπρας στην απολογητική και απολογιστική του ομιλία. Του πήρε (μόλις…) τέσσερα χρόνια για να καταλάβει τι έπρεπε να είχε κάνει από τις 8 Ιουλίου 2019, την επομένη της πρώτης νίκης Μητσοτάκη. Του πήρε μόνο τέσσερα χρόνια για να αντιληφθεί τι γίνεται.
Αν υπάρχει φωνή λογικής στον ΣΥΡΙΖΑ, η αλήθεια είναι πως θα κυριαρχούσε το «πλέον είναι αργά». Είναι απίθανο να γυρίσει τα δεδομένα η αξιωματική αντιπολίτευση με τον Τσίπρα αρχηγό. Και οι αριθμοί δεν είναι μαζί του.
Αφήστε τα του 2015. Στις εκλογές του 2019 ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε 31,53% με 1.781.057 ψήφους. Στις 25 Ιουνίου, χθες, έλαβε μόλις 928.853 ψήφους, πέφτοντας κάτω από το ψυχολογικό όριο του εκατομμυρίου το οποίο είχε κρατήσει τον Μάιο. Πόσους έχασε εν συγκρίσει με τότε; 256.000 ψηφαλάκια μέσα σε ένα μήνα!
Από την άλλη βέβαια, ο Τσίπρας κάνει το προφανές προς την εσωκομματική αντιπολίτευση: εδώ είμαι, αν μπορείτε, νικήστε με. Δελφίνοι υπάρχουν προφανώς (Αχτσιόγλου, Δούρου, πλέον Σακελλαρίδης) αλλά ουδείς με το εκτόπισμα του Τσίπρα στον αριστερό χώρο.
Ο Τσίπρας έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στην «πρώτη φορά Αριστερά» και με τον ίδιο τρόπο υπέγραψε την καταδίκη του ΣΥΡΙΖΑ και το τέλος της παράταξης: με τη μη παραίτησή του.
Κατήφεια και αισιοδοξία μαζί στη Χαριλάου Τρικούπη
Δεν το έλεγαν φωναχτά αλλά στο ΠΑΣΟΚ περίμεναν πολύ ένα ποσοστό της τάξεως του 12,5%, άντε 12,3% την Κυριακή. Όχι μόνο δεν τους βγήκε, ανέβασαν μεν κατά μισή μονάδα τα ποσοστά τους αλλά δεν ξεπέρασαν το 12άρι. Η κατήφεια ήταν λογική στη Χαριλάου Τρικούπη – φήμες θέλουν τον Νίκο Ανδρουλάκη να περιμένει για να μιλήσει τελευταίος χθες, μήπως ανέβαιναν τα νούμερα τη νύχτα. Φευ.
Το ΠΑΣΟΚ πλήρωσε την αποχή. Μάζεψε 617.059 ψήφους, αρκετά κάτω από τις 676.165 του Μαΐου. Πισωγύρισμα ήταν, παρά το κέρδος της μισής μονάδας.
Επόμενος στόχος, οι Ευρωεκλογές του 2024 και όχι τόσο οι αυτοδιοικητικές, όπου το ΠΑΣΟΚ σε αρκετούς δήμους είτε θα στηρίξει (ανεπίσημα φυσικά) νυν «γαλάζιους» δημάρχους, είτε θα συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ – ειδάλλως τα κουκιά δεν βγαίνουν. Στις Ευρωεκλογές όμως, σε σχεδόν ένα χρόνο από τώρα, το ΠΑΣΟΚ θα εργαστεί για τη δεύτερη θέση πανελλαδικά. Και επειδή το Ανδρουλάκης το ξέρει, μαθαίνω πως ως τέλη καλοκαιριού θα γίνουν πολλές και ριζικές αλλαγές σε πρόσωπα και οργανωτικά θέματα ενώ οι βουλευτές (πρώην και νυν) θα ταξιδέψουν σε όλη τη χώρα, αρκετά προ της κάλπης. Η αισιοδοξία για τότε υπάρχει: άλλωστε με τον ΣΥΡΙΖΑ τους χωρίζουν πλέον κατιτίς περισσότερες από 300.000 ψήφοι (η διαφορά του ’19 ήταν ένα εκατομμύριο περισσότερες!).
Η Ακροδεξιά του Κυρίου και οι ευθύνες
Η Ακροδεξιά του Κυρίου (Σπαρτιάτες και Νίκη) ήταν το διακύβευμα των εκλογών, με τη χώρα να βιώνει πρωτοφανείς εκλογικές καταστάσεις. Δύο κόμματα σχεδόν από το πουθενά μπήκαν στη Βουλή και κατέλαβαν συνολικά 22 έδρανα στο ελληνικό Κοινοβούλιο.
Για τη Νίκη, έχει αναφερθεί εδώ και καιρό πόσο… χριστιανοταλιμπάν είναι αυτό το μόρφωμα. Μιλάμε για τύπους που ήθελαν να μπουν στη Βουλή για να επιβάλουν την απαγόρευση των αμβλώσεων, να καταργήσουν τα εμβόλια, να κάνουν ξανά υποχρεωτική την μπλε ποδιά στο σχολείο, τραγελαφικές καταστάσεις. Για τύπους που δεν έχουν την παραμικρή πολιτική γνώση και, κυριολεκτικά, με τον σταυρό στο χέρι μπήκαν στη Βουλή. Το μόνο βέβαιο είναι πως θα διασκεδάσουμε, με βιντεάκια στο Luben και στο Ράδιο Αρβύλα.
Κι αν η Νίκη προκαλεί τον γέλωτα, δεν ισχύει το ίδιο για τους Σπαρτιάτες, για την είσοδο των οποίων στη Βουλή φέρουν ακέραια ευθύνη ο Αρειος Πάγος (που έκλεισε τα μάτια προ των εκλογών του Ιουνίου ενώ ήταν γνωστό ότι τους στηρίζει ο Κασιδιάρης), η κυβέρνηση της ΝΔ με το νομοσχέδιο που είχε φέρει προς ψήφιση και ο ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ που φρόντισαν είτε να το κοντράρουν είτε να το σιγοντάρουν. Και;
Το φίδι δεν έκανε μόνο ένα αυγό. Έχει κι άλλα. Και μετά τα όσα βίωσε η χώρα με τη Χρυσή Αυγή, αποτελεί μια ακόμη κηλίδα στην πολιτική ιστορία της χώρας. Ούτε λίγο ούτε πολύ, 241.000 συμπολίτες μας έφαγαν το νέο ακροδεξιό σανό.
Μαζί με τους 231.000 του Βελόπουλου και τους 192.000 της Νίκης, η Ακροδεξιά (του Κυρίου) στη χώρα μας μετρά 664.00 ενεργούς ψηφοφόρους, χώρια οι 25.000 που ψήφιζαν τους Εμφιετζομπογδάνους και τους 22.000 της Λατινοπούλου.
Δεν είναι ένα απλό πρόβλημα, πια.
Και δεν είναι τυχαίο πως οι Σπαρτιάτες χρειάστηκαν ένα tweet του καταδικασμένου Κασιδιάρη για να εκλεγούν. Η εποχή των social media είχε οδηγήσει στη Βουλή κάποτε τους γραφικούς των ΑΝΕΛ, το 80% βρίσκεται σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ – τίποτε τυχαίο.
Πλάκα πλάκα, το μόνο κόμμα από τα πέντε που είχαν μπει στη Βουλή τον Μάιο και αύξησε τις ψήφους του είναι το ΚΚΕ, που πήρε 26.000 περισσότερες…
Δια την υπογραφήν,
Back door
backdoorintro@gmail.com
