Περιεχόμενα
– Η Δήμητρα ή οι Δήμητρες ήταν το μεγαλύτερο ανέκδοτο που έχω ακούσει ποτέ σε προεκλογική περίοδο. Κατά βάση, πιστεύω ότι ο Βαρουφάκης, μιλώντας για Δήμητρες, τρολάρισε το σύστημα. Όχι γιατί δεν του αρέσουν τέτοιες εξτραβαγκάντσες (πεθαίνει να συζητιέται), αλλά γιατί ξέρει πολύ καλά ότι ήταν ακόμα μια αντισυστημική μπαλαφάρα απ’ αυτές που κάποιοι σε αυτόν τον τόπο μασάνε. Ο Μητσοτάκης άλλο που δεν ήθελε. Ενώ γνώριζε ότι πρόκειται για αστειότητα, το πήρε τάχα μου στα σοβαρά (φαντάζομαι από μέσα του γελούσε) και το έκανε σημαία με fiction, παρουσιάζοντας μια ταινία τρόμου με κλειστές τράπεζες, κλειστά ATM και Δήμητρες για μισθούς, μόνο και μόνο για να προβοκάρει την επιχειρούμενη προσέγγιση του Τσίπρα προς τον Βαρουφάκη. Από την άλλη μεριά, ο Τσίπρας αποκήρυξε τις Δήμητρες, αλλά, όσο μπορούσε καλύτερα, προσπάθησε να κρατήσει τις γέφυρες με τον Γιάνη άθικτες. Φάγαμε μια βδομάδα με Δήμητρες, που όπως καταλαβαίνετε, χαμένο έβγαλαν μόνο τον Τσίπρα. Οι άλλοι έκαναν το κομμάτι τους και στο Μαξίμου πάρτυ με γέλια. Πάντως ο Βαρουφάκης του την έκανε του Αλέξη.
Κυβέρνηση μειοψηφίας, ανοχής ή κάτι άλλο..;
– Ο οποίος Αλέξης (έχω μια αίσθηση ότι) πρέπει να βαριέται ή να ξυπνάει περίεργα και κάθε μέρα έχουμε από τον ίδιο ή τον ΣΥΡΙΖΑ, μια νέα πρόταση, γεμάτη φαντασία, για μια πιθανή «προοδευτική» κυβέρνηση. Τη μία μόνο κυβέρνηση πλειοψηφίας, μιας και σε κάποια παράλληλη διάσταση, ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να βγει πρώτο κόμμα. Την άλλη, οι δικοί του (Τσακαλώτος, Δραγασάκης, Σκουρλέτης) μιλάνε για κυβέρνηση ηττημένων και ο Αλέξης τους αποκηρύσσει. Και μετά, ξυπνάει την άλλη μέρα ο Αλέξης και το κάνει ακόμα χειρότερο . Το παίρνει ανάποδα και μιλάει στην Τσιμτσιλή για κυβέρνηση με ψήφο ανοχής. Όχι 151 πια, αλλά 120-130. 5 πάνω 5 κάτω, όπως είπε και ο ίδιος, μια χαρά θα είμαστε. Βέβαια, κι αυτός γνωρίζει ότι η Νέα Δημοκρατία θα βγει πρώτη και το δικό του προσωπικό στοίχημα είναι το 32% που πήρε το 2019. Για το αθλητικό παπούτσι με την κάλτσα στο Youtube, δεν κάνω σχόλιο. Έχω ήδη χαρακτηριστεί, δε μου επιτρέπεται. Άφησα άλλους που διάβαζαν Κλικ και Nitro παλιά.
Ό,τι λένε τα γκάλοπ…
– Και το ξέρει όχι γιατί το λέω εγώ ή γιατί έτσι μου κάθισε, αλλά γιατί ξέρει πολύ καλά ότι τα γκάλοπ δεν έχουν πέσει ποτέ έξω. Τα εξόρκισε, τα κατήγγειλλε, τα διέβαλλε και τα έφτυσε το 2019, όπως και τώρα, αλλά το αποτέλεσμα δεν άλλαξε. Ό,τι έλεγαν τα γκάλοπ, αυτό βγήκε. Έτσι συμβαίνει από το 1974 μέχρι σήμερα. Σε κάθε αναμέτρηση. Μην μπερδευόμαστε με το δημοψήφισμα του 2015 που έπεσαν έξω, γιατί εκεί δεν ήταν εκλογές. Πήρε παραπάνω απ’ ό,τι του έδιναν το 2019, αλλά το ίδιο παραπάνω πήρε κι ο Μητσοτάκης. Κι η τελική διαφορά ήταν ό,τι προέβλεπαν τα γκάλοπ. Και τότε είχε ζητήσει συγγνώμη από τον Μαύρο της MRB.
Τα μπουκέτα της Μαδρίτης…
– Τέτοιο κλωτσομπούνι σε αγώνα μπάσκετ, δεν έχω ξαναδεί. Έπεσε ξύλο στο Ελλάδα-Σερβία το 2010, έπεσε ξύλο και πάλι σε Ελλάδα-Βοσνία, απ’ ό,τι άκουσα στην τηλεόραση, αλλά τέτοια εμπλοκή τουλάχιστον 10 παικτών, δεν θυμάμαι. Τον Μαραντόνα θυμάμαι να ρίχνει καρατιές. Εκεί που είχα βαρεθεί και περίμενα να τελειώσει ο αγώνας, είδα ξαφνικά τον Γιαμπουσέλι να σηκώνει στον αέρα τον 100 κιλών Έξουμ σαν πούπουλο, και να τον σκάει κάτω. Ο Γιαμπουσέλι κανονικά δεν έπρεπε να παίζει μπάσκετ. Έπρεπε να παίζει ΜΜΑ σε κλουβί. Τώρα, ο Πάντερ θα έπρεπε να το σκεφτεί καλύτερα ή να θυμηθεί τον Σπανούλη που του έχουν κόψει χέρια, πόδια, του έχουν πετάξει μπάλες στο κεφάλι, του έχουν βάλει τρικλοποδιές και ο Μπίλι συνήθως έκανε το κουνέλι. Σκέψου τώρα, να πήγαινε η Παρτιζάν στο final-4 και να της έλειπαν 2-3 πρωτοκλασάτοι παίκτες. Τώρα θα της λείψει, ίσως, για ένα ματς ο Πάντερ. Στην Ελλάδα, δε φοβάμαι τους παίκτες μην κάνουν τέτοια μαλακία. Την κερκίδα φοβάμαι που στέλνει αδιάβαστες τις ομάδες. Αν είχε γίνει το χθεσινό στο ΣΕΦ ή στο ΟΑΚΑ, θα μπορούσε να είχαν μπουκάρει και 1000 άτομα και να γινόταν γης μαδιάμ. Οι τιμωρίες που επέβαλλε η Ευρωλίγκα είναι για γέλια. Προφανώς, ο Μποντίρογκα και οι άλλοι δεν ήθελαν, εν όψει final-4 να «αδειάσουν» το προϊόν.
Χάθηκε το όνειρο για την Αφροδίτη και τη Βατίδου…
– Πλάκα έχουν εκεί στην ακροδεξιά, που δίνει ο ένας τον παπά στον άλλον και αλληλοαποκλείονται από τις εκλογές. Ένα άγνωστο κόμμα ονόματι ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ «ΕΛ.ΛΑ.Σ» -ΕΛΛ. ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΙΣ» έκανε ένσταση και απέκλεισε τους Μπογδάνο-Εμφιετζόγλου και ο Μπογδάνος «εκδικήθηκε» με ένσταση τη Λατινοπούλου, αλλά και την Βατίδου και τις έστειλε αδιάβαστες. Σαν ιταλική κωμωδία, νεορεαλισμού. Βέβαια, κανείς δεν είχε ελπίδα για να μπει στη Βουλή, ούτε τα όμορφα και δυναμικά και έξυπνα κορίτσια. Α, και γι’ αυτούς που λένε ότι τους έκοψε ο Μητσοτάκης για να πάρει τις δεξιές ψήφους. Οι ακροδεξιοί και βαρεμένοι μισούν τη Νέα Δημοκρατία, που μπαλαούρωσε τη Χρυσή Αυγή, που έβγαλε τα εμβόλια με τα τσιπς (Lays ή Ruffles;) και που συμμετέχει στην… παγκόσμια σιωνιστική συνωμοσία. Πιο εύκολα θα ψήφιζαν ΣΥΡΙΖΑ, παρά Κυριάκο, όπως λένε κι οι δημοσκόποι. Ψεκασμένοι, συνωμοσιολόγοι, αρνητές του σύμπαντος, πάντα πάνε στην πιο «αντισυστημική» επιλογή.
INSTA POPULAR
ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ: LOCO
To μεξικάνικο φαγητό στην Αθήνα δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. Υπάρχουν αρκετά και στα νότια και στο κέντρο και στα βόρεια, αλλά αν σου έχει τύχει να φας μεξικάνικα στο Λονδίνο ή στη Νέα Υόρκη, ή αν έχεις πάει στο Μεξικό, θα καταλάβεις ότι η διαφορά είναι μεγάλη. Είναι από εκείνες τις κουζίνες που δεν επιδέχονται και πολλά «πειράγματα», όπως, πιστεύω, είναι και η ιταλική. Η nouvelle cuisine και η ιταλικη κουζίνα, είναι δύο όροι που δεν μπορούν να συναντηθούν κατά τη γνώμη μου.
Δεν είμαι freak των σεφ για να τους ακολουθώ, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο Αθηναγόρας Κωστάκος, έχει φτιάξει ένα πάρα πολύ καλό μεξικάνικο στο κέντρο, στην Καλαμιώτου δίπλα στην Καπνικαρέα.
Μερικά πιάτα του, όπως τα ορεκτικά με καρπάτσιο, μπορείς να τα βρεις να σερβίρονται και σε άλλες τιμές σε μέρη όπως στον περιβόητο και πανάκριβο Σκορπιό της Μυκόνου.
Πήγα τις προάλλες πρώτη φορά με τον γιο και έναν φίλο μου και μείναμε ενθουσιασμένοι. Ειδικά με τα τάκος του.
Η διακόσμηση είναι ρουστίκ, έχει μια μεγάλη μπάρα και βρίσκεται σε ιδανικό σημείο. Είναι για όλους, είναι multi culti σε επίπεδο κόσμου. Κι έχεις και την ευκαιρία να περπατήσεις στην πλατεία Αγίας Ειρήνης ή να πας για after στον Kuko που είναι δίπλα, στην Καλαμιώτου, και γεμίζει από κόσμο, να διασκεδάσεις και να κάνεις και το φλερτ σου.
ΤΑΙΝΙΑ: NOBODY
Με ξύλο που είναι πάνω κάτω όσο και στο Ρεάλ-Παρτιζάν, αλλά και αρκετό πιστολίδι, ο Μπομπ Όντεκερκ, ο Τζίμι ΜακΓκιλ από το Breaking Bad και το Better Call Saul, δείχνει στον κόσμο ότι μπορεί ένας παντελώς άσχετος με το action να γυμναστεί, να εκπαιδευτεί και να βγάλει ένα πάρα πολύ καλό αποτέλεσμα. Στο Nobody που βρίσκεται στο Netflix, ο Όντενκερκ υποδύεται έναν πρώην πράκτορα του FBI, τον Χατς Μάνσελ, ο οποίος αντιμετωπίζει εισβολή δύο ληστών στο σπίτι του κι ενώ έχει την ευκαιρία να τους χτυπήσει, δεν το κάνει. Αντ’ αυτού επιχειρεί να τους εκδικηθεί και σε αυτή του τη μανία θα βρεθεί σε ένα λεωφορείο να σαπίζει στο ξύλο 6 μέλη μιας μαφιόζικης συμμορίας, μπαίνοντας στο στόχαστρο του αφεντικού τους. Η πλοκή είναι βγαλμένη από μια εμπειρία που είχε ο ίδιος ο Όντενκερκ με ληστεία στο σπίτι του, κάτι που το κάνει ακόμα πιο ενδιαφέρον.
ΣΕΙΡΑ: DESIGNATED SURVIVOR
Είχατε δει το 24; Ο Τζακ Μπάουερ τους παίρνει όλους παραμάζωμα και τα βάζει με ό,τι τρομοκράτη κυκλοφοράει και του κάνει τα πιο extreme βασανιστήρια. Αργότερα έγινε πιο politically correct, αλλά ήταν από τις πρώτες σειρές με τόση δράση. Θυμάμαι έγραφα σε CD εκείνη την εποχή 5-6 επεισόδια. Τον υποδύεται ο Κίφερ Σάδερλαντ. Ήταν η πρώτη σειρά που κόλλησα. Δείτε το αν δεν το έχετε δει.
Ε, σκεφτείτε τον Τζακ Μπάουερ να είναι με τουίντ κοστούμι, να έχει γίνει καταλάθος Υπουργός και, πάλι καταλάθος (ή όχι;), να γίνεται μετά από ανατίναξη στο Καπιτώλιο Πρόεδρος των ΗΠΑ. Η σειρά έχει πολλά πράγματα που συνέβησαν ταυτόχρονα ή τα προέβλεψε τρόπον τινά, όπως η εισβολή στο Καπιτώλιο, αφού υπάρχει ένας αόρατος ενορχηστρωτής των επιθέσεων, έχει συζητήσεις για το κλίμα, για τη λαθρομετανάστευση και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς. Ο Τομ Κέρκμαν (Σάδερλαντ) είναι ένας μετριοπαθής και κάπως δειλός τύπος που καλείται να τα βάλει με τους ραδιούργους. Πίσω από τους οποίους φαίνεται να κρύβεται ένας αρχιραδιούργος Redneck. Τα περαιτέρω θα τα δεις στο Netflix.
ΜΟΥΣΙΚΟ ΜΠΛΕΝΤΕΡ
ΣΥΝΤΑΓΗ: ΖΥΜΑΡΙΚΑ ΜΕ ΨΗΤΑ ΛΑΧΑΝΙΚΑ
Υλικά:
500 γρ. pasta
2 πιπεριές (κόκκινη και κίτρινη) σε κυβάκια
1 μελιτζάνα κομμένη σε κύβους
2 κολοκυθάκια σε κύβους
5 κ.σ. ελαιόλαδο
1 κ.σ. ψιλοκομμένος μαϊντανός
1 κ.γ. τριμμένη ξερή ρίγανη
250 γρ. τοματάκια τσέρι, κομμένα στη μέση
2 σκελίδες σκόρδο, ψιλοκομμένες
Αλάτι-πιπέρι
Φρέσκα φυλλαράκια ρίγανης για το γαρνίρισμα
Εκτέλεση:
- Προθερμαίνετε το φούρνο στους 190 βαθμούς. Ξεπλένετε τα κομμένα λαχανικά και τα αφήνετε να στραγγίξουν καλά.
- Τα βάζετε σε μεταλλικό ταψί και περιχύνετε τα με 3 κ.σ. λάδι. Προσθέστε το μαϊντανό, τη ρίγανη, αλάτι-πιπέρι και ανακατεύετε. Τα ψήνετε στο φούρνο για 30 λεπτά, ανακατεύοντας 2-3 φορές.
- Προσθέστε την τομάτα και το ψιλοκομένο σκόρδο και ψήνετε για άλλα 20λεπτά, ανακατεύοντας 1-2 φορές.
- Ετοιμάζετε τα ζυμαρικά al dente. Τα στραγγίζετε και τα βάζετε σε ένα ζεσταμένο μπολ μαζί με τα ψητά λαχανικά και το υπόλοιπο λάδι. Ανακατεύετε και σερβίρετε.
