Δεν θυμάμαι να μου έχει ξανασυμβεί αυτό στο παρελθόν. Να πηγαίνω σε ένα μαγαζί, να ανεβάζω στόρι και να δέχομαι 20-25 απαντήσεις που να με ρωτάνε αν μου άρεσε. Σίγουρα, το 2024 στην Αθήνα έχει συμβεί αυτό με το Μανάρι του Βεζενέ, έχει συμβεί με τον Άσωτο στο Παγκράτι, με τους Επτά Μάρτυρες, με το Amore Spritzeria, έχει συμβεί με κάμποσα μαγαζιά. Έχει συμβεί το 2023 με το Pharaoh. Σε μένα προσωπικά όμως, πρώτη φορά μου συμβαίνει.
Το Voulkanizater είναι ένα μαγαζί που συζητιόταν αρκετές εβδομάδες πριν ανοίξει, καθότι το μενού εκεί επιμελείται ο Θωμάς Μάτσας, σεφ που έχει επιμεληθεί και τη νεοφερμένη Στρίγκλα στο Μαρούσι, αλλά και το Pappu στο Περιστέρι. Κι είναι και στο Alemagou στη Μύκονο.
Τα εγκαίνιά του τα περίμενε πολύς κόσμος, κι εγώ μεταξύ αυτών, καθώς δεν είναι μόνο το φαγητό, αλλά το συνολικό κόνσεπτ, όσα επικοινωνούνταν για τη μουσική, για τη διαρρύθμιση για όλη τη φιλοσοφία.
Είδα μαζεμένα στόρι το βράδυ της Πέμπτης και της Παρασκευής και πήρα Σάββατο πρωί να κλείσω τραπέζι και, κατά τύχη, βρήκα στο slot 18:30-20:30, με το μαγαζί να έχει 3 δίωρα στα οποία μπορείς να πας, είτε για τα τραπέζια είτε για το μπαρ.
Λέω πως βρήκα από τύχη, διότι σε κάποιες από τις απαντήσεις στο στόρι μου, μου είπαν γνωστοί πως πήραν να κλείσουν για την ίδια μέρα ή την επόμενη και δεν έβρισκαν. Και το πιθανότερο είναι πως τώρα, μέσα στις γιορτές και για το επόμενο δίμηνο τουλάχιστον, δύσκολα θα βρίσκουν στο μαγαζί, ή, ίσως, βρίσκουν νωρίς νωρίς.
Εδώ θα κάνω μια παρένθεση που αφορά και το κοινό που πηγαίνει στα εστιατόρια και μένα, σαφώς, κι ας το κάνω για δουλειά. Είναι πια απίστευτο αυτό που συμβαίνει στην εστίαση με κάθε καινούργιο μαγαζί, που πέφτουν σαν αρπακτικά όλοι πάνω τους, για να πάνε πρώτοι, να έχουν την πρωτιά.
Πρώτα και κύρια τα μίντια, όλα τα γνωστά μέσα της αγοράς που γράφουν για φαγητό που μεγεθύνουν τόσο πολύ το hype, ώστε και ο κόσμος μπαίνει σε αυτό το fomo που θέλει να πάει εδώ και τώρα για να είναι μέσα στη φάση, αλλά και οι άνθρωποι που δουλεύουν στο μαγαζί, ξεζουμίζονται, ξεθεώνονται.
Στο Voulkanizater για παράδειγμα, το κατάλαβα από κάποιες κινήσεις πως τα έχουν παίξει με το να εξυπηρετήσουν τη ζήτηση όσοι το τρέχουν. Θα μου πείτε, και δίκιο θα έχετε, πως οι ιδιοκτήτες του προφανώς αποζητούν αυτό το buzz και θέλουν να δημιουργηθεί αυτό το hype γι’ αυτό και καλούν δημοσιογράφους για να δοκιμάσουν και να γράψουν.
Για να φύγει κι αυτό λοιπόν από τη μέση, σας λέω πως πήγα μόνος μου, δεν με κάλεσε κανείς, πλήρωσα για όσα έφαγα, δεν προσδοκώ σε κάτι από το μαγαζί, γι’ αυτό και όσα γράψω, είναι οι ειλικρινείς μου απόψεις.
Το φαγητό στο Voulkanizater
Θα ξεκινήσω από το φαγητό, διότι, στο τέλος της ημέρας, αυτό το καθορίζει όλα. Ας έχεις τρομερές μουσικές, ας έχεις έναν φανταστικό χώρο, αν το φαγητό σου είναι αδιάφορο, δεν πρόκειται να έρθει ξανά ο κόσμος.
Θα σας μεταφέρω, λοιπόν, τη δική μου άποψη, αλλά και όσα μου μετέφερε η παρέα με την οποία πήγα, οι οποίοι έφαγαν και περισσότερα πιάτα, διότι εγώ δεν τρώω κρέας, οπότε κάποια από τα signature πιάτα στο Voulkanizater δεν τα δοκίμασα.
Τρανά παραδείγματα, τα 3 πιο δυνατά του, τα κεφτεδάκια με σος γιαουρτιού, τα ζυμαρικά μπολονέζ με κιμά προβατίνας και το βιολογικό κοτόπουλο με λαχανάκια Βρυξελλών που ψήνεται στη ρομπάτα. Τα δύο πρώτα τα πήραμε στο τραπέζι και ενθουσίασαν την παρέα μου, για το κοτόπουλο μίλησα με άλλο άτομο, που πήγε άλλη μέρα και το δοκίμασε και μου μίλησε με θέρμη για τη γεύση του. Από τα τρία, τα ζυμαρικά μπολονέζ είναι μάλλον το τοπ του. Από τη συνομιλία μου με τα παιδιά στο μαγαζί, και το γιουβέτσι είναι must για να το δοκιμάσεις.
Αν είσαι vegetarian, όπως εγώ, τότε θα σε ικανοποιήσει και με το παραπάνω το πιάτο με τις ταλιατέλες, τη σάλτσα φιστικιού και την παλαιωμένη φέτα, που το βρήκα επαρκές ποσοτικά και πολύ ψηλά ποιοτικά. Αν είναι να μιλήσουμε με αριθμούς, του βάζω ένα 9/10, καθαρά και μόνο για να αφήσω περιθώριο μήπως μπορεί να γίνει και καλύτερο. Δεν είμαι εγώ βέβαια αυτός που θα το κρίνει.
Γενικά, από vegetarian επιλογές, αληθινά vegetarian, όχι αυτές τις μπούρδες που τρώει κάποιος ψάρια και θαλασσινά και λέει ότι είναι vegetarian, δεν υπάρχει άλλη στο μενού στα κυρίως. Μόνο αν ζητήσεις κάποια πιάτα να στα φέρουν χωρίς το κρέας.
Υπάρχουν βέβαια τα ορεκτικά όπου θα βρεις και vegetarian και vegan. Ειρήσθω εν παρόδω, στόχος είναι να εμπλουτιστεί το μενού με περισσότερες vegan επιλογές ή vegan εκδοχές των υπάρχοντων πιάτων, όπως μου είπε ο μάνατζερ στο μαγαζί.
Στα ορεκτικά λοιπόν, θα βρεις ένα χούμους με σουμάκ και ταχίνι, οψιμοτύρι Παρνασσού με κηρήθρα, αβοκάντο με ξινότυρο και τσίλι, ταραμά αυγοτάραχο με πίτα και σούπα ημέρας. Εμείς δοκιμάσαμε τα 3 πρώτα, από τα οποία μόνο το οψιμοτύρι μου άρεσε πολύ, τα άλλα δύο τα βρήκα απλά οκ. Στην παρέα μου άρεσε ενθουσιωδώς το χούμους.
Ξεχωριστή αναφορά θα κάνω στο ψωμί το ζυμωτό, που είναι φανταστικό. Κρατσανιστό και ταυτόχρονα αφράτο, πάει ιδανικά με το βούτυρο-φιτίλι που σου φέρνουν, το οποίο το αφήνεις να λιώσει για ένα δεκάλεπτο και μετά το βάζεις στο ψωμί. Αλλά και σκέτο, είναι επικό.
Από τις σαλάτες, πήραμε αυτή με τα καρότα, το πεκάν, τσιμιτσούρι και φιστικοβούτυρο που μας πρότεινε ο σερβιτόρος, δεν με ικανοποίησε ιδιαίτερα και η αλήθεια είναι πως ήθελα να πάρω τη λαχανίδα με γραβιέρα και καρύδι, επειδή ήξερα πως θα με ικανοποιήσει γευστικά, χωρίς να είναι κάτι το εξεζητημένο. Η καλύτερη πάντως είναι τα παντζάρια με τσαλαφούτι και πορτοκάλι, όπως κατάλαβα από το διπλανό τραπέζι που ανταλλάξαμε απόψεις.
Στα ορεκτικά, εκτός από τα κεφτεδάκια που ανέφερα ότι είναι τοπ, έχει κολάρα ψαριού με σος ταρτάρ, πίτα με μανιτάρι, αυγό και γραβιέρα και πατάτες τηγανητές. Πήραμε τις πατάτες, οι οποίες δεν με ικανοποίησαν, διότι είναι τσιπς χωρίς ζουμερό σώμα, πασπαλισμένες με μπόλικο τριμμένο τυρί. Εγώ θέλω η πατάτα να είναι juicy, να έχει πιασίματα. Κάποιος που θέλει τσιπς, θα ικανοποιηθεί.
Αυτή είναι η εμπειρία μου από το φαγητό στο μαγαζί και, ως συνολική βαθμολογία, θα της έβαζα ένα 7.5/10. Σίγουρα, κρατήστε ως στοιχείο το τι τρώω εγώ, γιατί, προφανώς, δεν είναι μια ενδεικτική βαθμολογία. Αν έτρωγα κρέας, μπορεί να έβαζα 8.5 ή 9/10.
Τι θα σου αρέσει στο μαγαζί
Πάμε όμως και στα υπόλοιπα. Απόλαυσα πολύ τον χώρο του. Το μαγαζί είναι σε χώρο που ήταν πριν βουλκανιζατέρ και έχει υιοθετήσει και προσαρμόσει αρκετά στοιχεία. Στα πιάτα του για παράδειγμα έχει τη φράση Mood Repairer. Και όταν έρχεται ο λογαριασμός, στον φέρνουν σε μια θήκη που γράφει “Your Mood Has Been Repaired”. Τα φώτα και οι σωλήνες που υπάρχουν ως εικαστικά στοιχεία, συνεισφέρουν για να πιστέψεις ότι είσαι σε Voulkanizater. Ωραίες και οι κόκκινες κουρτίνες που καλύπτουν τα τζάμια. Ακόμα και τα κοκτέιλ έχουν ονόματα σχετικά με την αυτοκίνηση. Πήρα το Pirelli παρεμπιπτόντως, με βάση το bourbon, το βρήκα πολύ καλό.
Το κορυφαίο στοιχείο βέβαια, είναι η Πάμελα Άντερσον. Υπάρχει στα μπλουζάκια των παιδιών στο σέρβις και στην κουζίνα, υπάρχει σε αφίσα στο μπάνιο, είναι παντού το κορίτσι του Baywatch.
Τρίτο στοιχείο στο μαγαζί, η μουσική. Αν κάθεσαι και στο μπαρ, θα καταλάβεις περισσότερα, διότι θα δεις και τους δίσκους από κοντά, θα είσαι και κοντά στον dj και θα παίρνεις το vibe. Τη μέρα που πήγα εγώ, έπαιζαν κυρίως low-fi afrobeats, που ταίριαζαν πολύ με την ατμόσφαιρα και δε με απέσπασαν από τη γευστική εμπειρία, αλλά ταυτόχρονα έπαιρναν πού και πού τα αυτιά μου και την προσοχή μου.
Τέλος, αξίζει να ειπωθεί και μια καλή κουβέντα για το σέρβις στο μαγαζί, με όλα τα παιδιά που μας εξυπηρέτησαν να είναι διαθέσιμα να πουν Ναι σε κάθε χαζομάρα του πελάτη, όπως όταν ζήτησα από την κοπέλα που είναι για το κρασί και το νερό, να φωτογραφίσω την πλάτη της με την Πάμελα και γενικώς ήξεραν αρκετά καλά τη δουλειά τους για μια εβδομάδα λειτουργίας. Έχω πάει σε άλλα καινούργια μαγαζιά και το σέρβις τα ‘χει χαμένα. Σε αυτό το μαγαζί το σέρβις ήταν σε καλύτερο επίπεδο από αυτό που επιτάσσει η μια βδομάδα λειτουργίας και αν πας σε 2-3 εβδομάδες, θα έχεις μια ακόμα καλύτερη εμπειρία από τη δική μου.
Να μην ξεχάσω δύο βασικά. Πρώτον, έχει πολύ καλή λίστα με κρασιά, αρκετές επιλογές. Δεύτερον, το μαγαζί δεν είναι φθηνό. Βασικά είναι ανάλογα το τι θα δοκιμάσεις. Αν πάρετε 4-5 ορεκτικά και 2-3 κυρίως, πάρετε κι ένα μπουκάλι κρασί, κάτω από 50 ευρώ το άτομο δε θα δώσετε. Άμα πάρετε ένα ποτήρι κρασί ο καθένας, δύο κυρίως και δύο ορεκτικά, μπορεί να δώσετε και 35-40, αν είστε δύο άτομα.
Δεν ξέρω αν αυτό θεωρείται οκ ή ακριβό για κάποιον, η τσέπη του καθενός ορίζει. Όπως, ο καθένας θα ορίσει αν τα 50-60 ευρώ που θα δώσει, τα πήρε πίσω σε γεύση και συνολική εμπειρία.
Εγώ θα σου πω ότι για τα 60 ευρώ που έδωσα, δεν πήρα πίσω το 100%, αλλά πήρα ένα 85-90%, που το βρίσκω καλό ποσοστό για ένα μαγαζί που άνοιξε πριν λίγες ημέρες και μπήκε από την πρώτη μέρα σε καθεστώς πίεσης.
ΥΓ. Κάτι που θα το ήθελα διαφορετικά, είναι ότι αν θες να κάτσεις στο μαγαζί μετά τις 11 και 30 που γίνεται μπαρ αποκλειστικά, δεν μπορείς. Πρέπει να φύγεις και να ξαναπάς, ελπίζοντας πως θα βρεις χώρο.
Οδυσσέα Ανδρούτσου, Κουκάκι, 2109229186
