Συμπληρώνονται σήμερα δέκα μέρες από τη στιγμή που σταμάτησε ο χρόνος στον θεσσαλικό κάμπο. Από τη στιγμή που στα Τέμπη γράφτηκε ακόμα μία μακάβρια σελίδα στο βιβλίο με τίτλο «Κοιλάδα των Νεκρών». Οπαδοί του ΠΑΟΚ το 1999, μαθητές από το Μακρυχώρι Ημαθίας το 2003, τόσοι και τόσοι νεκροί σε αυτοκινητιστικά δυστυχήματα στον δρόμο – καρμανιόλα.
Κι όμως, το σιδηροδρομικό δυστύχημα της προηγούμενης Τρίτης καρφώθηκε σαν μαχαίρι στις καρδιές όλων των Ελλήνων. Τουλάχιστον των εχεφρόνων, γιατί υπάρχουν και ορισμένοι όπως ο πρώην μητροπολίτης Καλαβρύτων Αμβρόσιος, ο οποίος κάθε φορά που ανοίγει το στόμα του προσπαθεί να μας πείσει για το κατά πόσο υπάρχει λόγος στην ύπαρξη του θεσμού της Εκκλησίας στη χώρα μας.
Να συμφωνήσουμε σε κάτι. Κανένας από εμάς δεν μπορεί να νιώσει τον πόνο των γονιών, των φίλων, των συντρόφων, των συγγενών των θυμάτων. Όταν θα κατακάτσει η σκόνη από τα Τέμπη, εμείς θα επιστρέψουμε στη ζωή μας. Οι παλαιότεροι έλεγαν μια φράση που μέσα στη σκληρότητά της, αναβλύζει μία ιδιαίτερη αίσθηση ειλικρίνειας, «πάσα θάμα τρεις ημέρες»
Διαφθορά, μια καλή φίλη του Έλληνα
Αυτές τις μέρες λοιπόν που όλοι μιλάνε για την τραγωδία, κάποιοι αναζητούν τις αιτίες που προκάλεσαν και θα εξακολουθήσουν να προκαλούν παθογένειες που ταλαιπωρούν την Ελλάδα δεκαετίες. Το συμπέρασμα για όσους «συλλογούνται ελεύθερα» και με καθαρό μυαλό και αναζητούν λύσεις είναι το ίδιο: Η Ελλάδα και το πολιτικό σύστημα υποφέρει από μία ασθένεια που ενώ όλοι την γνωρίζουν, λίγοι είναι αυτοί που θέλουν να το παραδεχτούν. Η ασθένεια αυτή ονομάζεται διαφθορά.
Κάθε τραγωδία που συμβαίνει αλλάζει τα δεδομένα σε οποιαδήποτε χώρα, είτε αυτά είναι οικονομικά, είτε πολιτικά είτε ακόμη και κοινωνικά. Το ίδιο έγινε με τους πρόσφατους σεισμούς στην Τουρκία, το ίδιο συμβαίνει και εδώ στην Ελλάδα με την τραγωδία στα Τέμπη. Γι’ αυτόν τον λόγο λοιπόν από τις λέξεις εκλογές και ψήφοι που συζητούσαμε μέχρι σήμερα, πήγαμε μέσα σε μια στιγμή στην κάθαρση και την πάταξη της διαφθοράς.
Μιας διαφθοράς που, όσο και αν δεν μας αρέσει, είναι αναπόσπαστο στοιχείο της φυλής μας. Από μικρά παιδιά, η κοινωνία μας μαθαίνει να πατάμε επί πτωμάτων προκειμένου να πετύχουμε τους στόχους μας. Μας μαθαίνει να μην καταγγέλουμε την αδικία γιατί είμαστε ρουφιάνοι. Μας μαθαίνει να μην σεβόμαστε τον συνάνθρωπό μας γιατί είμαστε φλώροι. Αυτό όμως πρέπει να αλλάξει. Και πρέπει να αλλάξει ΤΩΡΑ. Πρέπει για πρώτη φορά η φράση ενός πολιτικού να γίνει κτήμα όλων των Ελλήνων. Μακριά από αγκυλώσεις, πολιτικές διαφορές και σκοπιμότητες. ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!
Πλην όμως της ενδοσκόπησης που υφιστάμεθα όλοι μας αυτές τις μέρες για να σιγουρευτούμε ότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο δεν έχουμε καμία ανάμειξη στον αδόκητο χαμό τόσων νέων ανθρώπων, αυτό που υφίσταται μεγάλη αλλαγή είναι το πολιτικό σκηνικό της χώρας μας.
Δεδομένη η αλλαγή της ημερομηνίας των εκλογών
Το μήνυμα που εκπέμπουν κυβερνητικά στελέχη είναι πως θα ριχθεί φως στα όσα έγιναν και δεν υπάρχει καμία διάθεση συγκάλυψης. Παράλληλα βέβαια είναι εμφανές πως «γαλάζιος» στόχος είναι να αναζητηθούν ευθύνες σε βάθος χρόνου για την κατάσταση των σιδηροδρόμων και να μπουν στο «κάδρο» οι χειρισμοί και των προηγούμενων κυβερνήσεων.
Ήδη πάντως η αλλαγή ημερομηνίας διεξαγωγής των εκλογών πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Η 9η Απριλίου «κάηκε» στο χθεσινό υπουργικό συμβούλιο, κατά το οποίο ο πρωθυπουργός τόνισε ότι «έχουμε μπόλικη νομοθετική δουλειά τις επόμενες εβδομάδες, πρέπει να ψηφιστούν τουλάχιστον δέκα νομοσχέδια». Το πιο πιθανό σενάριο με τα μέχρι τώρα στοιχεία μοιάζει οι πρώτες κάλπες να στηθούν στις 21 Μαΐου και οι δεύτερες στις 2 Ιουλίου. Έτσι, θα έχει περάσει ένα εύλογο χρονικό διάστημα προκειμένου η οργή από την τραγωδία των Τεμπών να φθάσει στο παραβάν «ξεθυμασμένη».
Το μεγάλο ερώτημα που τίθεται είναι πόσο διαφορετικό είναι το πολιτικό τοπίο και πώς η τραγωδία των Τεμπών ανατρέπει τα πάντα. Κυρίως τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων, τη σαφή υπεροχή της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και τη μάχη που έδινε ο ΣΥΡΙΖΑ για να είναι πρώτο κόμμα και να ηγηθεί μιας προοδευτικής διακυβέρνησης. Ειδικά μετά τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις, τις μεγαλύτερες ίσως από την εποχή των μνημονίων, που ανέδειξαν μια διαφορετική δυναμική των κινημάτων και ασφαλώς πιέζουν έτι περαιτέρω τα κόμματα.
Τα πρώτα δημοσκοπικά ευρήματα
Εχθές το βράδυ πάντως δημοσιοποιήθηκε η πρώτη δημοσκόπηση μετά το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα. Όπως προκύπτει από τα ευρήματα της Marc που παρουσίασε το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Ant1, η ΝΔ χάνει 2,9 μονάδες στην πρόθεση ψήφου καθώς τον Φεβρουάριο ήταν στο 32,5%. Στα αξιοσημείωτα είναι όμως και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνεται να έχει δημοσκοπικά οφέλη από την τραγωδία στα Τέμπη (ήταν στο 25,1% τον Φεβρουάριο).
Όσον αφορά στην πρόθεση ψήφου, το κυβερνών κόμμα παραμένει πρώτο με 29,6% και ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί με 25%. Στην τρίτη θέση είναι το ΠΑΣΟΚ με 9,7%, και ακολουθούν το ΚΚΕ με 5,6%, η Ελληνική Λύση με 3,9% και το ΜέΡΑ25 με 3,5%. Στο όριο του 3% για την είσοδο στη Βουλή βρίσκεται το «Εθνικό Κόμμα Έλληνες».
Εδώ βέβαια προκύπτει το εξής ζήτημα. Μέχρι σήμερα, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν αποδεχόταν τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων που το ήθελαν να χάνει με σημαντική διαφορά και τη Νέα Δημοκρατία να βρίσκεται στις παρυφές της αυτοδυναμίας. Πλέον, είναι σαφές πως οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ θα διατυμπανίζουν την πτώση των κυβερνητικών ποσοστών. Αυτό όμως που πρέπει να βάλει τόσο τον Αλέξη Τσίπρα όσο και τον Νίκο Ανδρουλάκη σε σκέψεις είναι το γιατί δεν φαίνεται τα κόμματά τους να λαμβάνουν ποσοτικά ένα μέρος της αντίδρασης στην κυβέρνηση.
Πιθανή η επανάληψη του 2012
Πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι η ψήφος των αγανακτισμένων, θυμωμένων, σοκαρισμένων από την τραγωδία πολιτών, κατευθύνεται στη δεξαμενή των αναποφάσιστων, αλλά και στα μικρότερα κόμματα.Δεν θα απέκλειαν επίσης να δούμε ένα σκηνικό 2012, με τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας να παίρνουν εξαιρετικά χαμηλά ποσοστά και τα μικρότερα να αναδεικνύονται νικητές των εκλογών.
Με ενίσχυση παράλληλα των κομματικών σχηματισμών που βρίσκονται τώρα εκτός Βουλής, όπως το ακροδεξιό κόμμα του Κασιδιάρη (αν καταφέρει να ξεπεράσει τον σκόπελο του πρόσφατου νόμου περί απαγόρευσης), κόμματα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας κ.λπ.
Το μεγαλύτερο ερώτημα όμως είναι «τι ζητούν οι πολίτες». Παρότι είναι παλλαϊκό το αίτημα της κάθαρσης, αρκετοί είναι αυτοί που αμφιβάλλουν για τη διαχρονικότητά του. Οι Έλληνες έχουν αποδείξει πολλάκις ότι ξεχνούν γρήγορα. Αυτή τη φορά πρέπει να μην το κάνουν. Πρέπει να αποφασίσουν με σύνεση, χωρίς κρεμάλες και αφορισμούς.
Σκοπός εξάλλου δεν πρέπει να είναι η πλήρης απαξίωση του πολιτικού σκηνικού αλλά η βελτίωσή του. Να μην ψάξουμε για προσωρινές Ιφιγένειες, τις οποίες θα ξεχάσουμε «πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις». Να μη ζητήσουμε μια άλλη πατρίδα. Να βελτιώσουμε αυτή στην οποία ζούμε. Και ένας τρόπος υπάρχει για να γίνει. Να βελτιωθούμε εμείς οι ίδιοι. Όχι αύριο, όχι σε λίγο. ΤΩΡΑ!
