Περιεχόμενα
Το δίδαγμα του Αλέξη: Μη διαβάζετε περισσότερο για της Πανελλήνιες, για όλα φταίει η Κεραμέως
- Όσο περνάει ο καιρός και πλησιάζουν οι εκλογές, τόσο πιο πολύ έχω την εντύπωση ότι η πολιτική σκηνή θα θυμίζει το Survivor; Δεν ξέρω αν το λένε λαϊκισμό ή ανοησία, αλλά μπροστά στην απόσπαση ψήφων, λέγονται πράγματα που υπό νορμάλ συνθήκες θα γίνονταν ανέκδοτα. Εδώ που τα λέμε, είναι ανέκδοτα. Έχω δύο, ποντιακά μοιάζουν, και δεν ξέρω ποιο είναι καλύτερο. Ο Τσίπρας στην επίσκεψή του στην Ελευσίνα πριν μερικές μέρες, έδωσε αμέσως την απάντηση σε νεαρό που δεν πέρασε σε καμία σχολή γιατί προφανώς έγραψε κάτω από τη βάση. «Δεν κόπηκες, σε έκοψε η Κεραμέως», απάντησε. Προφανώς, ο αρχηγός υπόσχεται σε όλα τα νεαρά παιδιά ότι αν βγει, θα περάσουν, ό,τι και να γράψουν, σε μια ανώτατη σχολή. Θυμίζει και την πολιτιστική επανάσταση του Μάο στην Κίνα. Τότε που έβαζαν αγρότες να κάνουν εγχειρήσεις για να αποδείξουν την ίση ικανότητα των ανθρώπων. Κανένας δε φταίει για τη μοίρα του ή την ανικανότητα του. Για όλα φταίει το κράτος και η δεξιά. Αυτή είναι η διδαχή του ΣΥΡΙΖΑ στα νέα παιδιά. Καμία αξιολόγηση πουθενά, όλοι το ίδιο είμαστε και ουδείς δικαιούται να είναι άριστος. Θέλω να πιστεύω ότι αυτά τα λέει μόνο ως πολιτικός (που έχει το ακαταλόγιστο όταν ψαρεύει ψήφους) και όχι ως πατέρας δύο παιδιών, γιατί τότε θα ήταν δραματικό.
Το «τέλειο πρόγραμμα» του ΣΥΡΙΖΑ και οι παραπλανημένοι ψηφοφόροι
- Καπάκι ήρθε η κυρία Πόπη Τσαπανίδου να δηλώσει στην Κοσιώνη ότι «αν χάσει ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι γιατί θα έχει παραπλανηθεί ο κόσμος» κι αυτό το αιτιολόγησε γιατί κατά τη γνώμη της «είναι τόσο καλό το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ». Προφανώς η κυρία Τσαπανίδου πιστεύει ότι πλην Συριζαίων, όλοι οι άλλοι είμαστε στόκοι και τρώμε σανό, βοϊδάκια. Μόλις βλέπουμε Μητσοτάκη καταπίνουμε αμάσητα όσα λέει και αφήνουμε στην άκρη το τόσο καλό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Ο μόνος που δεν κάνει προπαγάνδα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ασπρίζει τα ρούχα πιο καλά κι από το Skip. Αυτή η φράση, αν τη χρησιμοποιούσε νεόκοπος διαφημιστής, θα τον είχαν στείλει αδιάβαστο, κατευθείαν στη λαχαναγορά να πουλάει καρπούζια. Εκεί κολλάει η φράση για το «πολύ καλό πρόγραμμα». «Μέλι» είναι.
Μια συγγνώμη θα ήταν αρκετή
- Εγώ δεν τραβάω κανένα ζόρι να λέει ο Μιθριδάτης ως ράπερ ό,τι γουστάρει για να βγάλει το ψωμί του. Απ’ αυτά που ακούμε, ο Μιθριδάτης δεν είπε και τα χειρότερα. Όχι ότι είπε και καλά…Τέλος πάντων, τέτοιες εκφράσεις για να ακυρωθούν, χρειάζονται μια συγγνώμη ή έστω μια αναγνώριση λάθους, αν θέλεις να κάνεις μια καριέρα στα κοινά. Το λειαίνεις, αν αυτό γίνεται. Όπως είχε κάνει ο Κέβιν Χαρτ το 2019 που του έφαγαν την παρουσίαση των Όσκαρ, χωρίς να έχει πει τέτοιες χοντράδες. Εκείνο όμως που σε χαλάει ανυπόφορα, είναι να σε παίρνει, όπως έγραφα και παραπάνω, για βόδι και να θέλει να βγει κι από πάνω. Ότι όλα αυτά ήταν αστεία και τρολιές. Τον καταλαβαίνω τον βουλευτικό μισθό, καταλαβαίνω ότι ο Τσίπρας θέλει νεολαία αλλά με λάθος ράπερ, που έχει πενηνταρίσει σχεδόν, καταλαβαίνω ότι ο παλιός τσαμπουκάς θέλει να βάλει κοστούμι (χωρίς γραβάτα), αλλά κι η κοροϊδία στα μούτρα μας έχει όρια.
Η ανορεξία ασθένεια, η παχυσαρκία τι;
- Επειδή κοντεύω να σαλτάρω με διάφορα που διαβάζω. Ο κάθε άνθρωπος θα έχει την εμφάνιση που του αρέσει και κανείς δεν μπορεί να τον κρίνει γι’ αυτό. Μπορεί να τον κρίνει για τον χαρακτήρα και τις απόψεις του, αλλά όχι για το σώμα του ή το χρώμα του. Θα πρέπει όμως να κατανοήσουμε ότι η παχυσαρκία είναι ασθένεια, όπως και η ανορεξία. Έτσι λέει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας. Που δεν είναι ούτε ρατσιστικός ούτε σεξιστικός. Όπως και η ανορεξία, έτσι και η παχυσαρκία είναι υπεύθυνη για μια σειρά από άλλες, παράπλευρες ασθένειες όπως καρδιαγγειακές παθήσεις, διαβήτη, οστεοαρθρίτιδα, άσθμα κτλ. Η παχυσαρκία πρέπει να έχει την αντιμετώπιση που έχει και η ανορεξία, που αναμφισβήτητα θεωρείται επικίνδυνη ασθένεια απ’ όλους. Ιδιαίτερα στην Ελλάδα, όπου σύμφωνα με μελέτες, έχουμε το μεγαλύτερο ποσοστό παχύσαρκων παιδιών στην Ευρώπη. Είναι οι δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος. Δε μπορεί να μας τρομοκρατεί η ανορεξία και να περνάμε στο ντούκου την παχυσαρκία. Από κει και πέρα, περί γούστου κολοκυθόπιτα. Ο κάθε ενήλικας μπορεί να έχει τα κιλά που θέλει κι ο καθένας να την βρίσκει με ό,τι του αρέσει.
Ανδρέας Παπανδρέου über alles
- Αν δεν έχεις ζήσει στον «Χρυσό Αιώνα» του Ανδρέα Παπανδρέου, ίσως δεν μπορέσεις ποτέ να καταλάβεις το πολιτικό του μέγεθος και το αποτύπωμα της προσωπικότητας του. Ένας άνθρωπος που είχε 8 διδακτορικά, ήταν Πρύτανης του Berkeley και καθηγητής του Harvard και τα παράτησε όλα στην Αμερική για να έρθει να ηγηθεί της χώρας. Αν μάλιστα γεννήθηκες και μετά τον θάνατό του ή μετά το 2000, θα νομίζεις ότι πρόκειται για μυθολογικό πρόσωπο. Το πρώτο σκέλος ισχύει. Ο Ανδρέας ήταν ένας μύθος και αυτό φαίνεται από το ότι, όπως διαβάζω, τα γυαλιά που φορούσε και τα δώρισε ο Νίκος Παπανδρέου, έχουν φτάσει σε δημοπρασία της CREAID για φιλανθρωπικό σκοπό τα 7.500 ευρώ. Σίγουρα μπορεί να πάει και παραπάνω μέχρι αύριο που ολοκληρώνεται. Πρόκειται για ποσό πολύ μεγαλύτερο από αυτό που δόθηκε για τη φανέλα του Μέσι, του Ναδάλ και του Αντετοκούνμπο, το σταυρουδάκι του Πάπα Φραγκίσκου και ένα βιβλίο και φωτογραφίες της Κάλλας. Αποτελεί ταυτόχρονα και μια άτυπη δημοσκόπηση δημοφιλίας απέναντι στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, του οποίου το κομπολόι έχει φτάσει μόλις τα 610 ευρώ. Παρεμπιπτόντως, ο Νίκος Παπανδρέου έχει γράψει ένα πολύ ωραίο βιβλίο, το Έρωτες Στο Παρασκήνιο όπου περιγράφει μέσα από τα δικά του μάτια πως έζησε την εποχή του πατέρα του, όχι απαραίτητα με απόλυτα αληθινές εξιστορήσεις, αλλά με μυθιστορία, καθώς, όπως λέει και ο ίδιος, το μυθιστόρημα είναι ένα ωραίο ψέμα που σου μαθαίνει την αλήθεια. Μέσα απ’ το βιβλίο (μπορείς να το βρεις εδώ), πέρα από τα πολιτικά, βλέπεις καθαρά την καθημερινότητα, τα χούγια, τις επιθυμίες και τους έρωτες του Ανδρέα. Απ’ το πρωινό του μέχρι τα βραδινά του ξεπορτίσματα. Αξίζει να διαβαστεί.
Οι παιανικοί του Μαρτίκα στο Survivor
- Γελάω βλέποντας στο Survivor κάποιες φορές μετά τις 12 το βράδυ (το είπα κι εδώ, παραδέχομαι την ανωμαλία μου) αφού τελειώσει το μπάσκετ, μιας και βλέπω ασταμάτητα Euroleague, και μετά δεν προλαβαίνω να δω ταινία, με τον Μαρτίκα. Όχι μόνο γιατί ξέρουμε ότι κάποια στιγμή θα αρχίσει την παπαρολογία ή το ρουφιάνεμα που του είπε η αποχωρήσασα Ελευθερία, που είναι σαν χρονικό προαναγγελθείσης πολιτικής ανακοίνωσης πολιτευτάκια β’ κατηγορίας. Αλλά κυρίως με την έκφρασή του όταν περιμένει την ανακοίνωση των υποψήφιων προς αποχώρηση ή την ανακοίνωση αυτού που αποχωρεί. Μένει άγαλμα, με γουρλωμένα μάτια και μισάνοιχτο στόμα σαν να τον έχει μαγέψει κόμπρα ή σαν να τον έχει πιάσει η Μόρα και δε μπορεί να κουνήσει ούτε ένα μυ του προσώπου του. Εκείνη τη στιγμή το ζουμ τον πιάνει σαν φωτογραφία και όχι σαν βίντεο. Την άλλη φορά σκούντηξα την τηλεόραση μπας κι είχε κολλήσει. Μη μας πάθει τίποτα και τον χάσουμε. Γιατί απ’ το παιχνίδι και αυτός και ο Μπάρτζης θα αργήσουν να φύγουν, γιατί ο λαός αγαπάει και θέλει εκεί όλους όσοι βάζουν φιτιλιές και μαναφούκια. Πώς αλλιώς θα βλακέψουμε..;
Κι αφού τελειώσαμε με το σκληρό ροκ, πάμε και στις προτάσεις γι’ αυτό το ΣΚ.
👉 ΜΠΑΡ: TEKILA…Και τρως και χορεύεις
Το Tekila στη στοά στην αρχή της Κολοκοτρώνη, είναι ένα μεξικάνικο-ελληνάδικο. Το λέω με την έννοια ότι γεμίζει τόσο πολύ από κόσμο που πάει για να παρτάρει, που δεν το συναντάς σε ένα μεξικάνικο όπου θα φας μπουρίτο και τις γνωστές μεξικάνικες γεύσεις. Ο χώρος βέβαια είναι γεμάτος από μεξικάνικες αναφορές και στη διακόσμηση και στην ατμόσφαιρα εν γένει. Έχει μια τεράστια μπάρα, είναι πολυεπίπεδος και μεγάλος χώρος και από Πέμπτη μέχρι Κυριακή γεμίζει και πρέπει να κάνεις κράτηση. Κάθε Παρασκευή και Σάββατο έρχονται και djs που ανεβάζουν τη διάθεση μετά τις 11:30-12:00 και το μαγαζί είναι ουσιαστικά κλαμπ. Μετά το φαγητό, όλοι είναι όρθιοι στη μία ρόδα. Ενώ κάθε μέρα παίζει μια πιο χαλαρή house και afro-house, το σαββατοκύριακο παίζει τα πάντα που σε φέρνουν σε κέφια. Όχι Ρέμο κι Αργυρό. Πάει από beat μελωδίες σε mainstream dance, μέχρι Abba και Gimme Gimme. Ό,τι δηλαδή σε κάνει ευδιάθετο και…κουνιστό! Μαζεύει ωραίο κοινό και απ’ ό,τι έκοψα 3-4 φορές, ο κόσμος είναι κυρίως μεταξύ 25 και 45 και έχει και πολλές καλλιτεχνικές παρουσίες.
👌ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ: ΖΑΡΚΑΔΟΥΛΑΣ για τα καβουράκια
Έχω μπουχτίσει πια με τα ψαράδικα που μέσα σε ένα φολκλόρ κυριλίκι, θέλουν να παρουσιάζονται σαν κουζίνες υψηλής και ψαγμένης (δηλαδή μεταλλαγμένης) μαγειρικής. Αν εξαιρέσουμε τα καρπάτσιο και τα ταρτάρ, όλες σχεδόν οι άλλες παραλλαγές πάνω σε ψάρια και θαλασσινά, μου φαίνονται όχι μόνο αστείες, αλλά και αλλοιωτικές της γεύσης του ελληνικού ψαριού και των θαλασσινών. Ως γνωστόν έχουμε τα πιο νόστιμα ψάρια στον πλανήτη στην Ανατολική Μεσόγειο. Και θαλασσινά. Δηλαδή, απλά, μυρίζουν θάλασσα, κάτι που δε συμβαίνει ούτε στην Καραϊβική, ούτε στον Ειρηνικό, ούτε στην Ισπανία. Και καλό είναι να τα τρως ως έχουν, άντε με ένα λαδολέμονο. Ψητά τα μεγάλα και ψητά ή τηγανητά τα μικρά. So simple. Εντάξει, καταλαβαίνω ότι με τα φρου φρου και τα αρώματα, μπορείς να κοστολογείς σε διπλάσια τιμή αυτά που σερβίρεις.
Ο Ζαρκαδούλας (τον λένε και Καβουράκια) βρίσκεται στη Νίκαια, αλλά κυρίως βρίσκεται σε μια άλλη δεκαετία. Κάπου ανάμεσα στα 50s και τα 70s. Για να τον βρεις στην Κοκκινιά, υποκλίνεσαι στη μεγαλειότητα του Google Maps και της τεχνολογίας. Όμως, όταν πας εκεί, βρίσκεσαι ξαφνικά σε μια όμορφη γειτονιά με διώροφα σπίτια, παλιά προσφυγικά και χαμηλές πολυκατοικίες. Κλασική, παλιά, ελληνική γειτονιά. Το μόνο που λείπει το βράδυ, είναι να παίζει μπουζούκια ο Τσιτσάνης και να τραγουδάει ο Στράτος Διονυσίου. Έχει τραπεζάκια έξω. Τρως τα υπέροχα καβουράκια, βραστά με λαδολέμονο, υπέροχες μεγάλες γαρίδες και τηγανητά ψάρια όπως κουτσομούρες και γαύρο. Στα καβούρια δε σταματάς ποτέ, έστω κι αν αυτά δεν είναι ελληνικά. Και δε χρειάζεται κρασί. Με αυτά τη καλύτερα να πίνεις τσίπουρο ή ούζο. Έχει και πολύ ωραίες τηγανητές πατάτες.
Βηθυνίας 32, Νίκαια
🎥ΤΑΙΝΙΑ: DEATH PROOF, 2007, Σπλάτερ (μήπως στο βάθος μαύρη κωμωδία του Ταραντίνο;)
Ο Ταραντίνο ετοιμάζεται, διάβασα εδώ στο Intronews πριν μερικές μέρες, για την τελευταία του ταινία. Το Pulp Fiction και το Kill Bill τα λατρεύω. Μου άρεσε και το Once Upon A Time In Hollywood. Και αναρωτιέμαι τι ψύχωση έχει με τις πατούσες. Στο Death Proof, ταινία που ο ίδιος τη θεωρεί το κατώτερο επίπεδό του, έχει μέχρι και σκηνή που ο Κερτ Ράσελ γλείφει τις πατούσες της Ροζάριο Ντόσον. Η ταινία πάντως δεν είναι για γλειψίματα πατούσας, αλλά για έναν κασκαντέρ που του την έχει βαρέσει και παίρνει το αμάξι του κυνηγάει μια κοριτσοπαρέα να τη σκοτώσει. Και τα καταφέρνει. Και κυνηγάει και δεύτερη. Αλλά εκεί βρίσκει τον μάστορά του. Την έχει το Netflix, είναι Ταραντίνο, έχει δύο γκράντε σκηνές, είναι μια πολύ μαύρη κωμωδία, τι καλύτερο;
🛋️ΣΕΙΡΑ: THE KOMINSKY METHOD ή αν ο Μάικλ Ντάγκλας ήταν αποτυχημένος ηθοποιός
Ο Μάικλ Ντάγκλας είναι ωραίος τύπος και αυτή η σειρά είναι πολύ ευφυής και ευρηματική. Ο Μάικλ είναι αποτυχημένος ηθοποιός και ως τέτοιος τι κάνει; Έχει σχολή υποκριτικής και παραδίδει μαθήματα. Έχει και έναν φίλο που είναι μεγάλος ατζέντης και πολύ πιο καλοστεκούμενος και για τις 2 από τις 3 σεζόν βλέπουμε τις κοινές τους περιπέτειες, με τον εργένη Μάικλ να έχει και τα φλερτ του, αλλά να μπλέκεται και σε παράδοξες καταστάσεις. Στην 3η σεζόν ο φίλος πεθαίνει και ο Μάικλ δεν έχει με ποιον να συζητήσει τα προβλήματα του προστάτη και τη συχνότητα της διούρησης τη νύχτα. Κι αυτή στο Netflix θα την βρεις, έχει λίγα επεισόδια κάθε σεζόν, βγαίνει άνετα σε όλο το ΣΚ. Αλλά να βγεις και μαμιά βόλτα ε, μην προτείνω τσάμπα τα εστιατόρια και τα μπαρ.
🪩ΜΟΥΣΙΚΗ
Μετά το αφιέρωμα στους άντρες χιπ χόπερς και σε γυναίκες καλλιτέχνιδες, αυτή την εβδομάδα έχουμε ντίσκο.
🤣INSTA SAVED
👨🍳ΣΥΝΤΑΓΗ: ΤΑΜΠΟΥΛΕ
Υλικά για 4-5 άτομα
1 πακέτο κους κους
400 γρ. ντοματάκια τσέρι κομμένα στα τέσσερα
1 ½ ματσάκι μαϊντανός ψιλοκομμένος
Χυμός από 3 λεμόνια
2 πράσινα κρεμμύδια φρέσκα ψιλοκομμένα
Λάδι
Αλάτι -πιπέρι
Εκτέλεση
- Ετοιμάζετε το κουσκούς σύμφωνα με τις οδηγίες στο πακέτο.
- Αφού κρυώσει, το χωρίζετε με μια ξύλινη πιρούνα έως ότου γίνει σπυρωτό
- Προσθέστε τα υπόλοιπα υλικά και ανακατεύετε καλά.
Tip: Μπορείτε να βάλετε λίγο ψιλοκομμένο δυόσμο
