Το ΚΛΙΚ Or SKIP είναι μια στήλη που φιλοδοξώ (εννοώ δηλαδή ότι θα προσπαθήσω) να βγαίνει κάθε σαββατοκύριακο στο Intronews.
Θα ‘χει πέντε λόγια σε μπλογκίστικη μορφή για το ό,τι μου κάθισε μες στην εβδομάδα, θα είναι πλίνθοι τε κέραμοι ατάκτως ερριμμένα. Και μετά, λίγο έξοδο, λίγο φαγητό, λίγη μουσική, σειρές και ταινίες (όχι αναγκαστικά καινούργιες) και χωρίς καμία διάθεση να προσπαθήσω να τα γράψω σαν γνώστης, χρησιμοποιώντας τις ειδικές ορολογίες του κριτικού κινηματογράφου ή του γευσιγνώστη. Βαριέμαι τις λεκτικές ακροβασίες στην παρουσίαση μιας καρμπονάρας ή ενός πιάτου με τηγανητές πατάτες και αυγά. Μου αρέσουν κι αυτά, αλλά δεν το ‘χω.
Θα έχει και πλάκα αντλημένη από τα social media. Άλλοτε ευαίσθητη, άλλοτε απλά σατιρική. Και μερικές εικόνες, reels ή βίντεο TikTok. Κι άλλοτε βίντεο που απλά τα βρίσκω άξια να «τυπωθούν». Θα είναι κατά βάση ό,τι μου αρέσει και ό,τι με έχουν ψήσει οι γύρω μου ότι αξίζει να δεις, να δοκιμάσεις, να ακούσεις.
- Δεν αισθάνομαι ότι ξεκινάει μες στην καλύτερη συγκυρία, δεδομένου ότι ως πολίτης, αλλά ιδίως ως πατέρας, κουβαλάω ακόμα το άλγος από την τραγωδία στα Τέμπη. Έχω τρία παιδιά στην ηλικία της πλειοψηφίας των νεκρών και έχω δει εφιάλτες. Ήδη την γλυτώσαμε μια φορά από ένα ατύχημα. Ως γονιός φρικάρεις με τέτοια συμβάντα. Και ως πολίτης καταλαβαίνεις ότι η χώρα που ζεις, είναι λίγο χειρότερη απ’ αυτή που φανταζόσουν. Μου έχει καρφωθεί και μου έρχεται κάθε μέρα στο κεφάλι, ένα στίχο του Ρίτσου: «Τα νεκρά παιδιά, δεν φεύγουν ποτέ από το σπίτι». Των γονιών τους το σπίτι, εννοεί. Γιατί αυτοί θα είναι μαζί τους μέχρι τη μέρα που θα φύγουν και οι ίδιοι. Τα Τέμπη ήταν ένα βαρύ χτύπημα. Αυτά τα παιδιά, θα αργήσουν να φύγουν κι από τα δικά μας σπίτια.
- Με χάλασε ο Μικρούτσικος, διότι, παρότι δεν έχουμε συναντηθεί ποτέ και, νομίζω, περιέργως, λόγω τηλεόρασης, πέρα από τα πεπραγμένα του εκεί, έχω καταλάβει και ξέρω ότι και πολύ έξυπνος είναι και άνθρωπος με παιδεία είναι. Κι απ’ ό,τι θυμάμαι από τις συζύγους του, είναι και σωστός άντρας. Τώρα, τέτοια «πατάτα» γιατί την έκανε και προσπάθησε με τον πιο τσαπατσούλικο και απερίσκεπτο τρόπο να την καλύψει όπως η γάτα τα σκατά της, δεν το καταλαβαίνω. Φάουλ. Το είπε κάποτε ο Βοσκόπουλος: οι άντρες δε μιλούν πολύ…
- Δεν καταλαβαίνω τι σκέφτηκε ο Νίκος Ανδρουλάκης όταν δύο μήνες πριν τις εκλογές, είπε ότι θα προτείνει τον άγνωστο Χ για Πρωθυπουργό. Υπάρχει πιθανότητα στο μυαλό του να σκέφτεται ότι αυτός ο «Άγνωστος» μπορεί να είναι ελκυστικός για ψήφους; Καμιά φορά δεν κατανοώ τον εγκέφαλο των πολιτικών. Γιατί κι αυτός ο «Κανένας» που βγάζουν τα γκάλοπ, δεν είναι σίγουρα αυτός που έχει στο μυαλό του ο Ανδρουλάκης. Που εγώ πιστεύω ότι δεν έχει κανέναν στο μυαλό του. Δεν είναι ότι το κρύβει. Διότι αν έλεγε π.χ. τον Βενιζέλο, θα γελούσαν και τα τσιμέντα στο Καραϊσκάκη. Ή θα ψάχναμε κανέναν καθηγητή ή τραπεζίτη. Ή κανέναν πικραμένο…Έχω την αίσθηση ότι με αυτή την τοποθέτηση, πυροβόλησε τα πόδια του.
- Έγραψα λίγο πριν ότι δεν κατανοώ τον εγκέφαλο των πολιτικών. Η Δούρου, με το βιντεάκι που ανάρτησε, με έκαψε όμως. Μία αισθητική κάπου ανάμεσα στον σοσιαλιστικό ρεαλισμό, τις βιντεοκασέτες των 80s και επίδειξης τάπερ σε συνοικιακό σαλόνι. No comment. Δείτε μόνοι σας. εδώ.
- Πολιτικός είναι και ο Τραμπ. Απ’ αυτόν δεν κινδυνεύεις να σου κάψει τον εγκέφαλο. Από αυτόν κινδυνεύεις να καείς ολόκληρος. Απίστευτες, για τον δυτικό πολιτισμό, οι απειλές του ότι «θα προκληθεί θάνατος και καταστροφή αν με συλλάβουν». Ο γελοίος αυτός τύπος, που οι Αμερικάνοι τον έκαναν και Πρόεδρο, πάει να μεταφέρει τον τζιχαντισμό στις ΗΠΑ. Έστω και με έναν φολκλόρ τρόπο. Το φολκλόρ όμως σε αυτή την περίπτωση, δεν το καθιστά λιγότερο επικίνδυνο. Απ’ ό,τι φαίνεται, μόνο ένας ψυχίατρος ή τα σίδερα της φυλακής για τέτοιου τύπου λεβέντες (του γκολφ), μπορούν να τον φέρουν στα ίσια.
- Σωστή βρίσκω την απόφαση της WA, παρότι ξέρω ότι οι «ιέρειες» του πολιτικά ορθού, της κορεκτίλας δηλαδή, θα αφηνιάσουν, στην Αμερική κυρίως, να αποκλειστούν από τους γυναικείους αγώνες μετά την εφηβεία, οι τρανς γυναίκες. Αυτό δεν θέτει σε καμία αμφισβήτηση το δικαίωμα του ανθρώπου να αυτοπροσδιορίζεται, όπως και πρέπει. Αλλά προστατεύει τις γυναίκες από έναν αθέμιτο και εξωγενή ανταγωνισμό. Είναι θέμα δικαιοσύνης, διοτί έχουμε το δικαίωμα να είμαστε και να ζούμε αυτό που θέλουμε, αλλά όχι όταν αυτό καταργεί τα δικαιώματα των άλλων. Ήδη, κολυμβήτριες στην Αμερική, είχαν εκφραστεί κατά συντριπτική πλειοψηφία αρνητικά, κάνοντας λόγο για αθέμιτο ανταγωνισμό. Η εικόνα τότε ήταν αρκετή.
- Από την άλλη τώρα, αν κανείς επαναλάμβανε εκείνο το παλιακό «Ουγκάντα καταντήσαμε», θα τον κατηγορούσαν για ρατσισμό. Και καλά θα έκαναν. Έλα όμως που το 99,9% των βουλευτών της Ουγκάντα, προσπάθησε να δικαιώσει την απαξιωτική αναφορά. Φυλακή και θάνατος σε γκέι και λεσβίες. Φαντάζομαι αν υπήρχε τρανς, θα τον περνούσαν όχι από κρεμάλα, αλλά από κρεατομηχανή σε δημόσια θέα. Εικάζω ότι ένα μεγάλο ποσοστό από αυτούς, θα σκοτώσει τα ίδια του τα παιδιά. Το βίντεο με τους πανηγυρισμούς των βουλευτών της Ουγκάντα, μόλις ψηφίστηκε το νομοσχέδιο, φέρνει μια από τις πιο φρικαλέες στιγμές στην τηλεόραση.
- Πρώτα είδα τη νέα φανέλα της Εθνικής ποδοσφαίρου. Μου φάνηκε άχρωμη, άοσμη και κιτσάτη. Και μετά διάβασα και είδα ότι σύμφωνα με πολλούς συνωμοσιολόγους, αλλά και με τον – δε λείπει ο Μάρτης απ’ τη Σαρακοστή – Γιάνη Βαρουφάκη, ότι στη φανέλα κρύβεται ένας αγκυλωτός σταυρός! Όπως κρύβεται κι ο Σατανάς στα εξώφυλλα των Metallica. Η εφευρετική αυτή σκέψη ξεκίνησε από το ότι ο Τάκης Μπαλτάκος, Πρόεδρος της ΕΠΟ, είναι γνωστός αρχαιοελληνιστής και ακροδεξιών πεποιθήσεων (αν θυμόμαστε…). Αυτό διευκολύνει και τον συσχετισμό και την παράνοια και τη συνωμοσιολογία. Βέβαια, τη φανέλα δεν την σχεδίασε ο Μπαλτάκος, αλλά η NIKE, της οποίας οι μετοχές, αν αυτό γινόταν πιστευτό, θα είχαν φτάσει σήμερα στο ίδιο επίπεδο με την Silicon Valley Bank. Εδώ η Adidas έδιωξε τον Κάνιε Γουέστ. Κόλαση στα social media. Με τον δυστυχή προπονητή Πογέτ να μην ξέρει που να κρυφτεί, μιας και την κρατούσε για να την παρουσιάσει. Κι ο Φορτούνης με τον Μπακασέτα να προσέχουν απέναντι στο Γιβραλτάρ σήμερα το βράδυ πώς θα σηκώνουν το χέρι τους όταν εκτελούν κόρνερ ή φάουλ, μη θεωρηθούν από τους Επιθεωρητές Κλουζό των social media ναζιστές. Έχουμε αποτρελαθεί.
- Τι έχει συμβεί εκεί έξω; Παρακολουθώντας την ειδησεογραφία του Intronews, πρέπει μάλλον να είδα την εβδομάδα-ρεκόρ σε βιασμούς ανηλίκων και μαστροπείας. Συγγενείς, πατεράδες και ποινικοί ζωγράφισαν και πάλι έναν πίνακα φρίκης. Αν μιλήσω ως γονιός, θα με κλείσουν μέσα.
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Πάμε τώρα σε αυτά που υποσχέθηκα.
ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ
Μπιρμπίλω
Η Μπιρμπίλω είναι στο Κολωνάκι αλλά δε θα έλεγε κανείς ότι είναι κολωνακιώτικο μαγαζί. Πάω συχνά μόνος μου, κυρίως με τον γιο μου, αλλά και με παρέες τα ΣΚ.
Είναι μια καλοφτιαγμένη, κλασσική ταβέρνα, με ανοιχτή κουζίνα και «ταπεινή» διακόσμηση. Καθαρή όμως, πάντα. Στη Μπιρμπίλω πας ό,τι ώρα θες, όποτε πεινάσεις. Μέχρι τα μεσάνυχτα και βάλε κάποιες φορές, όταν υπάρχουν καλές παρέες που πίνουν ρακές.
Στη Μπιρμπίλω μαγειρεύουν πολύ καλά και πολύ νόστιμα φαγητά. Η πλειοψηφία είναι παραδοσιακές συνταγές, πολλές κρητικές, αλλά κάποιες είναι ελαφρά πειραγμένες με greek twist. Υπάρχουν κάποια πιάτα που ο γιος μου και εγώ τα τρώμε συνέχεια, είναι κάτι σαν εθισμός. Είτε εκεί, είτε τα παραγγέλνουμε σπίτι. Πρώτο και καλύτερο είναι η φωλιά με τηγανητές πατάτες, (περασμένες στον χοντρό τρίφτη) με αβγά μάτια και σύγκλινο.
Πάρα πολύ νόστιμο είναι και το συκώτι από μοσχάρι γάλακτος με χοντρό αλάτι που το πετυχαίνουν πάντα μαλακό και μέτριο. Δεν είναι και εύκολο να το πετύχεις, σε πολλά μαγαζιά το τρως σε στιλ σόλας. Υπέροχη και εφευρετική είναι η κρητική σαλάτα με παξιμάδια κριθαρένια, ψητή πατάτα, φρέσκο κρεμμυδάκι, 2 αβγά μελάτα, ντοματίνια, κάπαρη, κρίταμο, θρούμπι, ελιές και ένα ωραίο λάδι.
Έχει ωραία κεφτεδάκια τηγανητά, μαμαδίστικα με τηγανητές πατάτες. Αυτές οι τηγανητές πατάτες είναι από τις καλύτερες που έχω φάει. Είναι κομμένες, στρογγυλές, σαν τσίπς, αλλά σε πιο χοντρή εκδοχή. Σκοτώνουν.
Οι λαχανοντολμάδες είναι καλοί, αλλά εδώ θα μπορούσαν να γίνουν και καλύτεροι. Τόσο καλοί όσο είναι το χωριάτικο μπιφτέκι στη σχάρα που είναι πεντανόστιμο και juicy πάντα, με μια φέτα κόκκινης ψητής ντομάτας από πάνω. Έχει και πάρα πολύ καλά μαγειρευτά αλλά από αυτά διαλέξτε μόνοι σας. Εγώ παίρνω μια το ένα μια το άλλο. Αρνάκι, κοκκινιστά, λεμονάτα, γουρουνάκι, κότσι (πολύ καλό) κλπ.
Έχει και ωραία γλυκά, αλλά είναι ένα που με τρελαίνει. Υπάρχει προειδοποίηση βέβαια ,μην το φάτε αν είστε σε δίαιτα, γιατί το εκμέκ τσουρέκι είναι τόσο θεϊκό που δεν πρόκειται να σταματήσετε σε μία πιρουνιά. Έχει μία γεύση που σε ωθεί στον ασταμάτητο.
Tip: Παραγγείλτε μια μέρα πριν το αρνάκι για αντικρυστό. Είναι κρητική πατέντα όπου ένα μπούτι ή τα πλευρά, ψήνονται ανάμεσα σε δύο ψησταριές. Και γυρίζει σαν τη σούβλα. Παρότι η συνταγή απαιτεί πολύ αλάτι, είναι κάτι που δεν το ξεχνάς. Θα το επαναλάβεις το…έγκλημα.
ΚΛΑΜΠ
Zelus: New Kid on the Block στο Κολωνάκι
Από τότε που μας τελείωσε το Dragoste, δεν είχε ανοίξει κάποιο καλό κλαμπ στην Πλατεία. Είχες πάντα το Rock ‘n’ Roll, που κλαμπίζει, αλλά κλαμπ κανονικό δεν υπήρχε. Στη θέση του πάλαι ποτέ Messiah, ήρθε και κάθισε για τα καλά το Zelus, που ανήκει κυρίως στα παιδιά που έχουν το Zurbaran. Κατ΄αρχάς, είναι μια καλή και σωστή επένδυση. Πρώτο και καλύτερο, σπάνιο για υπόγειο κλαμπ, έχει μια πολύ καθαρή ατμόσφαιρα και καλό εξαερισμό. Στον ήχο και στα φώτα φαίνεται ότι έχουν ξοδευτεί λεφτά. Τα διακοσμητικά φώτα είναι Tom Dixon και τα διαδραστικά λειτουργούν με τελευταίας γενιάς λέιζερ.
Το design σε παραπέμπει κάπου ανάμεσα σε Βερολίνο και Νέα Υόρκη, και είναι όμορφο ακόμα κι όταν ανάβουν τα φώτα. Θυμάστε τι χλέμπα βλέπουμε όταν ανάψουν τα φώτα. Τον χώρο τον διατρέχει ένας ασταμάτητος και ατελείωτος ενιαίος καναπές, που θυμίζει φίδι καθώς αναπτύσσεται, βελούδινος σε σκούρο πράσινο χρώμα. Έχει θερμή ατμόσφαιρα, παρότι στις άκρες θεωρείται ως και μίνιμαλ. Παίζουν καλή μουσική στο Zelus. Παρασκευές και Σάββατα, στα decks ανεβαίνουν residents djs και guest, όπως έγινε πρόσφατα με τον γνωστό Dj Betto, την Blond:ish, τους Birds of Mind κλπ. Τις Πέμπτες παίζει new disco, δηλαδή γνώστα κομμάτια, πειραγμένα, σε house μπιτάτη απόδοση. Η πόρτα έχει μια πολιτική που μας αρέσει. Στο κλαμπ μπαίνουν μόνο άνθρωποι από 21 ετών και πάνω. Δε φτάνει που τα καλοκαίρια, στις διακοπές, μας ποδοπατάνε οι ορδές των ανηλίκων και μας εκπαραθυρώνουν;
ΣΥΝΤΑΓΗ
Πένες με Ξιφία/Τόνο
Υλικά (για 4 άτομα)
500-600 γρ. πένες
400γρ. ξιφία ή τόνο καθαρισμένο από τα κόκαλα και την πέτσα, κομμένο σε κύβους 1-1,5 εκ.
55ml ελαιόλαδο
1 σκελίδα σκόρδο κομμένη σε λεπτές φέτες
3 μέτριες ντομάτες αποφλοιωμένες και κομμένες σε φέτες προτιμότερο από κονσέρβα χειμωνιάτικα (μπορείτε να βάλετε και ντοματίνια)
60γρ. κάπαρη που την έχετε αφήσει στο νερό (για να ξαλμυρίσει) και στύψει με το χέρι
50γρ. μαύρες ελιές θρούμπα χωρίς το κουκούτσι, κομμένες στη μέση
60γρ. λευκό ξηρό κρασί
Εκτέλεση
1.Σε ένα μεγάλο τηγάνι ζεσταίνετε το λάδι και τσιγαρίζετε το σκόρδο μέχρι να ροδίσει. Μετά το βγάζετε με μια τρυπητή κουτάλα.
2. Σοτάρετε τα κομμάτια του ξυφία/τόνου μέχρι να ασπρίσουν και τα σβήνετε με το κρασί. Βγάζετε τον ξιφία/τόνο από το τηγάνι.
3. Προσθέτετε στο τηγάνι με το λάδι την αποφλοιωμένη ντομάτα (αφού την ζουλήξετε να διαλυθεί), την κάπαρη και τις μαύρες ελιές και τις αφήνετε να βράσουν 10 λεπτά. Αλατοπιπερώνετε.
4. Ρίχνετε πάλι στο τηγάνι τον ξιφία/τόνο, πολύ μαϊντανό, βράζετε για 2-3 λεπτά και κλείνετε την φωτιά.
5. Παράλληλα, βράζετε τις πένες σε αρκετό νερό αφού έχετε ρίξει 1,5 κουταλιές της σούπας αλάτι . Τις σουρώνετε και τις βάζετε πάλι στην κατσαρόλα.
6. Ρίχνετε όλο το περιεχόμενο του τηγανιού στις πένες και ανακατεύετε καλά.
7. Προσθέτετε έξτρα μαϊντανό, αν θέλετε, και σερβίρετε σε μια πιατέλα.
Προσοχή: No τυρί στο ψάρι, απαγορεύεται!
Υ.Γ. Αν σας αρέσουν το spicy μαζί με το σκόρδο τσιγαρίστε μπούκοβο ή πιπεριές καυτερές.
ΣΕΙΡΑ
Ted Lasso
Μου είπαν πριν κάτι εβδομάδες τα παιδιά στο γραφείο να δω το Ted Lasso στο Apple TV, αλλά τους αγνόησα. Όταν είδα ότι πήγαν από το καστ καλεσμένοι του Μπάιντεν, έβαλα να το δω και μου άρεσε πολύ. Ευχάριστο, με θετικά μηνύματα, μιλάει πολύ για την ψυχική υγεία και πώς να την αντιμετωπίσεις και παρόλο που έχει ως θέμα μια ποδοσφαιρική ομάδα, αγγίζει όλους. Δεν είναι κάτι για τον άντρα. Η ιδιοκτήτρια της ομάδας είναι γυναίκα, η υπεύθυνη επικοινωνίας το ίδιο και είναι οι πρωταγωνίστριες μετά τον Σουντέικις – που τον γουστάρω πολύ ως τύπο. Μαζί και ο αθυρόστομος Μπρετ Γκόλντστιν, που είναι και ο σεναριογράφος και έχει βραβευτεί κιόλας. Η σειρά μπαίνει τώρα στην 3η σεζόν.
ΤΑΙΝΙΑ
Sicario
Κατ’ αρχάς μου αρέσουν και οι τρεις πρωταγωνιστές του Sicario. Και ως ηθοποιοί και ως φάτσες. Έτρωγα και δίπλα με τον Μπενίσιο μια φορά στη Νέα Υόρκη, που είναι και ντερέκι κοντά στο 1.90 κι όχι κοντός όπως η πλειοψηφία των πρωταγωνιστών στο Χόλιγουντ. Ωραίος άντρας, παρά τις μόνιμες σακούλες κάτω από τα μάτια. Η ταινία είναι και δράσης, και θρίλερ, και ψυχολογική στη σχέση του Μπενίσιο με την Έμιλι Μπλαντ. Ο Μπενίσιο υποδύεται έναν πρώην δικηγόρο, δημόσιο κατήγορο, που είχε εκπαιδευτεί για να γίνει το μακρύ χέρι της CIA απέναντι σε εμπόρους ναρκωτικών. Πληρωμένος δολοφόνος, όπως σημαίνει το Sicario. Η αποστολή του είναι η εξόντωση ενός μεγαλοναρκέμπορου, που έφτανε να χτίζει τα θύματά του μέσα στους τοίχους. Είναι από τις καλύτερες του είδους τα τελευταία χρόνια. Δείτε το στο Netflix.
ΜΟΥΣΙΚΗ
Ο Μάιλς Ντέιβις είναι για μένα (αλλά μάλλον και για όλον τον πλανήτη), η καλύτερη τρομπέτα που άκουσα ποτέ. Και σε βινύλια, αλλά και live 2-3 φορές. Ο Μάιλς Ντέιβις είναι icon. Το πιο μοντέρνο μυαλό που έβγαλε η τζαζ τη δεκαετία του ’40. Το ’63 την άλλαξε για πάντα με τον δίσκο του Birth of the Cool. Ξεκίνησε πιτσιρικάς από τη μπάντα του τεράστιου Τσάρλι «The Bird» Πάρκερ, δούλεψε με τον Τζον Κολτρέιν, πέρασε από την ορχηστρική τζαζ με τον Τζιλ Έβανς, ενώ πειραματίστηκε με post-bop, afrojazz και jazz fusion. Το κομμάτι αυτό, που γράφτηκε λίγο πριν πεθάνει και κυκλοφόρησε μετά τον θάνατό του το 1992 από τον Easy Mo Bee, δείχνει όχι μόνο το πόσο σπουδαίος μουσικός ήταν, αλλά και το πώς η ιδιοφυής του προσέγγιση κοιτούσε στο μέλλον, φτιάχνοντας ήχους που ακολούθησε όλη η χιπ χοπ σκηνή. Και το ντύσιμό του.
Κι αφού μιλάμε για χιπ χοπ σκηνή, για συνέχεια, σας αφήνω με Dr. Dre και Snoop Dogg. Νομίζω ότι πέρσι, όταν βγήκαν με τον Eminem, την Mary J. Blighe και τον 50 Cent στο ημίχρονο του Super Bowl, ήταν 15 λεπτά πολύ καλύτερα απ’ αυτά των Beyonce Rihanna, Shakira και Jennifer Lopez μαζί. Ήταν 15 λεπτά που τα έχω δει καμιά 50αριά φορές.
Μαζί με αυτά, και λίγη disco από τους KC and the Sunshine Band για το vibe του σαββατοκύριακου.
STYLE TIPS
New Balance 327
Χωρίς να είμαι η Ιμέλντα Μάρκος, έχω πολλά sneakers. Όσα χωράνε στο σπίτι. Και περνάω διάφορες εποχές. Μια θα φοράω μόνο NIKE, μια PUMA και τελευταία ADIDAS. Μέχρι που έπεσα πάνω σε αυτά τα ρετροειδή New Balance. Τα είχα κόψει για πολύ καιρό γιατί τα έβρισκα χοντρά μπροστά στις μύτες. Αυτά, τα 327, δεν είναι. Έχουν μια 70s αισθητική και είναι πανάλαφρα. Θυμίζουν κάτι ανάμεσα σε 320 και 355 του 1976-77 και έγιναν σε συνεργασία με τη γαλλο-μαροκινή εταιρεία Casablanca.
INSTA SAVED
Σε αυτό το section θα βάζω πάντα πράγματα που χαζεύω στο Instagram και τα αποθηκεύω. Έτσι, να κλείσουμε γλυκά για το ΣΚ.
