Περιεχόμενα
Την δική του απάντηση στο δημοσίευμα της Εφημερίδας των Συντακτών έδωσε ο Στέφανος Κασσελάκης, σχετικά με παλαιότερα άρθρα του στον «Εθνικό Κήρυκα», όπου φέρεται να υπέγραφε ως Αριστοτέλης Οικονόμου και υποστήριζε τις επιπλέον απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων καθώς και τις μειώσεις μισθών.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό της ομογένειας Cosmos FM το πρωί της Κυριακής δήλωσε «Δεν θυμάμαι αυτά τα άρθρα, δεν θυμάμαι ποιος ήμουν 24 χρονών», ενώ επικαλέστηκε το νεαρό της ηλικίας του.
«Ο 24χρονος Στέφανος ίσως να μην ψήφιζε για τον 35χρονο Στέφανο», δήλωσε, αν και δεν παραδέχθηκε ευθέως ότι ο ίδιος είναι ο συντάκτης των άρθρων, περιοριζόμενος να δηλώσει ότι δεν θυμάται.
«Κατ’ αρχάς δεν θυμάμαι αυτά τα άρθρα. Δεν θυμάμαι ποιος ήμουν 24 χρονών. Ήμουν ένα παιδί το οποίο δούλευε σε ένα πολύ δύσκολο τομέα, δούλευα πάρα πολύ σκληρά. Ήμουν σε μια σχέση με μια κοπέλα που δεν ήμουν χαρούμενος, προσπαθούσα να σταθώ στα πόδια μου και να βοηθήσω τους γονείς μου. Ήταν ένας τομέας, ο χρηματοοικονομικός, που είχε ακόμη μεγάλη τοξικότητα και αναβρασμό μέσα του. Ήμουν ένα παιδί της ομογένειας τότε που ήταν πολύ νευριασμένο με αυτά που γινόντουσαν στην Ελλάδα», δήλωσε ο Στέφανος Κασσελάκης. «Δεν θυμάμαι τι έγραφα τότε, ούτε ποιος ήμουν τότε».
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρθηκε και στο περιβάλλον στο οποίο ζούσε τότε αλλά και στην κατάσταση που επικρατούσε στην Ελλάδα.
«Ήμουν στην τράπεζα και όλοι μιλούσαν για το πόσο ξερχαβαλωμένο πράγμα είναι η Ελλάδα. PSI εδώ, εκεί κτλ. Γι’ αυτά τα οποία λέτε, ίσως να είχα επηρεαστεί από την ιδέα ότι οι γονείς μας κληροδότησαν σε εμάς ένα πράγμα που μας έδιωξε από την χώρα. Και όπως η οικογένεια μου έφυγε, εγώ έφυγα από την Ελλάδα στις ρίζες της κρίσης, πάρα πολλοί Έλληνες έφυγαν κατά την διάρκεια της κρίσης», είπε.
Παράλληλα συμπλήρωσε πως: «Άρα, δεν θυμάμαι τι έγραφα τότε, ούτε ποιος ήμουν τότε. Πείτε, ότι τότε είχα ας το πούμε ιδέες χωρίς επαρκή πληροφόρηση ως ένας νέος εργαζόμενος τις οποίες τις έγραφα αντί να κάθομαι στο σπίτι μου και στην δουλειά καθόμουν και έγραφα πρωτογενές υλικό για την ομογενειακή εφημερίδα σε ελληνόφωνο μέσο».
«Ο 24χρονος Στέφανος ίσως να μην ψήφιζε για τον 35χρονο Στέφανο»
«Βιωματικά μεγάλωσα, έγινα επιχειρηματίας, είδα ανισότητες, άλλαξε ο εαυτός μου και επέλεξα, παρά το γεγονός ότι γνώριζα τον Κυριάκο Μητσοτάκη, επέλεξα να πάω με τον Αλέξη Τσίπρα, επειδή την διακυβέρνηση που έκανε την περίοδο 2015-2019, την καλή διαχείριση που έκανε στο τέλος της ημέρας. Ο 24χρονος Στέφανος ίσως να μην ψήφιζε για τον 35χρονο Στέφανο. Αλλά ξέρετε κάτι; Είμαι σίγουρος ότι ο 24χρονος Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θα ψήφιζε για τον 55χρονο Κυριάκο Μητσοτάκη ο οποίος εξαρτάται από τον Βελόπουλο, τον Βορίδη, τον Γεωργιάδη και τον Πλεύρη. Είμαι σίγουρος γι’ αυτό», είπε.
Ο κ. Κασσελάκης κλείνοντας μίλησε για αποπροσανατολισμό: «Παλεύω για μια προοδευτική Ελλάδα που θα δώσει ισότητα σε όλους. Χρειάζεται να μιλάμε για τα άρθρα μου το 2012 για να μπορέσουμε να αποσπάσουμε την προσοχή μας από τη φτωχοποίηση του Έλληνα πολίτη; Είμαστε σοβαροί πλέον;».
Τα επίμαχα άρθρα που δημοσίευσε η Εφημερίδα των Συντακτών
Παλαιότερα άρθρα του Στέφανου Κασσελάκη «ξέθαψε» από τα αρχεία του «Εθνικού Κήρυκα» η Εφημερίδα των Συντακτών. Μάλιστα στο δημοσίευμα της Εφημερίδας των Συντακτών ο νεοεκλεγείς πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ φέρεται τότε να υπέγραφε με το ψευδώνυμο «Αριστοτέλης Οικονόμου». Ο κ. Κασσελάκης στα άρθρα του αυτά εμφανίζεται υπέρ των μικρότερων μισθών στην Ελλάδα ώστε να τονωθεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων, ενώ δήλωνε επίσης ότι θεωρεί λίγες τις απολύσεις 15.000 δημοσίων υπαλλήλων, που οι κυβερνήσεις της εποχής των Μνημονίων είχαν πιεστεί να πράξουν.
Δείτε παρακάτω ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα του άρθρου της εφημερίδας των Συντακτών:
Από τα πρώτα κείμενά του ο Στέφανος Κασσελάκης, ως φοιτητής, εμφανίζεται ως πεισμένος δεξιός και νεοφιλελεύθερος, υπέρ των επιχειρήσεων και εναντίον των εργαζομένων. Διαβάζουμε στη στήλη του: «Οι μισθοί στην Ελλάδα είναι μικρότεροι από τους αντίστοιχους στην Ευρώπη της πρώτης ταχύτητας, κάτι το οποίο όμως μπορεί να είναι βραχυπρόθεσμα καλό, αν μπορέσουμε να ενισχύσουμε έτσι την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων στο εξωτερικό ή των ξένων εταιρειών στην Ελλάδα» (7.7.2007).
Από εκείνη τη μακρινή εποχή ο Στέφανος Κασσελάκης ξιφουλκούσε υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων: «Το βασικότερο συγκριτικό µας πλεονέκτημα [είναι η] εκπαίδευση. Αυτός και µόνο αυτός ο λόγος αρκεί για να επιτρέψουμε ιδιωτικά ελληνικά πανεπιστήμια». Και υποστήριζε τη Ν.Δ. απέναντι στο «διστακτικό» ΠΑΣΟΚ: «Κατά τη γνώμη µου είναι οξύμωρο και υποκριτικό ότι το ΠΑΣΟΚ θέλει να θεωρείται το προοδευτικό κόμμα του λαού, ενώ είναι αντίθετο στις εκπαιδευτικές αλλαγές της Ν.Δ. που θα άνοιγαν πόρτες τόσο σε φοιτητές όλων των κοινωνικοοικονοµικών στρωμάτων όσο και στις ελληνικές επιχειρήσεις».
Ειδικά για τα πανεπιστήμια, η μόνη προοπτική που έβλεπε ο κ. Κασσελάκης ήταν η ιδιωτικοποίηση: «Αρνείται κανείς ότι όσα ιδιωτικά πανεπιστήμια ιδρυθούν μετά την αναθεώρηση του άρθρου 16 θα δώσουν τεράστια έμφαση στις εγκαταστάσεις τους;» (9.3.2007). Εχθρός του ήταν οι φοιτητικές παρατάξεις και το πανεπιστημιακό άσυλο: «Οχι, δεν είναι η έλλειψη υπερηφάνειας εκ μέρους των φοιτητών. Είναι το ότι αυτή η υπερηφάνεια ανήκει στις κομματικές παρατάξεις των φοιτητών, το ότι αυτή η υπερηφάνεια ανήκει σε ένα αναχρονιστικό άσυλο».
Τα ίδια επαναλάμβανε με κάθε ευκαιρία: «Αυτό που δεν είπε [ο Γιώργος Παπανδρέου] είναι ότι και ο ίδιος είχε την ευθύνη για την κατάσταση που επικρατούσε, όταν διάλεξε […] να μην υποστηρίξει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Αν είχε το πολιτικό κουράγιο να υποστηρίξει την αλλαγή, µε την οποία αρχικά συμφωνούσε, οι φοιτητές πάλι θα “έτρωγαν” ξύλο από τα ΜΑΤ, αλλά τουλάχιστον η κατάσταση µε την Παιδεία θα δοκιμαζόταν ριζικά και θα άλλαζε».
Με κάθε ευκαιρία διατύπωνε τη λύπη του για τις κινητοποιήσεις φοιτητών και εργαζομένων στην Ελλάδα: «Τι να σκεφτώ όταν οι στενοί μου φίλοι στην Ελλάδα δεν μπορούν να σπουδάσουν, ενώ το θέλουν, λόγω των καταλήψεων και των απεργιών;». Και, βέβαια, δίπλα σ’ αυτά: «Είναι απίστευτο πως το Κοµµουνιστικό Κόµµα πήρε το 8,1% των ψήφων σε µια ανεπτυγμένη χώρα, όπως η Ελλάδα» (27.9.2007).
Τα ίδια με τον φοιτητή Κασσελάκη έλεγε λίγα χρόνια αργότερα ο επιχειρηματίας Κασσελάκης ως «Αριστοτέλης Οικονόμου». Από τα πρώτα χρόνια της κρίσης, η κύρια έννοια του ήταν και πάλι η ιδιωτική εκπαίδευση και η μεσαία τάξη: «Εμαθα ότι σε πολλά από τα πιο γνωστά ιδιωτικά σχολεία της Αθήνας έχουν υπάρξει μεγάλες απώλειες στις εγγραφές των μαθητών (που πηγαίνουν πλέον σε δημόσια σχολεία). Αυτό σε μένα φανερώνει ότι η μεσαία τάξη στην Ελλάδα βρίσκεται σε δεινή θέση» (31.12.2011).
Ο Κασσελάκης επιχειρηματίας θεωρεί λίγες τις απολύσεις 15.000 δημοσίων υπαλλήλων και εξαίρει τη μείωση του κατώτατου μισθού (18.2.2012)
Το σοβαρότερο είναι ότι όταν η συγκυβέρνηση Παπαδήμου (Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ) απέλυε δημοσίους υπαλλήλους, ο Στέφανος Κασσελάκης διαφωνούσε, επειδή θεωρούσε μικρό τον αριθμό των απολυόμενων: «Τα 15.000 άτομα που αποφάσισαν να απολύσουν από το Δημόσιο μέσα στο 2012 μού φαίνονται πάρα πολύ λίγα. Κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να είχαν ήδη απολύσει πολύ περισσότερα άτομα και να επένδυαν τα χρήματα στη μείωση της φορολογίας».
Ο κ. Κασσελάκης δεν είχε δυσκολία να δικαιολογήσει τις εταιρείες που έβγαζαν υπερκέρδη την περίοδο της κρίσης και ονειρευόταν μια χώρα που θα διοικείται ως επιχείρηση: «Πώς είναι δυνατόν να έχουν εντυπωσιακά κέρδη οι εταιρείες όταν η οικονομική ανάπτυξη δεν αντιστοιχεί; Είναι δυνατόν, επειδή οι επιχειρήσεις έχουν βρει νέους τρόπους να αναδιοργανωθούν, νέες πηγές παραγωγικότητας και νέες αγορές στο εξωτερικό. Αν μόνο η Ελλάδα διοικούνταν λίγο σαν επιχείρηση…» (21.4.2012).
Την κρίσιμη περίοδο των εκλογών του 2012, ο κ. Κασσελάκης εκδήλωνε την ελπίδα να κατορθώσουν η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ να κερδίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ, την επικράτηση του οποίου θεωρούσε καταστροφική: «Θα ήμουν πολύ προσεκτικός για τις εξελίξεις στην Ελλάδα: αν η Κεντροδεξιά δεν συσπειρωθεί αρκετά ώστε να μπλοκάρει τα πιο δημαγωγικά κόμματα της Αριστεράς, ένα συστημικό γεγονός δεν θα είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας» (19.5.2012).
Πριν από τις δεύτερες εκλογές του 2012 ο κ. Κασσελάκης αναφέρεται για πρώτη φορά στον Αλέξη Τσίπρα, υιοθετώντας όλα τα κινδυνολογικά σενάρια της Δεξιάς: «Ο Αλέξης Τσίπρας έγινε διεθνής φυσιογνωμία αυθημερόν, καθώς οι πιθανότητες η Ελλάδα να αποχωρήσει από το ευρώ σκαρφάλωναν προς το 50 και 75%. […] Η πόλωση που επικρατεί αυτή τη στιγμή στην πατρίδα μας θα οδηγήσει κατά πάσα πιθανότητα σε μια κυβέρνηση συνεργασίας δύο κομμάτων. Αν αυτή η κυβέρνηση τελικά υπάρξει μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και άλλου αριστερού κόμματος, φαντάζομαι ότι οι αγορές θα αντιδράσουν αρκετά αρνητικά στην εξέλιξη (παρά τα περί παραμονής στο ευρώ χωρίς λιτότητα που διαφημίζει η ηγεσία του κόμματος). Είναι όντως πρωτοφανές το ότι 1 ή 2% των Ελλήνων ψηφοφόρων μπορεί να επηρεάσει τόσο καθοριστικά τις διεθνείς αγορές» (2.6.2012).
Η επικράτηση της Ν.Δ. αντιμετωπίζεται με ανακούφιση: «Οι εκλογές στην Ελλάδα κατέληξαν τελικά στη δημιουργία μιας κεντρώας κυβέρνησης με ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Ο Αλέξης Τσίπρας θα πάψει πλέον να βρίσκεται στα πρωτοσέλιδα των διεθνών εφημερίδων και οι Ευρωπαίοι ηγέτες στις Βρυξέλλες θα αισθάνονται σαν να συνομιλούν με μια ελληνική κυβέρνηση από τις παλαιότερες, φυσιολογικές εποχές» (23.6.2012).
Πριν από τις δεύτερες εκλογές του 2015 ο κ. Κασσελάκης θα προβλέψει συμμαχία Τσίπρα-Δεξιάς: «Ο κ. Κασσελάκης», γράφει ο «Εθνικός Κήρυξ», «νομίζει ότι ο κ. Τσίπρας είναι ο πλέον πιθανότερος να νικήσει, αλλά αμφιβάλλει ότι θα ξεπεράσει το 30% και νομίζει ότι υπάρχει πιθανότητα 90% ότι θα υπάρξει κυβέρνηση συνεργασίας Ν.Δ.-ΣΥΡΙΖΑ, άσχετα με το τι λέει ο κ. Τσίπρας τώρα. “Δεν νομίζω ότι είναι αντίθετος με τις στροφές 180ο πλέον”, σημειώνει ο κ. Κασσελάκης» (10.9.2015).
