Επανεμφανίστηκε η Πόπη (μέχρι νεωτέρας)

Δήλωσε ότι δε χρειαζόταν κανένα Amber Alert και ότι εδώ ήταν. Δυστυχώς γι’ αυτήν, είχε μιλήσει και με τον Λιάγκα και με τον Στραβελάκη και με το iefimerida.gr και είχε πει ότι είχε παραιτηθεί. Στο τελευταίο μάλιστα είπε κι ότι κάποιοι («ξέρετε εσείς ποιοι», είπε) θέλουν να τη φάνε. Και μέχρι στιγμής η Πόπη δεν διέψευσε κανέναν από τους παραπάνω τρεις. Τώρα, το να το κάνουμε και μεγάλο θέμα, ήταν σαν να κλέβουμε εκκλησία.

Η Πόπη ήταν ο τελευταίος τροχός της αμάξης και το μόνο σχόλιο που μπορείς να κάνεις, είναι ότι επιλέχτηκε για να φέρει έναν άλλο αέρα, που να φυσάει πέρα από τα τείχη του ΣΥΡΙΖΑ, και το μόνο που κατάφερε είναι να επαναποδείξει το γνωστό διαφημιστικό σλόγκαν «έκαστος στο είδος του και ο Λουμίδης στους καφέδες». Περί πολιτικής κολοκυθόπιτα. Μας έμεινε, πέρα από το «Πρόεδρε, έλα με φόρα», το αμίμητο που είπε στην Κοσιώνη ότι «είναι τόσο καλό το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ», που η ήττα θα δικαιολογείται μόνο από άριστη προπαγάνδα του Μητσοτάκη.

Φοβικό σύνδρομο, Σύνδρομο Στοκχόλμης και post-covid effect

Ο Τσίπρας ερμηνεύοντας τα αποτελέσματα, μίλησε για ένα φοβικό σύνδρομο που δημιούργησε ο Μητσοτάκης στον κόσμο. Κάνοντας ένα (παρα)λογικό άλμα παραπέρα, ο διανοούμενος Ξυδάκης μας πληροφόρησε ότι κατά πάσα πιθανότητα όσοι ψήφισαν Μητσοτάκη, είναι θύματα του Συνδρόμου της Στοκχόλμης. Δηλαδή, άνθρωποι που αγάπησαν τον απαγωγέα τους ή βασανιστή τους εν γένει. Δεν ήξερα ότι οι γνώσεις του Ξυδάκη φτάνουν στην ψυχιατρική, αλλά έμαθα ότι ο Βίτσας είναι μάλλον ειδικός ψυχίατρος για το μετατραυματικό στρες.

Είπε ότι «χάσαμε γιατί δεν μετρήσαμε σωστά την επίδραση του εγκλεισμού λόγω Covid στην κοινωνία». Με λίγα λόγια, μάλλον το 80% του πληθυσμού που δεν ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ, κάποια ασθένεια κουβαλάει. Είναι μια πάρα πολύ καλή ερμηνεία του αποτελέσματος των εκλογών που θα βοηθήσει σίγουρα τον ΣΥΡΙΖΑ να ανακάμψει. Είναι σαν τον φίλο μου τον Βάγγουλα που όποτε έτρωγε χυλόπιτα από γκόμενα, την έβγαζε λεσβία.

Γιατί μας φοβίζεις κι εσύ ρε Αλέξη;

Ο Τσίπρας ξεκινάει τη 2η καμπάνια με ακόμα ένα καινοφανές σύνθημα. Θεωρεί ότι θα είναι απαράδεκτο κι επικίνδυνο να βγάλει πολλούς βουλευτές το πρώτο κόμμα (αφού δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ) και γι’ αυτό θα πρέπει να τον ψηφίσουν για να είναι ικανός να βάζει χαλινάρι. Είναι η πρώτη φορά μετά την μεταπολίτευση που ένα κόμμα κάνει σημαία ένα τέτοιο ηττοπαθές σύνθημα. Αν ο ίδιος ήταν πρώτος, δε θα υπήρχε πρόβλημα.

Τώρα, πρέπει να φοβηθούμε (δε φτάνει που μας έσκιαξε ο Μητσοτάκης) το τι θα συμβεί αν δεν τον ψηφίσουμε. Βέβαια, τα αποτελέσματα των εκλογών έδειξαν ότι αυτό που φοβόταν ο κόσμος, ήταν μη γίνει κανένα μπάχαλο και βρεθεί ο ΣΥΡΙΖΑ ρυθμιστής των καταστάσεων. Χλώμιασαν με αυτά που άκουγαν από τον Αλέξη και τον υπόλοιπο θίασο, και έτρεξαν στις κάλπες. Βέβαια, το ίδιο περιεχόμενο ακριβώς, ήταν η καμπάνια του ΣΥΡΙΖΑ και στις πρώτες εκλογές. Η επανάληψη λένε είναι μήτηρ μαθήσεως. Στην περίπτωση του Αλέξη είναι μήτηρ (ηττο)παθήσεως.

Συνεδριάσεις, Κεντρικές Επιτροπές, όργανα

Αυτό με την Αριστερά δεν ξέρω αν είναι συνήθεια ή τικ. Όποτε τραβάνε ζόρι, πλακώνονται στις Κεντρικές Επιτροπές, τις συνεδριάσεις και τις συσκέψεις των οργάνων. Το θυμάμαι από την εποχή του Κ.Κ.Σ.Ε. (Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ένωσης) και των «παραφυάδων» του ανά τον πλανήτη. Δε νομίζω να βρήκαν ποτέ άκρη. Ιδιαίτερα, όταν η δεύτερη συνήθεια σε αυτές τις συνεδριάσεις, είναι αυτό που συνέβη και στην συνεδρίαση της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ. Να μη μιλάει κανένας άλλος πλην του αρχηγού.

Έτσι, όλοι όσοι ήθελαν να πουν κάτι, διετάχθησαν να κάτσουν να γράψουν την εκθεσούλα τους και να την παραδώσουν στα όργανα. Να δούμε ποιοι θα περάσουν, αν και σύμφωνα με τον Αλέξη δε χρειάζεται ελάχιστη βάση εισαγωγής. Κουτσοί στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα. Το μόνο κακό είναι ότι μπήκε χέρι σε διάφορους να μη μιλάνε, να μην προκαλούν, να μη λένε χαζομάρες και έτσι κινδυνεύουμε να χάσουμε απέραντη ύλη από τις ιστοσελίδες με τα γραπτά και τα λεγόμενα του γίγαντα Πολάκη, της Ακρίτα, του Φίλη, του Βίτσα, του Ξυδάκη και των λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων. Στον Ηλιόπουλο επιτρέπεται, αφού τον έστειλαν πρώτα να κάνει τη φορολογική του δήλωση.